»Συνεργασίες µε Κρήτες που βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης
Βρεθήκαµε σε ένα καφέ στο κέντρο των Χανίων και επέµενε πως θέλει εσωτερικό χώρο και αιρκοντίσιον. Σκέφτηκα πως δεν θα τα πάµε καλά… Είχα απόλυτο δίκιο. Τα πήγαµε περίφηµα, εξαιρετικά, διότι µου δόθηκε η ευκαιρία να σας παρουσιάσω έναν Χανιώτη ο οποίος έγινε Κρητικός και Έλληνας, µε πείσµα και αποφασιστικότητα για τον τόπο του, όταν και βρέθηκε από την ηλικία των 21 ετών στην Αµερική.
Γεννηµένος το 1971 στα Χανιά, στα 17 του Αθήνα για σπουδές στον προγραµµατισµό και ακολούθως Αµερική, που ως full time εργαζόµενος και full time φοιτητής, βρέθηκε από νωρίς σε διευθυντικές και ηγετικές θέσεις. Η AMAZON όπως αντιλήφθηκα τον γιγάντωσε στο αντικείµενο του και φυσικά στον ίδιο πρόσφερε τη γνώση την οποία και µεταφέρει, ότι δηλαδή: «Ενόσω µαθαίνουµε ζούµε, ενόσω έχουµε εµπειρίες, βιώµατα, συνεχίζουµε να ζούµε και µάλιστα στο έπακρο, για να δηµιουργήσουµε τελικά τα σπουδαία βιώµατα για σένα αλλά και για τους άλλους, τα οποία εµπεριέχουν φυσικά τη συνεισφορά». Οι σπουδές του σηµαντικές και οι θέσεις που έχει ηγηθεί εξίσου µε πολύ ενδιαφέρον. Όµως το πιο σπουδαίο από όλα, θέσεις, τίτλοι και αναγνωρίσεις, είναι πως πρόκειται για έναν άνθρωπο Ταξιδευτή και για αυτό δεν θα αναφερθώ σε αυτά… Αξίζει να γνωρίσετε τον Νίκο που κρατάει το τιµόνι ενός οχήµατος που πάνω είναι όλοι οι Κρήτες του κόσµου και είναι από τα Χανιά.
Το ταξίδι του στα ξένα, η διαµονή του και το συνεχές και αδιάλειπτο πήγαινε έλα κάθε τρεις µε τέσσερις µήνες Αµερική – Ελλάδα, οδηγεί τον Νίκο Καστρινάκη να λέει ότι: «Πολλές φορές για να εκτιµήσουµε αυτό που έχουµε, πρέπει να µπούµε στην έλλειψη του. Κι η Ελλάδα, η Κρήτη, όταν σου λείπει γίνεται δύο και τρεις φορές Ελλάδα, τέσσερις και πέντε φορές Κρήτη».
Ο Νίκος Καστρινάκης εκλέχθηκε ως ο νέος πρόεδρος στο Παγκόσµιο Συµβούλιο Κρητών, πριν από λίγες ηµέρες και είναι αποφασισµένος αλλά και συνεννοηµένος µε τα µέλη του συµβουλίου, όπως µας τόνισε, διότι επιµένει πως µέσα από συνεργασίες γίνονται τα όµορφα πράγµατα, να ενισχύσει τις σχέσεις των Κρητών του εξωτερικού, ακόµα περισσότερο, µε την Κρήτη. «Μέχρι σήµερα φέρνουµε Κρητικόπουλα στην Κρήτη, να ζουν, να µαθαίνουν, να δένονται µε τη µητέρα πατρίδα. Αυτό που θα κάνουµε είναι να φέρνουµε και Ελληνόπουλα στο εξωτερικό, για να γνωρίζουν το πώς ζούµε εµείς εκεί, να διαπιστώνουν το ωφέληµα για παράδειγµα της Παιδείας και της οργάνωσης, ώστε όταν επιστρέφουν Κρήτη, να µεταλαµπαδεύουν προτάσεις και γνώσεις που θα βοηθήσουν στις όποιες θετικές για το νησί µας αλλαγές». Επέµεινε στην κουβέντα µας ότι είναι σηµαντικό για την Κρήτη να µη χάσει την επικοινωνία της και την επαφή της µε τη νεολαία των Κρητών του εξωτερικού. «Οφείλουµε να δηµιουργήσουµε τις ευκαιρίες εκείνες ώστε να έχουν το βίωµα της κληρονοµιάς τους»
Από νεαρή ηλικία ως µέλος του Συλλόγου Κρητών Οµόνοια, ασχολήθηκε µε τα κοινά που αφορούν τους Κρήτες του Εξωτερικού, υπηρέτησε όλες τις θέσεις και στην Παγκρήτια της Αµερικής, όπου σήµερα είναι ο Γενικός Επόπτης. «Η πορεία µου µε τα Κοινά των Κρητών του εξωτερικού είναι παράλληλη µε την προσωπική και επαγγελµατική µου ζωή και γι΄ αυτό θεώρησα τιµή για µένα, όταν η Παγκρητική Αµερικής µου πρότεινε οµοφώνως, να ηγηθώ του Παγκοσµίου Συµβουλίου Κρητών. ∆εν αρνήθηκα, διότι όταν σε τιµούν δεν µπορείς να κάνεις πίσω σε όλους όσοι πιστεύουν ότι µπορείς να κάνεις το καλύτερο δυνατό. ∆εν αρνήθηκα επίσης, διότι πιστεύω πως το Π.Σ.Κ. µπορεί να διαδραµατίσει ιδιαίτερο ρόλο προς όφελος όλων. Είναι η ευκαιρία µας, όλη αυτή η δύναµη που έχουµε ως Κρήτες ανά τον κόσµο, αλλά και στην Ελλάδα, να µετατραπεί σε ωφέλιµο έργο. Είναι στοίχηµα για όλους µας στο Συµβούλιο και µπροστά θα βάλουµε τη νεολαία µας, διότι µόνο έτσι θα µπορεί να υπάρχει συνέχεια. Επίσης µπροστά θα βάλουµε ως όχηµα τον Πολιτισµό µας µε την ευρεία έννοια, Πολιτισµός, Παιδεία, Ιστορία, για να κάνουµε όσα περισσότερα µπορούµε και επίσης συνεργασίες µε Κρήτες που βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης και από Ιδρύµατα, για να γίνουν τα πολλά και τα ωφέλιµα».
Η Ελλάδα έχει προχωρήσει αλλά υπάρχει περιθώριο να πάµε πιο µπροστά, πιο γρήγορα να ξεπεράσουµε χώρες της Ευρώπης, µιας και όπως ανέφερε ο κ. Καστρινάκης «…µπορούµε να σταµατήσουµε να είµαστε καχύποπτοι προς την πρόοδο, κάτι που λειτουργεί ανασταλτικά για την ταχύτητα της προόδου µας ως χώρα. Πέρα από τις γραφειοκρατίες και τις όποιες παθογένειες, χρειάζεται περισσότερη εµπιστοσύνη στον εαυτό µας και να δούµε τι συµβαίνει στον υπόλοιπο κόσµο. Παράλληλα, είµαστε σε θέση να προσέξουµε την ανθρωπιά µας, η οποία σιγά σιγά χάνεται, σβήνουν οι εικόνες του παλαιού, οι σχέσεις που έφερναν πιο κοντά τους ανθρώπους, η αλληλοβοήθεια, η συστράτευση για το κοινό καλό. Μπορούµε να το προλάβουµε, να το επαναφέρουµε, να σωθούµε. ∆εν είµαστε τίποτα, αν δεν είµαστε άνθρωποι. Η ανθρωπιά µας δεν έχει χαθεί, απλά αρχίζει να ξεθωριάζει και οφείλουµε να το προλάβουµε».
Όπως συζητήσαµε, η νέα εποχή µε την Τεχνητή Νοηµοσύνη ΑΙ, ίσως λειτουργεί ανασταλτικά στις προσπάθειες διάσωσης της ανθρωπιάς µας. Επέµεινε όµως πως: «Αν ξεπεράσουµε τον φόβο της ΑΙ, αν προσηλωθούµε στα θετικά της νέας εποχής που ανοίγεται, αν αποφύγουµε τα αρνητικά που σίγουρα θα συµβούν και αυτά, τότε θα δούµε πολλά και καλά σε Ιατρική, επιστήµες και ανθρώπινη εξέλιξη. Όµως και σε αυτό, εµείς δεν πρέπει να µείνουµε πίσω και να αφήσουµε τις εξελίξεις στους άλλους».
Μέσα από την οπτική του ως δραστήριο πρόσωπο των Κρητών σε Παγκόσµιο επίπεδο, µιλήσαµε για το τι εισπράττει η Κρήτη ως ανταπόδοση για όλα όσα στέλνει παγκοσµίως. Στέλνει µουσική, επιστήµονες, φιλοσόφους, οραµατιστές, προϊόντα, πολιτική σκέψη, όµως τι εισπράττει… «Η Κρήτη εισπράττει πολλή αγάπη. Η αγάπη κάνει πιο εύκολο να θέλουµε όλοι µας να συνεισφέρουµε πίσω στο νησί, είναι µάλιστα µεγάλη αυτή η συνεισφορά και φέρνω παράδειγµα το Τάµα των Κρητών όταν πέθανε ο Βενιζέλος και δηµιουργήθηκε το Βενιζέλειο µετά τον Β΄ Παγκόσµιο πόλεµο. Χρηµατοδοτήθηκαν αργότερα και άλλες δοµές υγείας σε όλη την Κρήτη και πολλά ακόµα τα οποία ο πολύς κόσµος δεν τα γνωρίζει». Μας ενηµέρωσε µάλιστα πως οι Κρήτες Επιστήµονες, πρώτα θεωρούν τους εαυτούς τους Κρήτες και µετά επιστήµονες.
Αυτός είναι ίσως και ο λόγος για τον ίδιο τον Νίκο Καστρινάκη που έχει τη δύναµη να ταξιδεύει τόσο συχνά στην Κρήτη µέσα στον χρόνο. Μας αποκάλυψε όµως ακόµα ένα λόγο, ότι δηλαδή έχει µία διηπειρωτική οικογένεια… «Η γυναίκα µου Μαρία είναι διοικήτρια του Πυροσβεστικού Τµήµατος και Υπηρεσιών στο Ελευθέριος Βενιζέλος, το ∆ιεθνές Αεροδρόµιο στην Αθήνα. Τα δύο µου παιδιά 13 ετών αγόρι ο Αριστείδης και 14 ετών κοπελιά η Θεοδώρα, ζουν Αθήνα, οπότε είναι σηµαντικός ο λόγος που ταξιδεύω τόσο συχνά. Είµαστε µία δεµένη και αγαπηµένη οικογένεια, που η τεχνολογία µας έχει σε καθηµερινή επαφή. Μέσα στην οικογένεια όλοι µας γνωρίζουµε ότι µε καλή θέληση µπορούµε να έχουµε ουσιαστική επικοινωνία». Όταν τον ρωτήσαµε που θα ήθελε να ζήσουν τα παιδιά του, απάντησε αµέσως και γρήγορα. «Όπου θέλουν εκείνα. ∆εν έχει σηµασία τι γεµίζει εµένα, αλλά τι επιθυµούν τα παιδιά, διότι µόνο τότε θα ζήσουν ελεύθερα µε τις δικές τους επιλογές, χαρούµενα και χαµογελαστά. Χρέος δικό µου και της Μαρίας είναι να τα εµπνεύσουµε πως αυτό συµβαίνει µόνο µέσα από συνεισφορά, να είσαι δηλαδή χαρούµενος και ελεύθερος άνθρωπος».
Για όλα όσα αφορούν τις σχέσεις µας και τις επαφές µας ως κοινωνίες και άνθρωποι, ο κ. Καστρινάκης, κουβέντιασε για την ανάγκη να κατανοήσουµε την έννοια της Πολιτικής. «Αν ξεκαθαρίσουµε πως πολιτική είναι ποιος παίρνει τι και γιατί, ποιος προσφέρει από θέση και γιατί, ποιος συµπορεύεται και γιατί, τότε τα πράγµατα θα γίνουν ξεκάθαρα. Πολιτική δεν είναι οι κοµµατικοί µηχανισµοί. Το αναφέρω αυτό διότι η οµογένεια της Κρήτης έχει ανάγκη να µείνει ενωµένη, να µην εµπλακεί µε κοµµατικά συστήµατα αλλά µέσω της πολιτικής να µπορέσει να δηµιουργήσει και να προσφέρει. Πολιτική είναι οι ευκαιρίες, είναι η δηµιουργία βιωµάτων κι αυτό το γνωρίζουµε στο Συµβούλιο των Κρητών, µε αποτέλεσµα να ξέρουµε που πατάµε. Όπως το ίδιο συµβαίνει και µε την εκκλησία µας. Η ορθόδοξη πίστη σε Αµερική και Αυστραλία είναι συνυφασµένη µε πολλά, όσα συµβαίνουν ακόµα και για την Ελλάδα ή την Κρήτη. Οι διασυνδέσεις που έχει η εκκλησία µας µε τα κέντρα αποφάσεων στο εξωτερικό, σε πολλές περιπτώσεις έχουν αποδειχτεί χρήσιµες. Όπως το ίδιο συµβαίνει µε τα ήθη και τα έθιµα µας τα οποία είναι µέρος του πολιτισµού µας και διαχρονικά βοήθησαν να επιβιώσουµε. Μας βλέπουν οι άλλες εθνότητες, αντιλαµβάνονται τη συνεισφορά µας στις κοινωνίες που ζούµε και έρχονται πιο κοντά µας. Θέλω να πω επίσης ότι πολιτισµός δεν είναι µόνο όσα παράξαµε και συνέβησαν ή δηµιουργήθηκαν στο παρελθόν. Είναι και το σήµερα µε τους νέους καλλιτέχνες που δηµιουργούν πολιτισµό στο παρόν, µε µηδαµινή βοήθεια, οι τέχνες στο σήµερα, ο πολιτισµός του τώρα. Κι όλο αυτό εµείς θέλουµε να το γνωστοποιήσουµε διεθνώς και θα το πράξουµε, γιατί είναι ευθύνη µας».
Αν ήταν σύµβουλος στην Περιφέρεια Κρήτης, όπως είπε, το πρώτο που θα έβαζε στο τραπέζι θα ήταν ο φόρος αίµατος που πληρώνουµε ως Κρήτη. «δεν το λέω εξ αιτίας του πρόσφατου δυστυχήµατος. Το λέω διότι οι αριθµοί είναι αµείλικτοι. Χάνουµε 2,5 ανθρώπους κάθε εβδοµάδα… ∆εν φτάνει όµως η συµβολή µόνο του εκάστοτε περιφερειάρχη. Όλοι χρειαζόµαστε σε αυτόν τον αγώνα. Χρειάζεται η υπευθυνότητα, η γνώση, η συνέπεια. Οι περιφερειάρχες φτιάχνουν τους δρόµους, εµείς φτιάχνουµε υπεύθυνους πολίτες, οδηγούς, ανθρώπους, σε κάθε καλό ή κακό δρόµο. Επίσης έχουµε ανάγκη σε υποδοµές. Είµαστε σε υψηλή τροχιά ανάπτυξης. Στα επόµενα τέσσερα χρόνια θα υπάρχει µία άλλη Κρήτη. Οκ µε το αν φτιάξουµε υποσταθµούς ρεύµατος, ξενοδοχεία ή οδικά δίκτυα. Το στοίχηµα όµως είναι πώς θα διατηρήσουµε, και µέσω των υποδοµών, την ποιότητα. Αν δεν ξεκινήσουµε άµεσα να ασχοληθούµε µε αυτό το θέµα, η εµπειρία που θα δίνουµε στον επισκέπτη µας θα είναι σαν να του λέµε να µην ξαναέρθει στην Κρήτη. Ανθρωπιά, ήθος, φιλοξενία, φιλότιµο, πρέπει να συνοδεύουν και εµάς και τις υποδοµές µας. Το ίδιο και στα Χανιά… Ας τρέξουν πιο γρήγορα τα έργα, αλλά ας µη χάσουµε το µέτρο και την ταυτότητα µας. Το µεγάλο που µε ενοχλεί σε όλη την Κρήτη είναι ότι επιτρέπουµε στον χρόνο να φθείρει τα µνηµεία µας. Στην Αµερική κάτι που είναι 100 ή 200 χρονών αναδεικνύεται αµέσως. Εµείς την ιστορία των αιώνων µας την αφήνουµε να καταρρέει. ∆εν έχουµε την αίσθηση της συντήρησης. Αυτό φαίνεται και από τα έργα που κάνουµε, τα οποία δεν έχουν προβλέψεις για συντήρηση». Παράλληλα όπως µας είπε, επειδή σε µερικά χρόνια θα δούµε µία στροφή στον Βιωµατικό Τουρισµό, καλεί τους δήµους και τις τοπικές Κοινότητες να ενδιαφερθούν για τα ερειπωµένα χωριά, τους εγκαταλελειµµένους οικισµούς, µιας και αυτά τα τραυµατισµένα σηµεία της κρητικής ενδοχώρας έχουν πολύ σηµαντικό ρόλο να διαδραµατίσουν στο µέλλον.
Φάνηκε πως ήταν γνώστης της αναταραχής που υπάρχει σχετικά µε τις ανεµογεννήτριες και τον σχεδιασµό που υπάρχει, τις αντιδράσεις τοπικών κοινωνιών και φορέων και η άποψη του τέθηκε στην κουβέντα µας µε σαφή τρόπο: «Επανέρχοµαι στην καχυποψία που λέγαµε πιο πριν. Οι ΑΠΕ είναι µονόδροµος, ήρθαν για να µείνουν κι αν λέµε πως αγαπάµε τον άνθρωπο, υποχρέωση µας είναι να αγαπάµε το περιβάλλον. Αυτό όµως δεν σηµαίνει ότι θα χαλάσουµε τη φυσιογνωµία και το περιβάλλον µας. Χρειάζεται επισταµένη προσοχή και λόγος στους πολίτες, ειδικά της ενδοχώρας. Θυµάµαι ότι το 1980 φτιάχτηκε στην Αγία Ρουµέλη φωτοβολταϊκό πάρκο για να φωτίζεται το αποµακρυσµένο αυτό χωριό. Το 1990 που πήγα Αµερική, ουδείς σκεφτόταν τι είναι το Φωτοβολταϊκό, δεν υπήρχε. Σε πέντε χρόνια, σχεδόν όλες οι σκεπές στα σπίτια είχαν φωτοβολταϊκά. Εµείς τι κάνουµε; Αυτό πρέπει να το επανεξετάσουµε».
Ως ο πρώτος πρόεδρος του Παγκόσµιου Συµβουλίου Κρητών που έχει αµιγώς χανιώτικες ρίζες, ο Νίκος Καστρινάκης ζήτησε στην κουβέντα µας να επιµείνουµε στη µόρφωση που, όπως είπε και ξαναείπε, ξεκινάει πρώτα από τον άνθρωπο. «Έχεις όλα τα πτυχία του κόσµου, δεν είσαι άνθρωπος, δεν έχεις συνεισφορά, τότε έχεις πρόβληµα… ∆εν υπάρχει µόρφωση όταν υπάρχουν καθηγητές που συνδράµουν τους µαθητές να κλείνουν τα σχολεία, όταν υπάρχουν άνθρωποι που επικροτούν τους βανδαλισµούς. Πρέπει να δούµε τη µόρφωση σφαιρικά µε βάση τη γενικότερη εκπαίδευση και όχι µε την πληροφορία».
Επίσης το µεγάλο του στοίχηµα από τη µέρα που ανέλαβε ως πρόεδρος του Π.Σ.Κ είναι να αφήσει όπως είπε «…καλύτερο, το µεγάλο έργο των προηγούµενων συµβουλίων και προέδρων». Καθώς και να δηµιουργήσει τις προϋποθέσεις «…ο επόµενος πρόεδρος να κάνει καλύτερο έργο από µένα…».
Κλείσαµε την κουβέντα και γνωριµία µας µε κάτι το οποίο ζήλεψα, διότι θα ήθελα να το έχω πει εγώ… «Ξέρεις, αν είχα την ευκαιρία να αλλάξω τον τίτλο σε έναν χάρτη που γράφει “Χάρτης της Κρήτης” θα έγραφα “Χάρτης της Ανθρωπιάς”. Με την προϋπόθεση ότι δεν θα µπερδέψουµε άλλο, από σήµερα και στο µέλλον, τις έννοιες, Υπερηφάνεια µε τον Εγωισµό, δεν θα µπερδεύουµε την έννοια της ∆ηµοκρατίας µε την Αναρχία, της ∆ικαιοσύνης µε το Κάνω Ό,τι Θέλω, της ∆ιασκέδασης µε την Ανευθυνότητα. Εµείς οι Κρητικοί έχουµε έντονο συναίσθηµα, εξαιρετικό βαθµό ανθρωπιάς. Είναι λοιπόν πολύ σπουδαίο στα νέα παιδιά να τους µάθουµε να ξεκαθαρίζουν στο µυαλό τους, για να βαδίζουν στη ζωή, σηµαντικές έννοιες όπως αυτές που είπαµε».
Το Ίδρυµα “Ελ. Βενιζέλος”
Ένα πολύ σηµαντικό κοµµάτι της ζωής του Νίκου Καστρινάκη, στο οποίο έχει σταθεί µε σεβασµό και δέος, είναι το Εθνικό Ίδρυµα Μελετών και Ερευνών Ελευθέριος Βενιζέλος, το παράρτηµα της Νέας Υόρκης, στο οποίο είναι πρόεδρος. Μέσα από δράσεις και προγράµµατα, προσπαθεί σε συνεργασία πάντα µε τον Γενικό ∆ιευθυντή του Ιδρύµατος Νικόλαο Παπαδάκη, να κρατήσει ζωντανή τη µνήµη της προσωπικότητας, του έργου, της πορείας και των παρακαταθηκών του Εθνάρχη Ελευθερίου Βενιζέλου, για τον οποίο οι Κρήτες οµογενείς τρέφουν όπως µας είπε, ουσιαστικά συναισθήµατα και ζωηρό ενδιαφέρον για όλα όσα τον αφορούν.
