Εδώ και πολλές δεκαετίες οι καλλιτέχνες και ειδικά αυτοί που συνδέουν τους εαυτούς τους με την πρωτοπορία, συχνά μας εκπλήσσουν με τις εικαστικές τους προτάσεις οι οποίες πολλές φορές μας κάνουν να αναρωτιόμαστε τι τελικά είναι τέχνη. Για σας που είστε μια ενεργή καλλιτέχνης, τι είναι η τέχνη;
Αγαπητέ Κωνσταντίνε, χαίρομαι με την εισαγωγή σου και σ’ ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία μιας συνομιλίας! Η τέχνη είναι καταρχήν ένα φυσικό φαινόμενο που γίνεται γλώσσα και εργαλείο επικοινωνίας…. Και τι εργαλείο! Μπορεί να προετοιμάσει την κοινωνία για υποταγή ή να συμβάλει στην απελευθέρωσή της.
Γιατί επέστρεψες στην Κρήτη, στο χωριό σου, από την Αθήνα στην οποία διέμενες για καιρό και μάλιστα είχες μια δικτύωση κι έναν κύκλο;
Διαισθάνθηκα πως για να κινηθώ προς τα εμπρός, έπρεπε να κοιτάξω και πίσω, να ξανασυνδεθώ με τη ρίζα μου, την ενεργή παράδοσή μας και βέβαια με την Φύση. Ζώντας εδώ από το 2013 σκέφτομαι πως το μέλλον της Ελλάδας ίσως θα πρέπει ν’ αναζητηθεί στην περιφέρεια. Το μυστικό αρτεσιανό φρέαρ με το νερό της ζωής αισθάνομαι πως έφυγε από το κέντρο λόγω κακής χρήσης, λόγω υπεράντλησης και ασέβειας.
Συνδέεις την τέχνη με την πολιτική;
Ο καλλιτέχνης πιστεύω πως είναι πολιτικό ον ακόμα και όταν ζωγραφίζει κολοκύθια. Στην τέχνη είναι σημαντικό το «τι» αλλά επίσης το «πώς» και το «γιατί». Για μένα είναι ισχυρή η πρόκληση να επιχειρήσω καλή ζωγραφική με την έννοια της πνευματικής ανύψωσης, ζωγραφίζοντας το κοινό και το συνηθισμένο, που όμως έχει και τον κρυφό του συμβολισμό π.χ τα κολοκύθια σπορίτες, ή τα βουνά.
Αλήθεια τι θεωρείς πως είναι αυτή η δουλειά που εκθέτεις …τι εκθέτεις; Οι καλλιτέχνες έχουν υποχρέωση να επιδιώκουν το νέο και πρωτοποριακό στη δουλειά τους;
Ένα ποτήρι δροσερό νερό, Μεσκλιανό νερό. Αυτή είναι η φιλοδοξία τούτης της έκθεσης στην πατρίδα που πάσχει, που αγωνίζεται συνειδητά και μη, όπως κι εγώ άλλωστε, να εφεύρει από την αρχή τον εαυτό της πιο σίγουρο, ευθυτενή και αυθεντικό. Σε ό,τι αφορά στη δεύτερη ερώτηση, για μένα το νέο έχει αξία αν εγείρει ερωτήματα ή προτείνει ένα άλλο βλέμμα που μπορεί να οδηγήσει σε άλλο τρόπο ζωής, καλύτερο! Το νέο ως εικαστικό εύρημα κενό νοήματος ή προσωπική εμμονή ή μόδα δε με ενδιαφέρει.
Ποια είναι τα μέσα σου;
Το χρώμα ως πνευματικά ηδονικός παράγοντας, η δομή ως φορέας κατεύθυνσης του βλέμματος και οι σχέσεις αντικειμένων που είναι φορτισμένα από βιώματα, συμβολισμούς και ενεργοποιούν ερωτήματα. Η ατομική μου έκθεση έχει δυο τρισδιάστατα έργα και 34 ζωγραφικά, ακουαρέλες και τέμπερες. Στην ομαδική με θέμα «Δειπνοσοφιστές» που τρέχει τώρα στον 1ο όροφο της Match More συμμετέχω με το «Λικέρ αρμπαρόριζας». Και στην Mare στην Αγία Μαρίνα με θέμα «Ο δικός μου θρόνος».
Ποια στάση του θεατή θεωρείς ιδανική;
Την απροκατάληπτη, που κοιτάει μέσα του όταν βρίσκεται σε συνομιλία με το έργο τέχνης αντί να ψάχνει για το τι θέλει να πει ο καλλιτέχνης. Μου αρέσουν οι απαιτητικοί θεατές που διεκδικούν από την τέχνη το θαυμάσιο. Τέλος, θεωρώ ιδανικούς θεατές εκείνους τους πολίτες που αισθάνονται συμπαραγωγοί της τέχνης που τους πείθει, που συνδράμουν για την συνέχεια και τους σκοπούς της με όποιον τρόπο μπορούν.
info
Η ατομική έκθεση της Ελένης Μανωλαράκη με τίτλο “Πέρα από την πόλη: Στιγμές της καθημερινότητας – Παραβολές της αιωνιότητας” συνεχίζεται στην αίθουσα τέχνης Match More Underground, στον Πλατανιά, μέχρι τις 15/7. Παράλληλα η Ε. Μανωλαράκη συμμετέχει στη ομαδική έκθεση “Ο Δικός μου Θρόνος”, στην “Mare Gallery”, Αγ. Μαρίνα, που θα διαρκέσει έως τις 16/7.
