» Έκκληση για τη σωτηρία του απευθύνει ο επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας Δήμου Πλατανιά Μ. Ντουντουλάκης
Εγκαταλελειμμένο, διαρρηγμένο, βανδαλισμένο, ξεχασμένο.
Το -κάποτε- “Μουσείο Θαλάσσιου Πλούτου και Αλιευτικής Παράδοσης” στο Κολυμπάρι, εδώ και χρόνια, δεν θυμίζει σε τίποτα χώρο πολιτισμού.
Mια προσπάθεια που ξεκίνησε πριν από δύο δεκαετίες, υλοποιήθηκε με πόρους από το επιχειρησιακό πρόγραμμα “Pesca” και είδε το 2005 επισκέπτες και μαθητές να περνάνε τις πύλες του, σήμερα έχει καταντήσει ένα φάντασμα του παλιού του εαυτού.
Αντιμέτωπο με γραφειοκρατικά εμπόδια αλλά και την έλλειψη ισχυρής πολιτικής βούλησης για να αποκατασταθεί και να επαναλειτουργήσει -ή ακόμα και να αξιοποιηθεί με νέους τρόπους- το μουσείο εμφανίζει μια εικόνα αποκαρδιωτική.
Τον χώρο επισκέφθηκε πρόσφατα ο Μανώλης Ντουντουλάκης επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας του Δήμου Πλατανιά και παλιός πρόεδρος της εταιρείας “ΑΛΜΑ”, η οποία πρωτοστάτησε στη δημιουργία του Μουσείου. Μια εταιρεία στην οποία συμμετείχαν με ποσοστό 28% ο (τότε) Δήμος Κολυμπαρίου, με περίπου 30% οι Ένωση Κολυμπαρίου, ΟΑΔΥΚ, Νομαρχία Χανίων και ΤΕΔΚ και τέλος με 40% μικρομέτοχοι – κάτοικοι της περιοχής.
«Όλοι εμείς που συμμετείχαμε στη δημιουργία του μουσείου πιστεύαμε ότι μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της περιοχής και όχι μόνο. Το κτήριο του μουσείου είναι βιοκλιματικό για την εξοικονόμηση ενέργειας. Διαθέτει εσωτερικό εκθεσιακό χώρο 500τμ., αίθουσα διαλέξεων, βοηθητικούς χώρους, υπαίθριο χώρο 3000 τμ. , έκθεση αλιευτικών σκαφών μουσειακής αξίας, υπαίθριο θέατρο, ενώ συνολικά το οικόπεδο που είχε εκμισθωθεί από την ΕΓΣ Κολυμβαριου έχει έκταση 6.721 τμ.», σημείωσε ο κ. Ντουντουλάκης, μιλώντας στα “Χ.ν.”, εκφράζοντας παράλληλα την απογοήτευσή του για την εικόνα που παρουσιάζει σήμερα το Μουσείο.
Για τον ίδιο, η εξασφάλιση της οικονομικής βιωσιμότητας του Μουσείου δεν αποτελεί πηγή προβληματισμού. Η τουριστική ανάπτυξη της περιοχής και οι επισκέψεις μαθητών, που μόνο τον πρώτο – και μοναδικό – χρόνο λειτουργίας του άγγιξαν τις 2.000, θα μπορούσαν να στηρίξουν οικονομικά μια τέτοια δομή σε συνδυασμό με εμπορικές δραστηριότητες, όπως έσοδα από πωλητήριο καρτών, αναμνηστικών κ.ά. προϊόντων.
«Στο σχεδιασμό μας ήταν να δημιουργήσουμε εκθετήριο αγροτικών προϊόντων εφόσον υπήρχε ο χώρος ώστε να βοηθήσουμε τον πρωτογενή τομέα και να ενισχύσουμε τα έσοδα του Μουσείου. Υπάρχει επιπλέον δυνατότητα διαφόρων δραστηριοτήτων και φιλοξενίας εκδηλώσεων αφού διαθέτει πέτρινο υπαίθριο θέατρο, εξωτερικούς και στεγασμένους χώρους», σημείωσε σχετικά.
Ωστόσο, σήμερα ένα μεγάλο μέρος από τα εκθέματα έχει κλαπεί ή βανδαλιστεί, το ίδιο και ο ηλεκτρομηχανολογικός εξοπλισμός, ενώ εσωτερικοί και εξωτερικοί χώροι είναι παραβιασμένοι και λεηλατημένοι.
«Όλοι εμείς που στήσαμε το μουσείο αυτό το πονάμε. Καταφέραμε και τελειώσαμε αυτό το έργο χωρίς δανεισμό», τόνισε ο κ. Ντουντουλάκης και πρόσθεσε ότι για τη σημερινή «κατάντια» του Μουσείου «κάποιοι πρέπει να απολογηθούν». «Κάποιοι φέρουν τις ευθύνες και πρέπει να τις αναλάβουν», επεσήμανε, ενώ σχολίασε πως εκτός από τις καταστροφές που έχουν συντελεστεί στα εκθέματα και το κτήριο «δυστυχώς δεν υπάρχουν ούτε φορολογικά βιβλία και στοιχεία», θέτοντας το ερώτημα «ποιος τα πήρε και για ποιο λόγο;».
Συνεχίζοντας σημείωσε ότι παρά τις αναφορές στον Τύπο και τις συνεδριάσεις των δημοτικών συμβουλίων του Πλατανιά μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει κανένα αποτέλεσμα στην κατεύθυνση της αποκατάστασης του Μουσείου. «Θα πρέπει από κοινού όλοι μαζί να προσπαθήσουμε να περισώσουμε ότι έχει απομείνει και να δούμε πως θα ξαναλειτουργήσει.
Να καθαρίσουμε, πρώτα από όλα, μέσα και έξω το μουσείο, να φτιάξουμε τις σπασμένες πόρτες και τα τζάμια, να ζητήσουμε τη φύλαξη του χώρου και στη συνέχεια να επιμεληθούμε τους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους», ανέφερε ο κ. Ντουντουλάκης και συμπλήρωσε ότι ένα θετικό δεδομένο που υπάρχει είναι ότι το Μουσείο δεν κουβαλάει χρέη.
«Εάν και εφόσον υπάρχει πρόθεση απ όλες τις παρατάξεις τα υπόλοιπα προβλήματα λύνονται. Θα πρέπει όλοι να βοηθήσουμε. Και καταρχάς, η δημοτική αρχή η οποία σε όποια βοήθεια προσφέρει προς το Μουσείο (προσφορά υπηρεσίας καθαριότητας, πρασίνου, βαψίματα) θα έχει τη θετική ψήφο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και θα καλέσουμε ξανά όλους τους φορείς και ιδιώτες προσφέροντας οικονομική και προσωπική εργασία ώστε να πετυχουμε την επαναλειτουργία του μουσείου», ανέφερε καταλήγοντας ο κ. Ντουντουλάκης.
Καποιοι να απολογηθουν και προφανως το μουσειο δεν ηταν και τοσο καλη ιδεα αλλως θα εσφυζε απο ζωη… Ευχομαι η επομενη ιδεα να ειναι αυτοχρηματοδοτουμενη και αποδοτικη
Οι φωτογραφίες δεν μεγεθύνονται επαρκώς, οπότε διακρίνω μόνο τις γκράφιτι υπογραφές των WAZ και FAKE που είναι δύο φίλοι μεταξύ τους γκραφιτάδες που έδρασαν στα Χανιά τελευταία, όπως και η Χανιώτικη ομάδα γκράφιτι NFC. Όλοι τους σταμάτησαν πολύ απότομα τη δράση τους λόγω του «Μοντέλου». Η Χανιώτικη ομάδα FSC (Έφεση) είναι αρκετά παλιά και είχε αυτοδιαλυθεί νωρίς.
Αφού «μεγάλο μέρος από τα εκθέματα έχει κλαπεί ή βανδαλιστεί, το ίδιο και ο ηλεκτρομηχανολογικός εξοπλισμός, ενώ εσωτερικοί και εξωτερικοί χώροι είναι παραβιασμένοι και λεηλατημένοι» όποιος αρμόδιος ενδιαφέρεται μπορεί να ζητήσει έρευνα κατ’ οίκον για τους αναφερόμενους γκραφιτάδες και την ομάδα γκράφιτι, δεδομένου ότι υπάρχουν σχετικές Δικογραφίες με ονοματεπώνυμα.
Είναι γνωστό πως το «Μοντέλο αντιμετώπισης του προβλήματος των γκράφιτι» είναι ικανό να σταματήσει το γκράφιτι σε κάθε μικρή επαρχιακή πόλη όπως τα Χανιά αλλά και στις μεγάλες πόλεις σε όλη την Ελλάδα (ανά Δήμο σε αυτές). Το ότι μπορεί να βοηθήσει στο να βρεθούν και πάλι τα κλεμμένα από το “Μουσείο Θαλάσσιου Πλούτου και Αλιευτικής Παράδοσης” στο Κολυμπάρι, είναι κάτι που πραγματικά με ξεπερνά!
Επίσης, όταν θα οργανώσετε και πάλι το Μουσείο να εγκατασταθεί συναγερμός ασφαλείας – που να λειτουργεί όμως – και όχι εξωτερικές κάμερες ασφαλείας με αιτιολόγηση την αποφυγή των γκράφιτι στο κτήριο. Προτιμώ να είμαστε φίλοι.