Mother Language

Στο τραπέζι ήμασταν, εγώ, μία Φιλιπινέζα, δύο Γερμανοί, δύο Τούρκοι, ένας Σουηδός και δύο Γάλλοι. Η συζήτηση ήταν ευχάριστη και  ο καθένας διηγόταν κάτι αξιοπερίεργο και εντυπωσιακό από την πατρίδα του. Δίπλα μου ακριβώς καθόταν η Φιλιπινέζα που κάποια στιγμή γύρισε και με ρώτησε από ποια χώρα είμαι. Από την Ελλάδα της απάντησα. Και που είναι αυτή η χώρα με ρώτησε. Ξέρεις την Ιταλία της είπα, και βέβαια μου απάντησε. Ε, η Ελλάδα είναι δίπλα στην Ιταλία. Και τι γλώσσα μιλάτε με ρώτησε ξανά, ελληνικά της είπα, κι εκείνη έδειξε ένα είδος απορίας στο πρόσωπό της. Δεν προσέθεσα κάτι άλλο γιατί με πρόλαβε ο ένας Τούρκος συνδαιτημόνας που γύρισε και της είπε σταθερά και καθαρά “mother language”. Μητέρα γλώσσα την είπε και με διευκόλυνε τόσο! Δεν χρειάστηκε να προσθέσω κάτι περισσότερο, αφού άλλωστε ένα πίγκωμα ένοιωσα να ανεβαίνει στον λαιμό και μία υγρασία στα μάτια μου. Την φράση “μητέρα γλώσσα” δεν την είπε ούτε ο Γάλλος, ούτε ο Σουηδός, ο Τούρκος την είπε, και την είπε καθαρά και με σοβαρότητα στο πρόσωπο και την έκφραση του λόγου. Ο Τούρκος που θεωρείται ο προαιώνιος εχθρός. Βέβαια θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο Σουλεϊμάν ήταν παιδί σπουδασμένο στην Βιέννη από εύπορη οικογένεια της Κωνσταντινούπολης, δεν ήταν η πρώτη τυχούσα πλέμπα του συρφετού.

Το περιστατικό συνέβη στο ξενοδοχείο Baiyun της Καντώνας στην Κίνα κατά την διάρκεια της μεγάλης ετήσιας εμπορικής έκθεσης. Επιχειρηματίες απ όλον τον κόσμο συρρέουν για να διαπραγματευθούν τιμές και νεωτερισμούς εμπορευμάτων. Παγκόσμιο οικονομικό και πολιτισμικό πανηγύρι. Χαρά θεού και δημιουργικών ανθρώπων, συνάντηση λαών, πολιτισμών και συμφερόντων. Μας εκτιμούν ακόμη και οι εχθροί μας και μας αναγνωρίζουν ως ηγήτορες του πολιτισμού, όλοι οι εγγράματοι ξέρουν την απαρχή του πολιτισμού και την γαλάζια βάση που πάτησε ο έλλογος άνθρωπος για να περπατήσει στα σκοτεινά ερέβη της ανθρώπινης διαδρομής. Όσοι ξέρουν λίγα γράμματα σε όποια φυλή κι αν ανήκουν μπορούν να ξεχωρίσουν το λαμπερό χρώμα του χρυσού από την μουντάδα του μόλυβδου. Η Τουρκική γλώσσα είναι κι αυτή παιδί των Ελλήνων πρωτομαστόρων της διανόησης. Οι Τούρκοι τον τηλέγραφο τον λένε telegraf, την γεωγραφία την λένε cografya, το άλμα-altama, την νοσταλγία nostalgji , τον ωκεανό okyanus και το θέατρο το λένε tiyatro. Τώρα εμείς γιατί την εκπομπή την λέμε voice(βοή) και όχι φωνή, φως νοός, είναι ένα θέμα προς διερεύνηση από έμπειρους ψυχολόγους βαρέως νοσούντων διεφθαρμένων και αγραμμάτων ανθελλήνων. Δυστυχώς.