Μνήμη που (δεν) τιμούμε

Αντίστροφα μετράει ο χρόνος για τις φετινές επετειακές εκδηλώσεις για τη Μάχη της Κρήτης. Ελάχιστος φόρος τιμής, αυτές οι εκδηλώσεις, για όσους αγωνίστηκαν για την ελευθερία αυτού του τόπου. Κι όμως 81 χρόνια μετά από τα ιστορικά γεγονότα ακόμα δεν αξιωθήκαμε ως τοπική κοινωνία να τιμήσουμε και να αναδείξουμε την ιστορική μνήμη όπως της πρέπει. Δεν είναι μόνο το ημιτελές μνημειακό συγκρότημα στη θέση Συκολιά στην Αγιά που κατάντησε… στάνη. Είναι και το Ιστορικό Αρχείο Κρήτης που διαφυλάττει ό,τι ντοκουμέντα και τεκμήρια διασώζονται από την εποχή εκείνη και ρημάζει από την αδιαφορία των ιθυνόντων.
Σε μια ακόμα επίσκεψη που πραγματοποιήσαμε πριν λίγες ημέρες για τις ανάγκες ρεπορτάζ, πληροφορηθήκαμε ότι ο εκθεσιακός χώρος του Αρχείου δεν θα επιστρέψει στην προ πανδημίας κανονικότητα και δεν πρόκειται να ανοίξει ξανά τις πύλες του για τα σχολεία. Η έλλειψη χώρου έχει καταστεί τόσο δραματική που τα ιστορικά τεκμήρια στοιβάζονται το ένα πάνω στο άλλο και ανάμεσα στα εκθέματα συναντάμε πλέον κούτες που δεν περιέχουν βέβαια… γάλα εβαπορέ ή βρεφικές πάνες αλλά ιστορικό υλικό που δεν χωράει να μπει στα ντέξιον.
Κατά τα άλλα, για μια ακόμα χρονιά, θα γονατίσουμε ευλαβικά προ των ενδόξων προγόνων και οι επίσημοι θα βγάλουν δεκάρικους για την ηρωική μας καταγωγή…