Μνημονιακή πολιτική και Ο.Τ.Α.

Τελευταία διατυπώνεται η άποψη ότι στις Δημοτικές εκλογές δεν πρέπει να πολυαναφέρεται η λέξη μνημόνιο και πως οι συνδυασμοί πρέπει να ασχολούνται και να προτείνουν λύσεις για τα τοπικά προβλήματα.
Αποψη που με χαρά αποδέχονται, όσοι υποψήφιοι δήμαρχοι θεωρούν αναγκαία τα μνημόνια ή θεωρούν τους εαυτούς τους αναρμόδιους να ασχοληθούν και επιθυμούν «να δημιουργήσουν μέσα στην κρίση».
Η πραγματικότητα όμως λέει τα εξής:
Οι Δήμοι δικαιούνται οικονομικούς πόρους με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους. Οι νόμοι αυτοί ορίζουν τι εισπράττει το κράτος από τους πολίτες για λογαριασμό των Δήμων. Αυτά που εισπράττει πρέπει να τα αποδίδει στους Δήμους για να εκτελούν το έργο τους.
Τα εισπράττει το κράτος; Ασφαλώς!
Τα αποδίδει στους Δήμους; Οχι όλα και όχι όπως πρέπει!
Ενώ από τους πολίτες εισπράττει μέχρι και την τελευταία δεκάρα, στους Δήμους ποτέ δεν απέδιδε όσα όφειλε. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια όμως, πέρα από την ασυνέπεια του κράτους στην απόδοση των πόρων, ήρθε να προστεθεί το τέκνο του μνημονίου στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ο νόμος του “Καλλικράτη” και η μείωση των πόρων αυτών κατά 1,5 δις την τελευταία τριετία, μειώνοντας τους πόρους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης κατά 60%.
Κατά την προσφιλή τακτική τους πριν τη λαίλαπα των περικοπών «ανακάλυψαν τα λαμόγια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης» και έριξαν στη βορά των τηλεθεατών λίγους επίορκους δημάρχους. Στόχος τους, να πείσουν τους πολίτες ότι αυτούς δεν τους αφορούν οι περικοπές της «σπατάλης και κακοδιοίκησης» όπως είπαν. Μόλις πέρασαν τον νόμο οι επίορκοι Δήμαρχοι εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο.
Τι σημαίνει όμως για τους πολίτες και την καθημερινότητά τους, οι περικοπές των χρημάτων που εισπράττει το κράτος από τους ίδιους τους πολίτες;
Λιγότεροι πόροι στους Δήμους σημαίνει:
• Λιγότερο κοινωνικό κράτος.
• Περισσότερα τροφεία στους Παιδικούς Σταθμούς.
• Περισσότερα δημοτικά τέλη στη Δ.Ε.Η.
• Περικοπές σε προγράμματα πολιτισμού και αθλητισμού.
• Λιγότερη καθαριότητα.
• Λιγότεροι και πιο βρώμικοι κάδοι.
• Λιγότεροι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι.
• Λιγότερο πράσινο.
• Λιγότερη “βοήθεια στο σπίτι”.
• Λιγότερα Κ.Α.Π.Η. κ.ά.
Βέβαια κάποιοι κάνουν ότι δεν βλέπουν τις επιπτώσεις των μνημονίων στον Δήμο μας, μας λένε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος για να λύσουν προβλήματα, για να ολοκληρώσουν το έργο τους ή να δημιουργήσουν μέσα στην κρίση.
Η πρόταση τους επί της ουσίας, εκφράζεται με δύο λέξεις.
Ανταποδοτικές υπηρεσίες!
• Θες Παιδικό Σταθμό; Θα πληρώσεις!
• Θες αθλητισμό; Θα πληρώσεις!
• Θες καθαριότητα; Θα πληρώσεις!
• Θες πολιτισμό; Θα πληρώσεις!
• Θες περίθαλψη; Θα πληρώσεις!
• Θες εκδρομή με τα Κ.Α.Π.Η.; Θα πληρώσεις!
• Θες πεζοδρόμια; Θα πληρώσεις!
Αυτή η κατάσταση θα διαμορφωθεί, αν ο αγώνας για την οικονομική επάρκεια των Δήμων και το θεσμικό πλαίσιο της Αυτοδιοίκησης δεν γίνει υπόθεση των Δημοτών.
Αν δεν εκλεγούν σε όλη τη χώρα δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι που θα είναι αποφασισμένοι να αντιπαλέψουν αυτή την πολιτική.
Σήμερα με αφορμή την εφαρμοζόμενη μνημονιακή πολιτική, κλέβουν από τους πολίτες τα χρήματα που τους εισπράττουν για τη λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Ο Δήμος αφορά τη ζωή και την καθημερινότητά μας.
Θα την εμπιστευτούμε σε όσους θεωρούν τον εαυτό τους “αναρμόδιο” για να παλέψουν να ανατραπεί αυτή η πολιτική που εφαρμόζεται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση;
Την απάντηση θα μας τη δώσουν οι ίδιοι οι δημότες στις ερχόμενες δημοτικές εκλογές.
Ο αγώνας για την οικονομική επάρκεια των δήμων και το θεσμικό πλαίσιο της αυτοδιοίκησης, μας αφορά όλους. Αφορά τη ζωή μας και την καθημερινότητά μας.