«Ε κακομοίρη άνθρωπε, μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία. Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις-το μαθαίνεις μόνο την ώρα που πεθαίνεις, μα’ναι πολύ αργά».
Ν. Καζαντζάκης
Η στιγμή είναι κρίσιμη. Έχει έρθει η ώρα που όλοι θα πρέπει να θυμηθούμε ότι δεν είμαστε μόνο ύλη, αλλά πάνω από όλα, είμαστε πνεύμα. Το έχουμε μάθει, το ξέρουμε, αλλά επιλέγουμε να το ξεχνάμε με μεγάλη ευκολία. Είμαστε ψυχές σε ένα φθαρτό φυσικό σώμα, ψυχές άφθαρτες και αθάνατες, γεμάτες φως, γεμάτες δύναμη, γεμάτες ενότητα και δικαιοσύνη. Οποίος το αρνείται αυτό, όποιος ξεχνάει ότι έχει αυτά τα χαρακτηριστικά, θα υποφέρει όλο και περισσότερο. Όσο αποφασίζουμε να βάλουμε στη ζωή μας τη χωριστικότητα αντί για την ενότητα, τόσο πιο μεγάλη μοναξιά, θλίψη και απογοήτευση θα βιώνουμε. Η επίγνωση της πνευματικής μας φύσης, η συνειδητοποίηση ότι η ύλη από μόνη της όχι μόνο προσφέρει στον άνθρωπο, αλλά τελικά τον καταστρέφει ολοκληρωτικά, είναι ο σκοπός του περάσματος μας από αυτόν τον πλανήτη. Δεν είμαστε εδώ για να γίνουμε τα γρανάζια κανενός συστήματος και καμιάς γραφειοκρατικής μηχανής, θυσιάζοντας τον εαυτό μας για μια πλασματική ευημερία. Δεν είμαστε εδώ για να ακολουθήσουμε τους κανόνες μιας διεφθαρμένα υλιστικής κοινωνίας που το μόνο που επιθυμει είναι η ισοπέδωση και η εκμετάλλευση της ανθρώπινης υπόστασης μας. Δεν είμαστε εδώ για να παραχωρήσουμε το δικαίωμα της ελευθερίας μας που μας δόθηκε από το Θεό, σε κανέναν άλλον πέραν του εαυτού μας. Δεν είμαστε εδώ για να αφήσουμε παιδιά σκλάβους, αντί για ελεύθερους ανθρώπους που θα προσφέρουν σε αυτόν τον κόσμο. Είμαστε εδώ για να κατακτήσουμε τη γνώση, για να δημιουργήσουμε την ενότητα, για να προσεγγίσουμε την κρυμένη αλήθεια, κατανοώντας ότι αυτό που βλέπουμε είναι μόνο η επιφάνεια. Είναι αργά να ανακαλύψουμε τη ματαιότητα της ύλης στα τελευταία χρόνια της ζωής μας, καθώς η συνειδητοποίηση αυτή μπορεί κυριολεκτικά να μας σκοτώσει. Παραθέτω πιο κάτω τα τελευταία λόγια του Μέγα Αλέξανδρου πριν φύγει από τη ζωή σε ηλικία μόλις 32 ετών και ενώ είχε κατακτήσει πολλά πολλά βασίλεια. «Καθώς πλησίαζε ο θάνατος του, ο Μέγας Αλέξανδρος υπέβαλε τρία αιτήματα στους υπουργούς του. Το πρώτο ήταν όπως, το φέρετρο να το μεταφέρουν στους ώμους τους οι καλύτεροι γιατροί της εποχής. Το δεύτερο όπως, οι θησαυροί του να διασκορπιστούν στο μονοπάτι που οδηγεί στον τάφο. Το τρίτο όπως, τα χέρια του να παραμείνουν έξω από το φέρετρο για να μπορούν να τα βλέπουν όλοι. Οι υπουργοί έκπληκτοι, ρώτησαν τον λόγο για αυτά τα αιτήματα και εκείνος απάντησε: Θέλω οι καλύτεροι γιατροί να κουβαλήσουν το φέρετρο μου για να μπορούν να δείξουν με αυτόν τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο τη δύναμη να θεραπεύουν. Θέλω το έδαφος να είναι καλυμμένο με τους θησαυρούς μου, ώστε όλοι να μπορούν να δουν ότι τα υλικά αγαθά που κατακτήθηκαν εδώ, εδώ και παραμένουν. Θέλω τα χέρια μου να μείνουν έξω από το φέρετρο, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να δουν ότι ερχόμαστε εδώ με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελεώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος».
