Μονομάχων αψιμαχίες

Από την Κυριακή που τέλειωσε η εκλογή του προέδρου της ΝΔ βγήκε στην επιφάνεια η παράσταση σύγκρουσης και οι κόντρες μεταξύ πρωθυπουργού και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το κομματικό κράτος η πρώτη αντιπαράθεση μεταξύ των δύο. Τούτο φανερώνει ότι συναίνεση δεν διαβλέπεται, εκτός και γίνει κατακλυσμός. Τα όπλα που χρησιμοποίησαν είναι η άσκηση κριτικής του μεν κ. Τσίπρα στον κ. Μητσοτάκη, όταν θήτευσε ως υπουργός Δημόσιας Διοίκησης, του δε κ. Μητσοτάκη στον κ. Τσίπρα στα πεπραγμένα της πρωθυπουργίας του.
Ατυχώς ο Αλέξης έδειξε ότι ενοχλήθηκε o ΣΥΡΙΖΑ με την αλλαγή του Π. τ. ΝΔ και επειδή στόχευσε αμέσως το έργο του Κυριάκου, που για πολλούς δεν ήταν και άσχημο. Τον κατηγόρησε ότι συμμετείχε στα λάθη της διακυβέρνησής του, η οποία υπηρέτησε το πελατειακό σύστημα υπέρ της κομματοκρατίας. Εστίασε τις κατηγορίες του στις απολύσεις και στους διορισμούς. Δεν έπρεπε να το θίξει, διότι σ’ αυτό υπερτερούν οι δικοί του.
Τι έγινε απ’ τον περασμένο Γενάρη ως σήμερα; Επρεπε να αποκομματικοποιηθεί η Δ.Δ. με τον διορισμό υπηρεσιακών Γ.Γ. Οι Συριζαίοι δυσαρεστήθηκαν. Ετσι στους Γ.Γ. θητείας τοποθετείται και από ένας δεύτερος Γ.Γ. πολιτικός. Σε ποιον θα υπακούουν, στον υπηρεσιακό ή στον πολιτικό; Ναι, να στελεχώσει η κυβέρνηση τον κρατικό μηχανισμό με ανθρώπους εμπιστοσύνης της, αλλά με αδιάβλητες διαδικασίες.
Ο πρωθυπουργός στην εκδήλωση του Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης διάλεξε άσχημο χρόνο ν’ ασκήσει κριτική στο έργο του Κυριάκου. Τον κατηγόρησε ότι στη θητεία του υπήρξε ο πιο πιστός συνεχιστής των χειρότερων παραδόσεων του κομματικού κράτους…, καθαίρεσε προϊσταμένους της Δ.Δ., διόριζε με μη διαφανείς διαδικασίες και βάφτισε τις απολύσεις “μεταρρυθμίσεις”, ενώ υιοθέτησε το σύστημα 4-2-1 στις επιτελικές θέσεις επί τριμερούς διακυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜ.ΑΡ. Και υπεραμύνθηκε ότι εμείς «δεν λειτουργούμε ρεβανσιστικά, ούτε εκδικητικά… η διαφορά αντίληψης έχει γίνει πράξη και τώρα θεσμοθετούμε». Γιατί επέλεξε το Δημόσιο ν’ αντιπαρατεθεί στον Κυριάκο; Μα είναι αυτονόητο! Είναι το πιο συμπαγές εκλογικό σώμα, που πελατειάζει εύκολα και πάει όπου φυσά ο άνεμος. Ετσι με τους κολλητούς ελέγχεται το σύστημα.
Ο Κυριάκος ομιλώντας στην Κ.Ο. της ΝΔ χαρακτήρισε την κυβέρνηση «ανίκανη και ιδεοληπτική… κάθε μέρα, που περνά διορίζει ημετέρους και συγγενείς, δίνει αυξήσεις και χτίζει κομματικό στρατό… ξεκαθάρισε δε ότι δεν θα στηρίξει τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ., είπε, αποτελεί το τελευταίο και χειρότερο κεφάλαιο στο βιβλίο του μεταπολιτευτικού λαϊκισμού… χρειάζεται θάρρος να αμφισβητεί ο κ. Τσίπρας την προσήλωσή μου στην έννοια της αξιοκρατίας και της αξιοσύνης…».
Τώρα, πού ν’ αποθέσει ο κατατρεγμένος Ελληνας τις ελπίδες του; Στον Τσίπρα ή στον Μητσοτάκη, που εμφανίζονται και οι δύο μεταρρυθμιστές; Στην παρούσα φάση είναι ο Τσίπρας κυβέρνηση, αύριο θα είναι ο Μητσοτάκης. Αμφότεροι θα κάνουν την ίδια δουλειά. Η μεταρρύθμιση και ο εκσυγχρονισμός είναι ταλαιπωρημένες λέξεις, υπό την έννοια ότι πρέπει να γίνουν, όχι διότι επιβάλλονται απ’ τα μνημόνια, αλλά επειδή είναι αναγκαίες για τον τόπο. Δεν ξέρουμε αν μπορεί να είναι διαφορετική η στρατηγική του ενός από του άλλου, αφού είναι υποχρεωμένοι ν’ ακολουθήσουν την ίδια γραμμή πάνω στην οποία και σχοινοβατούν.
Οι μονομάχοι προσπαθούν να πείσουν ότι ο ένας θα τα καταφέρει καλύτερα από τον άλλο. Αυτό το έργο το ’χουμε ξαναδεί πολλές φορές. Ο καθ’ ένας ενδιαφερόταν μέσω της εξουσίας για τη λαφυραγώγηση του κράτους. Ο μπερντές έχει πέσει. Τα προσωπεία ξεσκεπάστηκαν. Ξαναρχόμαστε πάλι σε μία από τα ίδια, όπως επί Μαυρογιαλούρου. Αυτός τουλάχιστον παραιτήθηκε!