Το δικό µου Πάσχα µοιάζει µε την καλοσύνη. Μοιράζεται ανάµεσα στα παιχνίδια µας , στα γέλια, στα αφράτα κουλουράκια της µαµάς και στα ζυµωτά τσουρέκια της νονάς. Μοιράζεται ανάµεσα στις αγκαλιές του παππού και στα παραµύθια της γιαγιάς.
Το δικό µου Πάσχα έχει το χρώµα του αγρού, την ευωδιά από τα κρίνα, τα γιασεµιά αλλά και τα λαχταριστά σοκολατένια αβγά που στολίζουν περήφανα τις βιτρίνες των ζαχαροπλαστείων.
Η µαµά µου λέει πως το Πάσχα συµβολίζει τον κύκλο της ζωής και πως η Ανάσταση µας µιλάει και για την αγάπη και την αξία της ζωής.
Όλα αυτά τα πολύπλοκα που λένε οι µεγάλοι βέβαια δεν καταλαβαίνω πάντα. Όµως σίγουρα νιώθω ότι το Πάσχα η καρδιά µου ανοίγει περισσότερο. Σαν να θέλει να χωρέσει όλο τον κόσµο µέσα !
Τούτο το Πάσχα θα ήθελα να έχω κι εγώ ένα χωριό. Αυτές τις µέρες ,η πόλη µε τα βουητά της γίνεται πιο ενοχλητική από ποτέ. Ενώ το χωριό ούτε πνίγεται µέσα στην φασαρία, ούτε έχει επικίνδυνους δρόµους.
Στο χωριό τα σπίτια είναι πάντα ανοιχτά και καταδέχονται όποιον βρεθεί στο κατώφλι του. Οι αυλές γίνονται αφορµή για κουβέντες και κεράσµατα µ’ εµάς τα παιδιά να γεµίζουµε την πλατεία από τα ξεφωνητά µας.
∆εν ζητάω πολλά. Μόνο ένα χωριό .Γιατί µόνο εκεί µπορώ να αφήσω στην άκρη το κινητό και το τάµπλετ και γιατί µόνο εκεί παίζω µε την ησυχία µου ! Γιατί µόνο εκεί µαζευόµαστε και τρώµε όλοι µαζί και µόνο εκεί τα ξεχνάµε όλα και µονιάζουµε !
∆εν θέλω πολλά . Μόνο ένα χωριό .Έστω για τις µέρες του Πάσχα. Γιατί εκεί ακόµα και τα λουλούδια του Επιτάφιου µυρίζουν καλύτερα. Εκεί ,ακόµα κι οι λαµπριάτικες ετοιµασίες είναι διαφορετικές . Πώς θα θελα κι εγώ να έχω γιαγιά και παππού σε ένα χωριό. Να ασπρίζω µαζί τους τις γλάστρες της αυλής , να ζυµώνω τις λαµπροκουλούρες στο πέτρινο φούρνο και να κάνω τον γύρο του Επιτάφιου µε το φαναράκι µου στο χέρι . Ο µπαµπάς λέει πως το δικό του χωριό ερήµωσε κι έχει πια µια ησυχία αβάσταχτη . Άδειασε .Όµως κι εκείνος το αναζητά. Κι από τις ιστορίες του έµαθα πως στο χωριό πάντα ο ουρανός είναι πιο καθαρός , ο ήλιος πιο λαµπερός , το θρόισµα των δέντρων είναι µαγικό και το αεράκι περνάει φρέσκο µέσα από τις χαραµάδες των σπιτιών.
Μήπως θα µπορούσατε να µου δανείσετε ένα χωριό ; Έστω για τις µέρες του Πάσχα. Έστω για να φτιάξω κι εγώ ωραίες αναµνήσεις. Μήπως µπορώ να δανειστώ ένα χωριό ; Έστω για να έχουν πραγµατικό νόηµα τα φιλιά κι οι αγκαλιές. Έστω για να ακούσω τις καµπάνες να χτυπούν µελωδικά.
Αν έκανα µια ευχή για αυτό το Πάσχα θα ήταν να πάρω αγκαλιά όλους όσους αγαπώ και µε αγαπούν και µε ένα τρόπο µαγικό να βρεθούµε στο χωριό. Κι όσο µεγαλώνω τόσο η ευχή αυτή θα µεγαλώνει . Ποιός ξέρει ; Ίσως κάποια µέρα δανειστώ ένα χωριό. Ίσως κάποια µέρα αποκτήσω κι εγώ το δικό µου χωριό. Κι όταν το βρω τότε ποιός µε πιάνει ! Θα πάρω και την γάτα µου µαζί και τον καλύτερό µου φίλο και το καναρίνι της µαµάς. Θα το γεµίσουµε το χωριό και δεν θα το αφήσουµε να αδειάσει ξανά.
Θα γίνουµε µια µεγάλη οικογένεια που ξέρει να µοιράζεται και να αγαπά.
Με τις πεζούλες των εκκλησιών να πληµµυρίζουν απο κόσµο και τα σοκάκια του να ζωντανεύουν ξανά.
Κι αν τώρα δεν µπορείτε να µου δανείσετε τούτο το χωριό εγώ θα συνεχίζω να ονειρεύοµαι . Για το χωριό που έρχεται. Για το χωριό που θα ρθει .Για µια διαφορετική Ανάσταση.
Καλό Πάσχα !
