Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ’ όνειρό μου
Κι αν έχασα για πάντα τη χαρά
Κι ας σέρνομαι στ’ ακάθαρτα του δρόμου
Πουλάκι με σπασμένα τα φτερά…..!
Κι αν ο μεγάλος και αξέχαστος, υμνητής της Κρήτης, Νίκος Ξυλούρης ερμήνευσε αυτή την εξαίσια μπαλάντα, πριν από 40 περίπου χρόνια, στις μέρες μας είναι τόσο επίκαιρη, λες και είχε προβλεφτεί για να περιγράψει τη σημερινή κατάντια της χώρας μας! Μια κατάσταση μίζερη, απρόσωπη και απρόβλεπτη, οδυνηρή και ασυναίσθητη! Μια εικόνα μιας χώρας μουδιασμένης, τόσο από την κρίση, που κατά τη γνώμη μας πάντα υπήρχε, όσο και από την προδοσία της ελπίδας που θα ερχόταν, από την εξαΰλωση κάθε μικρής ή μεγάλης προσδοκίας, από το όνειρο για ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον, που έσβησε… σαν ίσκιος! Ωστόσο δεν είναι στο DNA μας να το βάλουμε στα πόδια, αλλά πρέπει να σταθούμε όρθιοι στις επάλξεις και να αγωνιστούμε για μια ελάχιστη, τουλάχιστον, διάσωση της χαμένης μας αξιοπρέπειας! Δεν είναι καιρός για δάκρυα, απόγνωση και ηττοπάθειες, δεν είναι καιρός να συζητάμε για το παρελθόν, ποιος έφταιξε, γιατί έφταιξε για το σημερινό μας χάλι, δεν είναι καιρός να βρούμε τους εφιάλτες που πρόδωσαν την περηφάνια της χώρας μας! Είναι καιρός να αλλάξουμε τις παθογένειες μας, π.χ. για όλα φταίνε οι άλλοι, να καταναλώνουμε περισσότερα απ’ ότι παράγουμε, να συμπεριφερόμαστε ως επαίτες, αδικημένοι και ζητιάνοι της Ευρώπης…. Αυτοί που φωνασκούν για έξοδο από το Ευρώ και από την Ευρωζώνη και καταφυγή στο εθνικό μας νόμισμα, θεωρούμε πως δεν είναι σοβαροί, αλλά θέλουν να παρουσιάζονται ως όψιμοι καβαλάρηδες σαν σύγχρονοι Δον Κιχώτες, απλά για να ανεμίζουν τα φλάμπουρα μιας ψευδόμορφης επανάστασης! Συν τοις άλλοις είναι και επικίνδυνοι, γιατί, ίσως να μην έχουν μελετήσει την ιστορία μας, ίσως να μην έχουν πεινάσει ποτέ, ίσως να μην έχουν περπατήσει ποτέ ξυπόλητοι! Μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο η δραχμή υποτιμήθηκε πολλές φορές μέχρι που εξανεμίστηκε η αξία της, τόσο πολύ, που μια φραντζόλα ψωμί ήταν απλησίαστη, ενώ το κρέας θεωρείτο σπάνιο είδος για τα λαϊκά στρώματα! Σ’ αυτή την εποχή που έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί επιχειρούν να μας γυρίσουν, στην εποχή της φτώχιας και της εξαθλίωσης! Στην εποχή των αφεντάδων και των ειλώτων για ένα καρβέλι ψωμί και για χούφτα φραγκοδίφραγκα! Στην εποχή που σκύβαμε τα κεφάλια σαν ραγιάδες στον ίδιο μας τον τόπο! Το τρίτο, σκληρό μνημόνιο μπορεί να γίνει παρελθόν αν γίνει σωστή διαχείριση των ευρωπαϊκών κονδυλίων, αν υπάρχει η ελάχιστη εθνική συνεννόηση, αν δεν αναλωνόμαστε με κομματικά τερτίπια και άσκοπες φανφάρες. Αν ανασκουμπωθούμε ως χώρα που έχει τεράστιες δυνατότητες, αν βάλουμε μπρος τις μηχανές να παράγουμε προϊόντα, αν αξιοποιήσουμε το ανθρώπινο κεφάλαιο, αν εκμεταλλευτούμε τις θάλασσες και τα νησιά μας, μοναδικούς ασύγκριτους προορισμούς στον κόσμο, αν προτάξουμε ως γιγαντιαία καμπάνια τον εθνικό μας πλούτο που είναι ο πολιτισμός και η ιστορία μας! Τότε, μόνο, θα είμαστε μια άλλη χώρα χωρίς μνημόνια, εθνικά κυρίαρχη και ανεξάρτητη! Αυτή η χώρα μας αξίζει, μια χώρα με τη απαράμιλλη φυσική ομορφιά της, με την πολιτισμική της κληρονομιά, την ασύγκριτη γεωπολιτική της θέση στη Μεσόγειο και τον κόσμο, μια χώρα -σύμβολο αγώνων, μια χώρα- συμβολή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι!
