Μπροστά 
στον καθρέπτη

Κάποτε σε µια συνέντευξη είχαν ρωτήσει τον Ζακ Ντελόρ, πανίσχυρο τότε πρόεδρο της Κοµισιόν, τι πρέπει να κάνει µια κυβέρνηση όταν αντιµετωπίζει δύσκολες καταστάσεις.
Τρία πράγµατα, απάντησε.
Πρώτον, να εξηγεί.
∆εύτερον, να εξηγεί.
Τρίτον, να εξηγεί.
Αυτό πιστεύω ότι έκανε και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στη ∆ΕΘ.
Εξήγησε.
Ο Μητσοτάκης έχει ένα πλεονέκτηµα. Είναι το “στραβόξυλο” της τάξης. Ρωτά συνέχεια τους ειδικούς για τα µεγάλα θέµατα (βλέπε covid), διαβάζει πολύ και µετά τοποθετείται δηµόσια.
Ποιος δεν θυµάται τη συνεργασία του µε τον κ. Σωτήρη Τσιόδρα, ποιος δεν θυµάται εκείνο το ασύλληπτο στο πρώτο lockdown: «Ο φίλος µου ο Σωτήρης…»
Έτσι, µε αυτήν τη µανιέρα οδηγό πάει να αντιµετωπίσει και τη δεύτερη µεγάλη κρίση µε τις πληµµύρες στη Θεσσαλία.
Θα του βγει;
Θα το δούµε σύντοµα.
Η ∆ΕΘ έδωσε την ευκαιρία στον Μητσοτάκη να εξηγήσει και να πει κάµποσα “δεν”.
∆εν υπάρχει καµία αµφιβολία ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιµετωπίζει πολλά προβλήµατα λειτουργικότητας και ορισµένοι υπουργοί αµολάνε χοντράδες.
Κάποιοι έφυγαν γι’ αυτό, κάποιοι έµειναν… Πάµε παρακάτω.
Στην αντιπολίτευση το ωστικό κύµα από την παρουσία και µόνο του Στ. Κασσελάκη ήταν πρωτοφανές.
∆εν θυµάµαι ούτε µε τον Τσίπρα να είχε γίνει τέτοιος ντόρος.
Είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει, είτε πείθει, είτε δεν πείθει – ο Κασσελάκης σε 20 ηµέρες έκανε τη διαφορά.
Και αυτό µετρά.