Σα μοναχόλυκος μακριά από την αγέλη να τη νοιώθεις τη δημοκρατία σα προσωπική σου υπόθεση.
Να λες, αν χαθεί το πολίτευμα, χάνεται η χώρα ολάκερη, τίποτα μετά δε θα ’ναι το ίδιο.
Να δρας όμως και μέσα στις συλλογικότητες, να μην είσαι πτωχαλαζόνας, να λες “εγώ είμαι κι άλλος δεύτερος δεν υπάρχει”.
Ολα με μέτρο λογικής να συνυπάρχουν μέσα μας, όλα υπό τη σκέπη του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Τώρα βλέπετε και εσείς και οι άλλοι… οι εφησυχάζοντες (οι σκεπτικιστές ντε) ότι είμαστε στο παρά πέντε, ότι δεν πάει άλλο.
Ο,τι είναι να γίνει, πρέπει να γίνει τώρα.
Υστερα μπορεί να είναι αργά!
Ποιος χάνει δημοσκοπικά ή ποιος κερδίζει να μη ρωτάς· αυτό είναι μια κοντόθωρη ανάλυση.
Οταν διακυβεύεται το πολίτευμα, κανείς δεν κάνει μικροπολιτική.
Κανείς δεν βγαίνει στον… “Μιναρέ” (τον τηλεοπτικό ντε) να “αναλύει” τις εμμονές του, τους ευσεβείς πόθους του, τα μικροσυμφεροντάκια του.
Τώρα πρέπει όλοι να επαγρυπνούμε.
Κοινός νους τώρα είναι η προστασία του κράτους δικαίου, της έννομης τάξης, της ίδιας της δημοκρατικής υπόστασης της πατρίδας.
Ολα τ’ άλλα θα τα βρούμε μετά…