Στο ξεκίνηµα κάθε σχολικής χρονιάς, πρωταγωνιστές πάντα είναι τα “πρωτάκια”. Είναι άλλωστε η µέρα που ανοίγει ένα µεγάλο κεφάλαιο για τη ζωή κάθε ανθρώπου. Γιατί, µαζί µε την πόρτα του δηµοτικού, ανοίγει και η πόρτα της ευρύτερης ένταξης στο κοινωνικό σύνολο.
Κι αυτή η µέρα πρέπει να έχει µόνο χαµόγελα για τα πρωτάκια, να αποτυπωθεί στη µνήµη τους και να ανασυρθεί όταν µε το καλό δουν τα δικά τους παιδιά να περνούν το κατώφλι του ∆ηµοτικού.
Ελάτε τώρα στη θέση των τριών παιδιών από το Βαρύπετρο, τα οποία αντί να απολαµβάνουν τις πρώτες µέρες της νέας σχολικής τους ζωής, να συζητούν για τον… υπερήρωα που έχει ζωγραφισµένο πάνω η τσάντα τους και να καµαρώνουν για τις κασετίνες τους, σέρνονται στα δικαστήρια!
Κι αυτό λόγω µιας ψυχρής αντιµετώπισης από το Υπουργείο Παιδείας, το οποίο αρνείται να αντιληφθεί την πραγµατικότητα της ενδοχώρας, κάτι που σίγουρα θα συµβαίνει και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας.
Αν αυτό δεν λέγεται “µπούλινγκ” τότε πώς λέγεται; Καταστρέφουν την χαρά των παιδιών και των οικογενειών τους.
Έτσι, για να… γνωρίσουν από µικρά τα παιδιά αυτά, το τέρας της γραφειοκρατίας, που δεν “εξαφανίζεται” µόλις ανάψει το φως στο δωµάτιο, ούτε όταν ψάξει ο µπαµπάς κάτω από το κρεβάτι. Μένει εκεί και σε βασανίζει από την πρώτη ∆ηµοτικού µέχρι τα βαθειά σου γεράµατα.
Λίγη ανθρωπιά δεν υπάρχει;