Μονομερής ανθρωπιά

Η μία μετά την άλλη οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις γυρνούν την πλάτη τους στο προσφυγικό δράμα, αδυνατώντας να αντιληφθούν πως είναι υπόθεση που αφορά όλη τη Γηραιά Ηπειρο.
Με την Τουρκία να σφυρίζει… αδιάφορα και να βλέπει τις εξελίξεις σα μία ευκαιρία για να ικανοποιήσει όλο και περισσότερες διεκδικήσεις της, ο κλήρος πέφτει στην Ελλάδα. Οχι για να σταματήσει τις προσφυγικές ροές. Αλλά για να μην αφήσει αυτούς τους ανθρώπους να πεθάνουν. Γιατί για τέτοιο διακύβευμα μιλάμε. Ζωής ή θανάτου.
Τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο απλά αν η Συρία δεν ήταν μία απέραντη πολιτική σκακιέρα. Αν θέλαμε όντως να σταματήσουν οι προσφυγικές ροές, θα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε τα αίτιά τους. Δηλαδή τον πόλεμο και τις πολιτικές διώξεις από τις οποίες κινδυνεύουν αν μείνουν στη χώρα τους αυτοί οι άνθρωποι. Αν ήθελαν, θα το έκαναν αυτό οι “ισχυροί”. Ομως ζυγίζουν την κατάσταση κατά το δοκούν… Θυμηθείτε ότι ο Σύρος ηγέτης Ασαντ ήταν ο κακός, τα χημικά όπλα του οποίου πήραν οι Αμερικανοί και τα “υδρόλυσαν” στη γειτονιά… μας. Πλέον είναι ένας εν δυνάμει σύμμαχος για τους Δυτικούς και όχι μόνο.
Μέχρι, λοιπόν, οι Η.Π.Α., η Ρωσία και η Ευρώπη να καταλήξουν στο πώς θα μοιραστεί η τράπουλα, χιλιάδες άνθρωποι θα συνεχίζουν να δίνουν τον δικό τους αγώνα επιβίωσης. Ο δρόμος τους για την Ευρώπη περνά μοιραία από την Ελλάδα, οι κάτοικοι της οποίας κρατάνε ψηλά τη σημαία της αλληλεγγύης.
Χαρακτηριστικά είναι τα αποτελέσματα χθεσινής έρευνας του μη κερδοσκοπικού ερευνητικού οργανισμού “διαΝΕΟσις”, σύμφωνα με τα οποία επτά στους δέκα Ελληνες ζητούν να μείνουν ανοιχτά τα ελληνικά σύνορα για τους πρόσφυγες.
Γιατί, έχουμε τα κουσούρια μας, τα στραβά κι ανάποδά μας, τα χρέη μας, αλλά σε τούτη την περίπτωση είμαστε δακτυλοδεικτούμενοι για καλό λόγο. Στις μονομερείς προκλητικές ενέργειες των εταίρων μας απαντούμε με ανθρωπισμό. Η ιστορία θα μας κρίνει όλους.