Άλλη μια παγκόσμια ημέρα, ημέρα υπενθύμισης κατά της σκλαβιάς πέρασε και φαντάζομαι πως οι περισσότεροι δεν δώσαμε ιδιαίτερη βαρύτητα γιατί σαν γεγονός το τοποθετούμε στο παρελθόν. Μια τραγική ιστορική καμπή της ανθρωπότητας που θεωρούμε πως θάφτηκε κάτω από τόνους λήθης, χάθηκε μαζί με τα χιλιάδες θύματά της και μόνο μέσα από το σινεμά αναβιώνουν οι σκληρές συνθήκες διαβίωσης, οι βιασμοί, η εκμετάλλευση, η απώλεια της ατομικής ελευθερίας, αλλά και ο θάνατος των ανθρώπων που πιάστηκαν στα γρανάζια του δουλεμπορίου. Μπορεί (όσοι είδαν τη βραβευμένη ταινία) με το αίσιο τέλος της ταινίας “δώδεκα χρόνια σκλάβος” να θεωρήσουν πως νίκησαν οι καλοί, πως αποδόθηκε δικαιοσύνη και πως τέτοια γεγονότα, πρακτικές και ιδεολογίες ανήκουν πια στο παρελθόν, αλλά να μην αμφιβάλλουν πως ακόμη στις μέρες μας άλλες μορφές σκλαβιάς, δουλείας, επικρατούν, παράγουν πόνο, πίκρα και αποδίδουν χρήμα και τεράστια κέρδη στους διακινητές και τα αφεντικά του νεοσκλαβισμού. Η αναγκαστική εργασία, σεξουαλική εκμετάλλευση το γνωστό σε όλους trafficking, η κληρονομική σκλαβιά είναι μορφές και εκφράσεις σύγχρονης δουλείας κάτω από την οποία ζουν 30 εκ. άνθρωποι σύμφωνα με τους υπολογισμούς της αυστραλιανής οργάνωσης WALK FREE. Είναι γεγονός πως ακόμη και σήμερα άνθρωποι βρίσκονται στο έλεος της βίας, αναγκάζονται να δεχτούν εργασίες η καταστάσεις που τους καθιστούν αντικείμενα οικονομικής εκμετάλλευσης.
Οσο και να μας φαίνεται πέρα από κάθε λογική, ακόμη και σήμερα σε κράτη όπως Ινδία, Νιγηρία άνθρωποι γεννιούνται σε καθεστώς κληρονομικής σκλαβιάς, απάγονται, κρατούνται, πουλιούνται ή παραμένουν κρατούμενοι για εκμετάλλευση είτε δήθεν μέσω του “γάμου” ή μέσω απαγωγής των παιδιών που ουσιαστικά ξεπληρώνουν το χρέος των γονέων. Στην Ινδία, τη χώρα του μυστικισμού, ερωτισμού, χρωμάτων και μνημείων ζουν 14 εκ. άνθρωποι υπό καθεστώς σκλαβιάς! Στη γειτονική και νέα οικονομική υπερδύναμη Κίνα 2,9 εκ. Κινέζοι δεν απολαμβάνουν όχι μόνο την οικονομική άνθιση της χώρας τους, αλλά ούτε και το δικαίωμα της ελευθερίας, στο δε Πακιστάν που δεν έχει την ίδια λαμπρή ανοδική πορεία της Κίνας οι Πακιστανοί σκλάβοι αγγίζουν τα 2 εκ. Στην Αφρική που εκεί ξεκίνησε και άνθισε το δουλεμπόριο η Νιγηρία, Αιθιοπία Σενεγάλη, Μαυριτανία, Μπενίν και Ακτή Ελεφαντοστού κρατούν τα ινία του νεοσκλαβισμού. Υπολογίζεται πως το 4% του συνολικού πληθυσμού των χωρών αυτών είναι υπόδουλοι… ενώ η αναπτυγμένη Ευρώπη δέχεται την εισροή γυναικών από τα ανατολικά κράτη της ηπείρου, οι οποίες μεταφέρονται και ζουν σε συνθήκες δουλείας. Στο Ισραήλ εισάγονται 3.000 γυναίκες ετησίως και εκπορνεύονται. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2004, στη Βραζιλία υπάρχουν 25.000 σύγχρονοι σκλάβοι. Τα έσοδα αυτής της κερδοφόρου επιχείρησης είναι 32 δισ. δολάρια, ποσό που είναι μεγαλύτερο από το ετήσιο ΑΕΠ Ισλανδίας, Ρουάντας, Νικαράγουας και Μογγολίας αθροιστικά. Τα μισά από αυτά τα 32 δισ. παράγονται στις ανεπτυγμένες βιομηχανικές χώρες.
Τα νούμερα είναι τραγικά. Έχουμε περισσότερους δούλους σήμερα από όσοι υπήρξαν το 17 και 19 αιώνα, τη χρυσή περίοδο του δουλεμπορίου και τα σκήπτρα κρατούν τα μικρά παιδιά ακόμη και σε ηλικία των 6 ετών, που δουλεύουν στα χωράφια, που επαιτούν, που υφαίνουν που βάφουν, που δεν ζουν σαν παιδιά. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία των διεθνών οργανισμών, πάνω από 73.000.000 παιδιά, ηλικίας 10 – 14 ετών, είναι αναγκασμένα να εργάζονται… Πέρα από τα στοιχεία των διεθνών οργανισμών για τις νέα μορφές σκλαβιάς, δουλείας, πέρα από τις όποιες κοινωνικές, κρατικές κυβερνητικές δομές για την καταπολέμηση αυτού του φαινομένου, η δική μας ατομική, πνευματική και ηθική ευθύνη ενάντια στη βία, εξαναγκασμό είναι αδιαπραγμάτευτη και μην ξεχνάμε πως: Μεγαλύτερος σκλάβος δεν είναι αυτός που υπηρετεί κάποιον τύραννο, όσο μεγάλο κι αν είναι αυτό το κακό, αλλά αυτός που είναι δούλος της δικής του ηθικής άγνοιας, του ατομισμού και της αχρειότητας. Σάμιουελ Σμάιλς
ΤΑ ΤΥΧΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ
Ερχόταν συχνά στο γραφείο μας στα Χανιά. Αλλά πρώτη φορά με παιδί. «Τι είναι αυτό, Αλή;», «Ο γιος μου, ο Αμπντούλ!». Σύντομα όμως η έκπληξη έδωσε τη θέση της στο σοκ: ο Αμπντούλ ήταν Συρο-Παλαιστίνιος πρόσφυγας του οποίου η μητέρα με τα δύο του αδέλφια μπόρεσε να φύγει αεροπορικώς από τα Χανιά αφήνοντάς τον μόνο στο αεροδρόμιο αφού τα χαρτιά του βρέθηκαν ότι είναι πλαστά. Ο Αμπντούλ δεν μπόρεσε να πετάξει για Σουηδία. Ένα τηλεφώνημα από εκεί στον Αλή για να πάρει το άγνωστό του παιδί από το αεροδρόμιο. Η ιστορία έφτασε κάπως έτσι σ’ εμάς. Δεν είμαστε αστυνομικοί για να ερευνήσουμε την υπόθεση και να αποκαλύψουμε όλη την αλήθεια ούτε θα μάθουμε ποτέ τις λεπτομέρειες. Παρόλα αυτά, μπροστά μας υπήρχε ένα γεγονός: ένα δεκάχρονο αγόρι χωρίς οικογένεια, στην επιμέλεια ενός Ιρακινού άνεργου πρόσφυγα… Η σκέψη μου ανέτρεξε στη δική μου πατρίδα, τον Λίβανο, τον κρύο χειμώνα του ’76 όταν η χώρα μου βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση. Ένας αφοσιωμένος στρατιώτης στη μονάδα του πατέρα μου ήρθε αργά το βράδυ στο σπίτι μας. Τότε δεν κατάλαβα τι συνέβαινε αλλά ακόμα θυμάμαι τα λόγια του: «Κρύψτε για λίγες μέρες τον ξανθούλη σας. Εμπιστευτικές αναφορές λένε ότι Γάλλοι ψάχνουν για καμιά εικοσαριά ξανθά αγόρια για υιοθεσία». Χρόνια αργότερα κατάλαβα ότι επρόκειτο για διακίνηση παιδιών και για κύκλωμα παράνομων υιοθεσιών από χώρες του Νότου προς τη Δύση. Μια οργανωμένη επιχείρηση, με προσφορά και ζήτηση και επαγγελματίες κι από τις δυο πλευρές που επεφύλασσε τον εφιάλτη σε εκατοντάδες οικογένειες στο Λίβανο. Ήταν τόσο εύκολο να απαγάγει κανείς ένα παιδί κι ακόμα ευκολότερο να το πουλήσει. Όπου υπεισέρχεται το χρήμα, η ανθρώπινη λογική και το συναίσθημα εξαφανίζονται ενώ το παιδί καταντά ένα «πράγμα» προς αγοραπωλησία με κριτήριο όχι το βάρος αλλά το φύλο ή την ηλικία. Ο Αμπντούλ ήταν ανάμεσα στα τυχερά παιδιά. Ο Αλή τον έφερε στο γραφείο των Γιατρών του Κόσμου όπου βρήκε κάτι παραπάνω από μια οικογένεια: ζεστασιά και φροντίδα που πολλοί με την αντίστοιχη μοίρα θα ζήλευαν. Η περιπέτεια του Αμπντούλ τελείωσε μετά από 2 μήνες εκεί όπου ξεκίνησε: με πλαστά χαρτιά, ταξίδεψε για τη Σουηδία με μια ακόμα πιο πλαστή οικογένεια. Στην τελευταία του επικοινωνία με τον Αλή τού είπε ότι στην Υπηρεσία Μετανάστευσης αρνήθηκε τη μητέρα του λέγοντας στον υπάλληλο που τον ρώτησε για την οικογένειά του: «Δεν έχω καμία συγγένεια μ’ αυτή τη γυναίκα. Με άφησε ολομόναχο στα Χανιά. Αν ήταν η μάνα μου, δεν θα το έκανε αυτό». Ο Αμπντούλ βρίσκεται πλέον υπό την προστασία της Πρόνοιας στη Σουηδία. Ο ξανθούλης της οικογένειάς μου γλίτωσε χάρη στην έγκαιρη πληροφόρηση του πατέρα μου. Ωστόσο το ερώτημα που παραμένει είναι πόσα παιδιά δεν αποκοιμήθηκαν στην αγκαλιά των γονιών τους και πόσα ακόμα θα ακολουθήσουν… Ηλίας Γαττάς
Μαζί μπορούμε….
Οι ΓτΚ ζητούν επείγουσα οικονομική βοήθεια στον ειδικό λογαριασμό της AlphaBank, με την ένδειξη “Γάζα”. ALPHA BANK : Αρ. Λογ/σμού: 199-00-2002-002401 IBAN: GR06 0140 1990 1990 0200 2002 401 / SWIFT: CRBAGRAAXXX www.mdmgreece.gr Σε αυτή την αλυσίδα ανθρωπιάς, εμείς οι έλληνες Γιατροί του Κόσμου έχουμε τον δικό μας ρόλο.
Ολοήμερο Αθλητικό – Οικολογικό Σχολείο
Τέλειωσε η Δεύτερη περίοδος στο Ολοήμερο Αθλητικό – Οικολογικό Σχολείο στο Αθλητικό Κέντρο Κλαδισού όπου οι εθελοντές των Γιατρών του Κόσμου παρουσίασαν στα παιδιά το πρόγραμμα των Γιατρών του Κόσμου που έχει ως σκοπό την ενημέρωση, ευαισθητοποίηση και δράση μαθητών όλων των ηλικιών αναφορικά τις σημερινές συνθήκες, όπως η φτώχεια, η πείνα, η περιορισμένη πρόσβαση στην εκπαίδευση, η έλλειψη υποδομών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που βασίζεται στις αξίες της αλληλεγγύης, της ισότητας, του αλληλοσεβασμού, της συμμετοχής και της συνεργασίας. Οι μαθητές, μέσα από τη συμμετοχική εκπαιδευτική διαδικασία, αναμένεται να συνειδητοποιήσουν ότι μικρές δράσεις σε τοπικό επίπεδο, μπορούν να αποφέρουν σημαντικές, μόνιμου χαρακτήρα βελτιώσεις στο βιοτικό επίπεδο φτωχών συνανθρώπων μας και να βάλουν τα θεμέλια για έναν καλύτερο κόσμο
