Μνημονιακή απάτη!

Την ώρα που γράφονται οι γραμμές που ακολουθούν, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων συνεδριάζουν ανερυθρίαστοι για τα κατορθώματά τους.
Το μόνο που δηλώνουν είναι ότι οι αμερικάνοι είναι φίλοι και δεν έχουν κανένα δικαίωμα να παρακολουθούν τους φίλους τους!
Ταυτόχρονα, είχα την τύχη τη χαρά και την ευτυχία να ακούσω ένα μάλλον νέο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ σε ραδιοφωνικό σταθμό της Αθήνας (θα πρέπει να σημειώνουμε ότι Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα), να ωρύεται ότι δε θα παρθούν άλλα μέτρα, διότι δεν αντέχει ο λαός και αυτό συμφώνησαν οι δυο αρχηγοί της τωρινής συγκυβέρνησης.
Aρα, συμπεραίνει κανείς που θα ακούσει το νεαρό βουλευτή, οι διοικούντες βλέπουν ότι δε βαδίζει το τρένο και προσπαθούν να αποσείσουν από πάνω τους την ευθύνη για περαιτέρω μέτρα, λες και το πρόβλημα είναι στατικό δεν είχε προεκτάσεις από το παρελθόν  και δε θα έχει επιπτώσεις στο εγγύς και απώτερο μέλλον!
Πρόκειται για αισχίστου είδους κοροϊδία, διότι δεν είναι δυνατόν να θεωρούν έναν λαό ολόκληρο ως μειωμένης αντιλήψεως ανθρώπους!
Αν εξετάσει κανείς την ελάχιστη υποχρέωση των διοικούντων τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, θα πρέπει να γνωρίζει ότι είναι υποχρέωση τους να διοικούν σωστά. Τα συνθήματα για να κερδίσει τις εκλογές κανείς είναι γνωστά και πολλοί που ανακατεύτηκαν την τελευταία δεκαετία (2004 – 2013) και ορισμένοι γόνοι μεγάλων πολιτικών οικογενειών επωφελήθηκαν τα μέγιστα από τις εκλογικές διαδικασίες. Αν λοιπόν θεωρήσουμε ότι ήταν ελάχιστα οξυδερκείς πολιτικοί, ελάχιστα έξυπνοι και ελάχιστα τίμιοι, έπρεπε να έχουν φροντίσει με τις άρτιες υπηρεσίες που έχουν αναπτυχθεί στη χώρα, να προβλέπουν τις εξελίξεις, όσο οδυνηρές και να ήταν. Αλλιώς δεν έπρεπε να κυβερνούν. Εκείνοι όμως αντί να δράσουν, έστω και στα περιορισμένα πλαίσια που περιέγραψα ανωτέρω, έκαναν ακριβώς τα αντίθετα:
1. Πείσθηκαν από τους δανειστές ότι η πολιτική που προοριζόταν για τη χώρα ήταν η μόνη που ήταν ικανή και δυνατή να αποδώσει.
2. Εισέρρευσαν σημαντικά ποσά τα οποία, αντί να κατευθυνθούν στην οικονομία, την άφησαν εντελώς στεγνή από ρευστότητα, με αποτέλεσμα να στενάζει ο ιδιωτικός τομέας και οι πτωχεύσεις εταιρειών να έχουν φθάσει στο ζενίθ.
3. Η κατάσταση αυτή οδήγησε στην πανούκλα που λέγεται ανεργία και είναι ίσως χειρότερη και από την ίδια την πανούκλα, που έχει γιατρειά!
4. Εφτασαν να ανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζες, χωρίς να εξασφαλίσουν ότι θα προσέτρεχαν στην ρευστότητα της οικονομίας, με αποτέλεσμα ο λαός να χρεωθεί τα ποσά της ανακεφαλαιοποίησης, χωρίς κανέναν έλεγχο στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του τομέα αυτού, που κράτησε για τα μεγαλόβαθμα στελέχη του τους ίδιους παχυλούς μισθούς που θα πρέπει να καλυφθούν από:
• Φορολογία στα μαντριά και στις αλάνες των βουνών,
• Από τη μείωση συντάξεων ανθρώπων που έκαναν τους υπολογισμούς τους μια ζωή και τώρα μένουν ανήμποροι,
• Από μειώσεις των μισθών για να γίνουμε ανταγωνιστικοί και να αποκτήσουμε εξωστρέφεια και άλλους πολλούς φόρους χωρίς ειρμό και κυρίως χωρίς τάξη και μελέτη.
Τι έγινε στην ουσία από την άφρονα πολιτική των διοικούντων; Τέθηκε η οικονομία στο γύψο και σημαντικό μέρος ψηφοφόρων έδωσαν δύναμη στους μπράβους της νύχτας που βρήκαν την ευκαιρία να αναθαρρήσουν και να διαπράξουν ακόμη και πολιτικές δολοφονίες, τουλάχιστον δυο με εκατοντάδες τραυματίες, χειρότερα και από περιπτώσεις πολέμου.
Τώρα λοιπόν οι διοικούντες (καλύτερα να τους θεωρήσω τοποτηρητές της μεγάλης Γερμανίας) βλέπουν ότι δε χορταίνουν οι πιστωτές. Ακόμη και ο Μπαρόζο ο τέλειος οσφυοκάμπτης που, αφού τα έδωσε όλα στους αμερικάνους αναρριχήθηκε για δυο θητείες στην κορυφή του εκτελεστικού οργάνου της Ε.Ε., βγαίνει ανερυθρίαστα και λέει στη Μέρκελ: «μην αφήσεις τη λιτότητα»! Αθλιος και ανιστόρητος ταγός της Ευρώπης. Και από πάνω το μόνιμο τσιράκι της Γερμανίας Φιλανδός Ολι Ρεν που μας ενημερώνει ότι θα μείνουμε κακομοίρηδες δυο-τρεις γενιές!
Τι να περιμένεις από ανθρώπους που αρνούνται να εφαρμόσουν την ίδια την πολιτική που κλήθηκαν να εφαρμόσουν, όπως έχουμε ενημερώσει τους αναγνώστες μας πολλές φορές, ή ανθρώπους που εφαρμόζουν πολιτικές κατά το δοκούν!
Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό. Η ευθύνη πρέπει να αποδοθεί σε εκείνους που κυβέρνησαν άθλια και επικίνδυνα τον τόπο, να φύγουν και να αναδειχθούν νέες δυνάμεις, υγιείς που να πονούν τον τόπο και να πείσουν τους ανθρώπους να δημιουργήσουν δουλειές και να παράγουμε τα αγαθά που έχουμε ανάγκη. Δεν υπάρχουν θαύματα και λύσεις που να έχουν μεγαλύτερη αξιοπρέπεια από το να επιστρέψουμε στις δουλειές μας, που δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις, πρέπει να ξαναγεννήσουμε!