■ Μουσικές ερμηνείες, ποίηση και τραγούδι με θεματικό άξονα έμπνευσης τον έρωτα
Μουσική εκδήλωση με τίτλο “Οταν έχω εσένα” θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου και ώρα 8 μ.μ. στο αίθριο του Μουσείου Σχολικής Ζωής.
Την εκδήλωση διοργανώνει ο Σύλλογος Φίλων του Μουσείου Σχολικής Ζωής σε συνδιοργάνωση με το Μουσείο Σχολικής Ζωής Δήμου Χανίων και την ΚΕΠΠΕΔΗΧ-ΚΑΜ.
Ο τίτλος της εκδήλωσης είναι εμπνευσμένος από το τραγούδι “Οταν έχω εσένα”, σε στίχους Λάκη Λαζόπουλου και Σταμάτη Κραουνάκη και μουσική σύνθεση του Σταμάτη Κραουνάκη.
Συμμετέχουν: Κατσανεβάκης Νίκος: Ηλεκτρικό Πιάνο, Κοτσαύτης Χρήστος: Κιθάρα, Τραγούδι, Μοτάκη-Κονταδάκη Ρόζα: Απαγγελίες ποιημάτων, Μποτωνάκη-Χότζα Στέλλα:
Τραγούδι. Εισαγωγικό κείμενο: Μαρία Δρακάκη
Την αφίσα επιμελήθηκε ο Χρήστος Κοτσαύτης.
Οπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση «ο “ακέραιος έρωτας” ζυμώνεται διαρκώς, αλλά παραμένει ατόφιος, βαθύς, αφοσιωμένος, αναλλοίωτος, ακλόνητος, πηγή έμπνευσης και ατελεύτητης προσπάθειας, προκειμένου να διατηρήσει, να προστατέψει, να εξελίξει το αξιακό του ιδεώδες. Ο αποδέκτης του σε αυτή την περίπτωση παύει πια να είναι ένα μοναδικό πρόσωπο, αλλά μεταλλάσσεται σε ένα σύμβολο, μια αξία, ένα νόημα. Και είναι τότε που αυτή η πλατιά έννοια του έρωτα μετουσιώνεται σε εσωτερικό κίνητρο του ανθρώπου, υπερβαίνει στεγανά και επιζητά να αγκαλιάσει με έργο ουσίας και ανείπωτης ευθύνης, αποδέκτες χωρίς διακρίσεις και ανισότητες. Μονάχα με το δικαίωμα όλοι να νιώθουν ισότιμοι στη χαρά «να ξεναγείς και να ξεναγείσαι» στα έργα που γεννά το ταξίδι του πολιτισμού στον χωροχρόνο. Ο έρωτας με αυτή τη σημασία παράγει έργα δυνατά και εμπνευσμένα, γίνεται πυρήνας πολιτισμού, ενεργοποιεί σχέσεις και στάσεις που ακτινοβολούν την ευθύνη και την πίστη, σηματοδοτούν τη συνέχεια και την προοπτική, την αποστολή και το όραμα, στο κοινωνικό και πολιτισμικό γίγνεσθαι.
Με αυτό το σκεπτικό στην καθιερωμένη πλέον ετήσια συνομιλία του Συλλόγου Φίλων του Μουσείου Σχολικής Ζωής δια της τέχνης της μουσικής, ορίστηκε ως πρωταγωνιστής σε μια “συνάντηση επανεκκίνησης του Μουσείου” το μήνυμα του “ακέραιου έρωτα”. Του έρωτα που δεν αφήνει τα πρόσωπα να εγκαταλείψουν έστω και αν εξαντλούνται από εμπόδια και αλλεπάλληλες ματαιώσεις. Του έρωτα που εμπνέει, συνενώνει, συσπειρώνει, αναγεννάται και εξελίσσεται διαρκώς. Του έρωτα που πολλαπλασιάζει τις δυνάμεις του ανθρώπου και τον καθιστά ικανό να πετύχει τον στόχο του ιδεατά, όπως τον οραματίστηκε. Τον έρωτα που ενδυναμώνει τις προσπάθειες, για να μην επιτρέψει την φθορά, τον συμβιβασμό, την απώλεια της αξίας».
