Βιότοπος – περιγραφή
Η λατινική ονοµασία του βοτάνου είναι Commiphora molmol (Κοµµιφόρος η µύρρα) και το συναντούµε µε τα ονόµατα σµύρνα, βδέλλιο και µύρρα. Ανήκει στην οικογένεια των Βουρσεριδών.
Το Μύρρο είναι ελαιο-κοµµεορητίνη, µία ζελατινώδης ουσία που συλλέγεται από τον φλοιό των θάµνων που φυτρώνουν στις άνυδρες περιοχές στην Αραβία και τη Σοµαλία και για χιλιετηρίδες θεωρούνταν ένας από τους θησαυρούς της Ανατολής. Οι θάµνοι ή τα µικρά δέντρα του Commiphora myrrha φυτρώνουν κυρίως στη Σοµαλία. Τα φύλλα του µικρού δέντρου αποτελούνται από δύο πλευρικά φυλλάρια και τα άνθη του είναι πράσινα.
Ιστορικά στοιχεία:
Το µύρρο µνηµονεύεται στη Βίβλο και ήδη από την αρχαιότητα το χρησιµοποιούσαν ανακατεµένο µε µέλι για την περιποίηση φλεγµονών και πληγών. Επίσης το ανακάτευαν µε λιβάνι για καπνισµούς. Για χιλιετηρίδες το θεωρούσαν ως ένα από τους θησαυρούς της Ανατολής. Ερχόταν στην Ευρώπη από τον δρόµο του λιβανιού.
Οι γιατροσοφιστές χρησιµοποιούσαν το µύρρο για τους µυϊκούς πόνους και σε έµπλαστρα για ρευµατισµούς.
Οι Αιγύπτιοι το χρησιµοποιούσαν στις ταριχεύσεις τους και οι αρχαίες Αιγύπτιες νοικοκυρές το έκαιγαν για να ξεφορτωθούν τους ψύλλους.
Στην Κίνα ονοµάζεται Mo Yao και χρησιµοποιείται από τον καιρό της ∆υναστείας Τανγκ (60 µ.Χ.) κυρίως για πληγές, για την ανακούφιση από τα πρηξίµατα και ως διεγερτικό του αίµατος. Το έλαιο του µύρρου το απόσταζαν από τη ρητίνη και το χρησιµοποιούσαν από την εποχή της Αρχαίας Ελλάδας για την επούλωση των πληγών.
Συστατικά – χαρακτήρας:
Το Μύρρο περιέχει στα συστατικά του έως και 17% αιθέριο έλαιο, µέχρι και 40% ρητίνη και κόµµι. Το άρωµα του είναι υπέροχο, αλλά η γεύση του είναι δυσάρεστη. Ο χαρακτήρας του είναι καυτός, ξηρός, στυφός και πικρός.
Συλλογή – χρησιµοποιούµενα µέρη:
Μετά την εποχή των βροχών, ο φλοιός χαράζεται και σχηµατίζεται στην εντοµή πικρό, κίτρινο, αρωµατικό κόµµι, το οποίο όταν ξεραθεί παίρνει ακανόνιστα σχήµατα και κυανέρυθρο χρώµα. Αυτό είναι το µύρρο που µπορεί να χρησιµοποιηθεί για την παρασκευή βάµµατος και ελαίου.
Θεραπευτικές ιδιότητες
και ενδείξεις:
Η δράση του είναι αντιµικροβιακή, στυπτική, άφυση, αντικαταρροϊκή, αποχρεµπτική και επουλωτική. Είναι ένας αποτελεσµατικό αντιµικροβιακός παράγοντας που διεγείρει την παραγωγή των λευκών αιµοσφαιρίων και παράλληλα έχει άµεση αντιµικροβιακή δράση. Έτσι το βότανο αυτό βοηθά και υποστηρίζει τη φυσική λειτουργία της άµυνας του οργανισµού. Το χρησιµοποιούµε ειδικά στη θεραπεία λοιµώξεων του στόµατος, όπως τα στοµατικά έλκη, η ουλίτιδα, η πυόρροια και σε προβλήµατα καταρροής, στη φαρυγγίτιδα και την ιγµορίτιδα. Βοηθά επίσης σε περιπτώσεις λαρυγγίτιδας και προβληµάτων του αναπνευστικού συστήµατος. Εξωτερικά είναι ένα θεραπευτικό επουλωτικό και αντισηπτικό για τραύµατα και αµυχές. Οι ρητίνες δεν είναι υδροδιαλυτές και το πιο χρήσιµο σκεύασµα µύρρου είναι το βάµµα που έχει παρασκευασθεί σε αλκοόλ 96%. Αυτό αραιώνεται καλά σε νερό και µπορεί να χρησιµοποιηθεί σαν γαργάρα.
Συνδυάζεται καλά µε την Εχινάκια για τις λοιµώξεις και σαν πλύσεις στόµατος για έλκη. Για εξωτερική χρήση συνδυάζεται µε απόσταγµα Αµαµηλίδας. Στον τοµέα των καλλυντικών χρησιµοποιείται στη σύνθεση νυχτερινών κρεµών.
Παρασκευή και δοσολογία:
Παρασκευάζεται ως έγχυµα. Η ρητίνη διαλύεται δύσκολα στο νερό, γι’ αυτό πρέπει να κονιοποιηθεί για την παρασκευή του εγχύµατος. Ρίχνουµε σε 1 φλιτζάνι βραστό νερό 1-2 κουταλιές του τσαγιού σκόνη και το αφήνουµε 10-15 λεπτά. Το ρόφηµα το πίνουµε 3 φορές την ηµέρα.
Προφυλάξεις:
Το αποφεύγουµε κατά τη διάρκεια της εγκυµοσύνης, γιατί είναι διεγερτικό της µήτρας.
Υ.Σ. Όλα τα προηγούµενα άρθρα της στήλης µπορούµε να τα βρούµε στη διεύθυνση www.herb.gr.
Επίσης αν κάποιος φίλος αναγνώστης γνωρίζει οποιαδήποτε θεραπευτική ιδιότητα βοτάνου του τόπου µας που δεν είναι ευρέως γνωστή ή έχει κάποιο ερώτηµα µπορεί να το απευθύνει στην ηλεκτρονική διεύθυνση skouvatsos11@gmail.com
