Η ψήφος στα δύο μεγάλα κόμματα ουσιαστικά στρέφεται σε βάρος των συμφερόντων του λαού, επισημαίνει ο υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ (μ-λ) στα Χανιά Νεκτάριος Κοκολαντωνάκης.
Παράλληλα, τάσσεται υπέρ της κοινής δράσης των αριστερών δυνάμεων αλλά ενάντια στο «εμπόριο της ενότητας», ενώ τονίζει ότι η προοπτική της επανάστασης και του σοσιαλισμού «είναι ξανά στις μέρες μας ιστορική αναγκαιότητα αλλά και δυνατότητα».
• Πώς θα περιγράφατε την πολιτική συγκυρία όπου διεξάγονται οι εθνικές εκλογές. Ως ΚΚΕ (μ-λ) τι εκτιμάτε;
Ο καθένας είναι υποχρεωμένος να δει την πραγματικότητα της φτώχειας, της ανέχειας και ανασφάλειας που ζει ο εργαζόμενος λαός, την ίδια στιγμή που προκύπτουν πολεμικοί κίνδυνοι από την όλο και πιο βαθιά εμπλοκή της χώρας στα σχέδια των ιμπεριαλιστών. Φτώχεια, ανεργία, φασισμός, πόλεμος, είναι μια πραγματικότητα έντονη. Αυτά έχει να δώσει στην εποχή μας το καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό σύστημα στους λαούς. Είναι μια κατάσταση που με ραγδαίους ρυθμούς επιβλήθηκε τα χρόνια των μνημονίων και στην Ελλάδα και φυσικά δεν τελειώνει. Επιβλήθηκε με πρόσχημα την κρίση χρέους, με τη τεχνογνωσία του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, και σήμερα το χρέος είναι μεγαλύτερο. Την ίδια στιγμή πήραν πίσω κατακτήσεις ενός ολάκερου αιώνα και δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσει η πάλη του λαού. Ένα δεύτερο που πρέπει να δει ο καθένας είναι το γεγονός ότι η αφαίρεση των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης συντελείται σε μια σειρά άλλες χώρες: Στις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Αυστρία με το 12ωρο, το φαινόμενο «καρόσι» στην Ιαπωνία που σημαίνει θάνατος από υπερεργασία, την Κίνα με το «9-9-6» που σημαίνει δουλειά από τις 9 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ – 6 ημέρες την εβδομάδα σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες υψηλής τεχνολογίας. Σε δουλειές δηλαδή «καλές» από αυτές που επικαλείται ο Μητσοτάκης κ.ά. Δουλειές που επικρατεί η ασυδοσία του κεφαλαίου το «όλα στο κεφάλαιο – όλα για το κεφάλαιο». Κι όλο αυτό έχει την αιτία του στην ανατροπή των συσχετισμών. Οι λαοί μέσα από μια πορεία ανάπτυξης με σταθμούς την Κομούνα, το Σικάγο και την Οκτωβριανή Επανάσταση, κατέκτησαν δικαιώματα που δεν ήθελε ποτέ το ιμπεριαλιστικό σύστημα να τα δώσει και σήμερα εξαιτίας της ήττας αυτού του κινήματος με λύσσα το καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό σύστημα δεν θέλει να αφήσει τίποτα όρθιο. Αυτή είναι η συγκυρία και για τη χώρα μας και όποια κυβέρνηση και να βγει ο λαός μας θα έχει να αντιμετωπίσει μια συνέχεια αυτής της κατάστασης.
• Μέσα σ’ αυτή τη συγκυρία η Αριστερά είναι πάλι πολυδιασπασμένη και δεν σχηματίζεται αυτό το περίφημο ευρύ μέτωπο που όλες οι αριστερές δυνάμεις επικαλούνται. Γιατί;
Καταρχήν αν συζητούσαμε τις προηγούμενες εκλογές του 2015 Αριστερά ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ όπου μια σειρά οργανώσεις είχαν συνασπιστεί και εμείς δεχόμασταν τα πυρά τους γιατί δεν ήμασταν μέσα σ’ αυτές. Κι είμαστε ευτυχείς που δεν συμβάλαμε στην αμαύρωση κάθε έννοιας αριστερής ιστορίας από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ. Είμαστε μια οργάνωση που ιδιαίτερα στην πόλη μας έχουμε μια παρουσία δραστήρια η οποία αποτυπώνει και την αντίληψή μας, δηλαδή, την κοινή δράση. Θεωρούμε ότι στην κατεύθυνση της αντίστασης – οργάνωσης που λέμε γίνεσαι αξιόπιστος όταν προσπαθείς να δράσεις μαζί με άλλους. Όταν μέσα από την κίνηση κατακτάται εμπιστοσύνη και ωριμάζουν συμφωνίες τότε βεβαίως και μετά μπορεί να προκύψουν και εκλογικές συνεργασίες και συχνά το ΚΚΕ (μ-λ) έχει κατέβει με εκλογικές συνεργασίες. Είναι, λοιπόν, ζητούμενο η κοινή δράση, αλλά είμαστε ενάντια στο εμπόριο ενότητας. Θέλουμε μια πραγματική ενότητα που να προκύπτει μέσα από τους αγώνες.
• Σε αυτούς που χαρακτηρίζουν χαμένη την ψήφο στα μικρά κόμματα τι απαντάτε;
Καταρχήν ότι στα μεγάλα κόμματα η ψήφος δεν είναι απλά χαμένη αλλά σε βάρος του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας. Πρόκειται για κάλπικα διλήμματα και εκβιασμούς που κάνουν. Εμείς ως ΚΚΕ (μ-λ) ζητάμε την ψήφο της νεολαίας και των εργαζομένων για να την επενδύσουμε σε μια γραμμή αντίστασης και αγώνα. Θεωρούμε ότι ο λαός και η νεολαία μέσα από τις εκλογές δεν μπορούν να βγάλουν τίποτα κι ότι οι εκλογές απλώς καταγράφουν συσχετισμούς. Όμως πολλά μπορεί να βγάλει η νεολαία και ο λαός μέσα από την ταξική πάλη και τους αγώνες. Εκεί ο λαός και η νεολαία πρέπει να διατρανώσουν τα δικαιώματά τους, σε δουλειά, σύνταξη, δωρεάν ασφάλιση κ.λπ. Αυτή η γραμμή «αντίσταση – οργάνωση ο δρόμος του λαού» έχει μεγάλη αξία να ενισχυθεί και στην κάλπη. Ουσιαστικά είναι η μόνη κερδισμένη ψήφος δεδομένου ότι η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ αλλά και σε μια σειρά άλλα κόμματα «τσόντες» τους, όχι μόνο δεν είναι χαμένη αλλά σε βάρος του λαού.
• Το ΚΚΕ (μ-λ) πρωταγωνιστεί στο αντιβασικό κίνημα στα Χανιά. Όμως την ίδια στιγμή που βλέπουμε μια επέκταση και αναβάθμιση του ρόλου της Βάσης της Σούδας το κίνημα βρίσκεται σε ύφεση. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Το ίδιο συμβαίνει και με το κίνημα ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου. Δεν είναι όμως ευθεία η συσχέτιση. Η αντικειμενική πραγματικότητα είναι αυτή που περιγράψαμε για τη σημερινή πολιτική συγκυρία και οι κίνδυνοι είναι πλέον και πολεμικοί. Η μεγαλοαστική τάξη έχει μετατρέψει τη χώρα σε έρμαιο των Τραμπ και Νετανιάχου, των μεγαλύτερων πολεμοκάπηλων. Η κυβέρνηση μετέτρεψε όλη τη χώρα σε μια βάση και η Σούδα είναι η πιο μεγάλη βάση της πολεμικής μηχανής των Αμερικάνων. Βλέποντας τον ανταγωνισμό ΗΠΑ – Ρωσίας, τις εξελίξεις στο Ιράν, από τα Βαλκάνια μέχρι τη Μέση Ανατολή, είναι σαφές ότι η χώρα μας με το καθεστώς των βάσεων είναι στη διακεκαυμένη ζώνη. Και αυτά που κινδυνεύουν να μακελευτούν είναι τα παιδιά του εργαζόμενου λαού καθώς η μεγαλοαστική τάξη συνήθως κατοικοεδρεύει στις Ελβετίες και τα Λονδίνα. Γι’ αυτό υπάρχει μεγάλη ανάγκη να παλέψει ο λαός ενάντια στον καρκίνο της βάσης, για την απεμπλοκή της χώρας από τον κίνδυνο των ιμπεριαλιστών.
• Ως ΚΚΕ (μ-λ) μιλάτε για τον δρόμο προς τον σοσιαλισμό. Σε διεθνές επίπεδο βρίσκονται σε ύφεση αυτές οι προσπάθειες. Διακρίνεται σημάδια που έναν τέτοιο δρόμο;
Έχουμε πλήρη επίγνωση των αρνητικών συσχετισμών επειδή θέλουμε να ανατρέψουμε αυτούς τους συσχετισμούς. Μιλάμε για την πλήρη διάλυση του εργατικού επαναστατικού κινήματος. Όμως οι λαοί δεν έχουν κανένα άλλο δρόμο πέρα από το να ξαναπροσπαθήσουν αξιοποιώντας την εμπειρία του προηγούμενου γύρου όπου μέσα από την πάλη των λαών ο άνθρωπος έγινε άνθρωπος, η εργασία αξία και παράχθηκε πολιτισμός. Σήμερα ελλείψει αυτού του κινήματος επελαύνει η καπιταλιστική – ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα και δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος από το να μπολιαστούν ξανά με τις κομμουνιστικές ιδέες οι υπαρκτές αντιστάσεις που γεννά η επίθεση του συστήματος. Παράλληλα, οι κομμουνιστές έχουν ευθύνη να εξηγήσουν τις αιτίες της ήττας ώστε να γίνει ξανά ελκτικό το σοσιαλιστικό όραμα. Αυτό όμως οφείλει να γίνει μέσα και με όρους ταξικής πάλης ώστε τα ιδανικά του κομμουνισμού να γίνονται πράξη με την κίνησή μας καθημερινά. Η προοπτική συνεπώς της επανάστασης και του σοσιαλισμού είναι ξανά στις μέρες μας ιστορική αναγκαιότητα αλλά και δυνατότητα.
