Μορφές ενεργειακής και οικονομικής υποβάθμισης

Πληροφορούμαι από έγκυρες έντυπες πηγές και όχι μόνο από το Διαδίκτυο ότι η “χρήση των ήπιων-ανανεώσιμων μορφών ενέργειας” στην Ευρώπη γνωρίζει πρωτοφανή ανάπτυξη που ξεπερνά και αυτή των Η.Π.Α. (την οποίαν όμως ο Τραμπ επιδιώκει να ανακόψει).
Ευτυχώς ο νεοεκλεγείς Ε. Μακρόν βάζει ως προμετωπίδα στο πρόγραμμά του τη χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπως συμβαίνει στην Αγγλία, στην Ολλανδία, στη Δανία, στη Γερμανία και αλλού, με ανεμογεννήτριες, αιολικά πάρκα, φωτοβολταϊκά, βιομάζα και υδροηλεκτρικά, χωρίς να χρειάζονται λιγνίτη και πετρέλαιο για να καλύψουν τις ανάγκες τους σε ηλεκτρική ενέργεια.
Ειδικότερα, η πρωτοποριακή -ενεργειακά- Γερμανία, καλύπτει το 85% των αναγκών της, με τη χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ενώ εμείς στην Ελλάδα τις αγνοούμε και ούτε καν τις συζητάμε -πλέον- ως προοπτική, ούτε για το παρόν, αλλά και ούτε για το μέλλον.
Δεν είναι δυνατόν όμως μια κυβέρνηση που αυτοαποκαλείται “αριστερή” (ανατρέποντας το ιδεολογικό της υπόβαθρο), να ενδιαφέρεται μόνο για τη χρήση του ρυπογόνου λιγνίτη, αδιαφορώντας πλήρως (προγραμματικά, περιβαλλοντικά και πολιτικά), για την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, που θα έπρεπε να αποτελεί την κορυφή των ενεργειακών επιδιώξεών της.
Γι’ αυτό είναι να λυπάσαι, να οργίζεσαι, να απογοητεύεσαι και να αγανακτείς γι’ αυτές τις ενεργειακές πολιτικές, που οξύνουν το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, αλλά και υπονομεύουν κάθε προσπάθεια ευοίωνης οικονομικής εξέλιξης και περιβαλλοντικής σταθερότητας.