Είναι γεγονός πια. Η λέξη της χρονιάς είναι μία: αρνητής.
Παρότι η πανδημία καταρρίπτει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, η λέξη της ανοησίας – σήκωσε νωπά νοήματα.
Χθες τα Χανιά κατέγραψαν 687 νέες μολύνσεις. Η Κρήτη “έσπασε” το φράγμα των 2.000 μολύνσεων. Ό,τι μας λένε θα λέμε όχι…
Ο όρος είναι εύπλαστος· ενσαρκώνει μια “εσωτερική ψυχοπάθεια” (όπως είπε ο μητροπολίτης), μια χυδαιότητα στην εκφορά, μια παραφορά που σου κόβει την ανάσα από την πρώτη στιγμή που θα την ξεστομίσει κάποιος.
Δεν ξέρω τι ακριβώς “αρνούνται”. Ίσως μέσα στην παραζάλη τους να μην ξέρουν ούτε οι ίδιοι.
Τι σημασία έχει;
Η ζημιά που κάνουν, όμως, είναι τεράστια γιατί μας αναγκάζουν να βγούμε πάνω στα δέντρα, να γίνουμε “δενδρίτες”.
Και από κάτω να κάνουν “χάι – χούι” και παρέλαση οι αρνητές.
Η “άρνηση” είναι μηδενιστική. Δεν προσδοκά τίποτα, οικτίρει μόνο για το τέλος.
Η ιστορία βέβαια δεν θα τελειώσει, η χώρα δεν θα τελειώσει.
Η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να ζήσει και θα ζήσει.
Ισως είναι δύσκολο να είσαι υπεύθυνος, ίσως μισούν το σπίτι τους.
Η άρνηση είναι εύκολη και μοιραία…
