Η κοινωνία των Χανίων πληροφορήθηκε με θλίψη την πρόωρη απώλεια του δικηγόρου Μιχάλη Βεργανελάκη, που για δεκαετίες υπήρξε άοκνος εργάτης της νομικής επιστήμης και διακεκριμένος υπερασπιστής του δικαίου στις αίθουσες των δικαστηρίων αλλά και στην κοινωνία.
Οι δικηγόροι των Χανίων δεν θα τον θυμούνται μόνον για τη μαχητικότητα και τη ρητορική του δεινότητα, αλλά και για τον παιδαγωγικό του ρόλο στους νομικούς των νεότερων γενεών. Ακόμη θα διατηρήσουν έντονη την ανάμνηση ενός κοσμοπολίτη δικηγόρου, που με το απαράμιλλο χιούμορ του, κατάφερνε πολλές φορές να ελαφρύνει τη βαριά ατμόσφαιρα των δικαστηρίων.
Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τους πολλούς φίλους του με τους οποίους τον συνέδεε μια μακροχρόνια, εγκάρδια και σταθερή σχέση. Για τον Μιχάλη το Ακρωτήρι δεν ήταν απλώς ο τόπος της καταγωγής του. Ήταν μια ιδεολογία. Από τις εκκλησίες και τα μοναστήρια τα οποία του ενέπνευσαν τη βαθιά θρησκευτική του πίστη, μέχρι τους ιστορικούς χώρους που σημαδεύθηκαν από τους αγώνες για την Κρητική ελευθερία. Τιμούσε τις ιστορικές επετείους, ενώ κατά τις θρησκευτικές γιορτές μαζί με τον αείμνηστο Σπύρο Λιονάκη προσκαλούσαν τους δικηγόρους να συμμετέχουν σ’ αυτές. Ασφαλώς μια από τις σημαντικές στιγμές της ζωής του υπήρξε η αποφασιστική συμβολή του στη εδραίωση της Φοιτητικής Ένωσης Κρητών στα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας.
Όταν, μαζί με άλλους Χανιώτες φοιτητές, πρωτοστάτησε στην κρίσιμη Γενική Συνέλευση που συγκλήθηκε στον Χρυσόστομο τον Ιανουάριο του 1972. Τότε αποσπάσθηκε, στην κυριολεξία η Φ.Ε.Κ. από τα χέρια του Γεωργαλά και εν συνεχεία μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπου πρωταγωνίστησε στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα. Το ενδιαφέρον του για τη δημόσια ζωή συνεχίσθηκε μετά την πτώση της δικτατορίας, όταν ως νεαρός δικηγόρος εντάχθηκε στο ιστορικό Κόμμα των Φιλελευθέρων.
Ανεξάρτητα πάντως από τις κομματικές επιλογές ο Βεργανελάκης, γαλουχημένος σε μια βενιζελική περιρρέουσα ατμόσφαιρα, στάθηκε μέχρι το τέλος της ζωής του θαυμαστής του Ελευθερίου Βενιζέλου και εξαιρετικός μελετητής του έργου του. Όταν συστάθηκε το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» έσπευσε να το στηρίξει. Και το Ίδρυμα ανταποκρίθηκε στο ενδιαφέρον του αναθέτοντάς του ομιλίες σε συνέδρια που διοργάνωσε με θέματα κυρίως τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις του μεγάλου πολιτικού. Γι’ αυτή του την προσφορά, εκ μέρους του Ιδρύματος, τιμώντας τη μνήμη του τον ευχαριστώ. Όμως ο Μιχάλης, εκτός από διακεκριμένος συμπολίτης, πάνω απ’ όλα υπήρξε υποδειγματικός οικογενειάρχης.
Το ασίγαστο πάθος του για τη δικηγορία ουδέποτε υποσκέλισε την αγάπη για την οικογένειά του. Με την αγαπημένη του σύντροφο Μαρία έζησαν μια ευχάριστη ζωή, ενώ ευτύχησαν να αποκτήσουν δύο εξαιρετικά παιδιά, την Άννα και την Αναστασία, που μαζί με τα εγγόνια τους αποτέλεσαν το επιστέγασμα της ζωής τους. Ο Μιχάλης ανήκει στην κατηγορία εκείνη των ανθρώπων που πολύ δύσκολα ξεχνιούνται.
*Ο Νίκος Παπαδάκης είναι γενικός διευθυντής Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”
