Να είσαι χορτάτος στην ζωή και ας πεινάς, την πείνα σου να την ξέρεις µόνο εσύ.
Να είσαι χορτάτος σαν να τα έχεις γευτεί όλα, σαν να έχεις σηκωθεί από το καλύτερο τραπέζι αυτού του κόσµου, που έχει στρωθεί προς τιµήν σου.
Να µην µιζεριαζεις, να µην λιγοψυχας, να µην έχεις πείνα στο βλέµµα.
Να είσαι µεγάλος στο ανάστηµα ,κιµπαρης, γαλαντοµος ,να µην µετράς κουκιά στο σακούλι σου.
Να δίνεις σαν να έχεις περίσσευµα και ας µην σε φτάνουν αυτά που έχεις για δικά σου.
Να µην επιθυµείς αυτά που έχει ο διπλανός σου, αλλά να κοιτάς µόνο πως θα γίνεις καλύτερος εσύ.
Να είσαι χορτάτος, σε όλα.
Στα συναισθήµατα, στα λεφτά, στους τρόπους, στα όνειρα.
Να είσαι χορτάτος και στα λόγια, ώστε να µην χρειάζεται να λες περίσσεια.
Να τα κάνεις όλα µεγάλα και απλόχωρα και όχι µικρά και στριµωγµενα.
Να ξοδεύεις από το υστέρηµά σου, να µην καταδέχεσαι τον οίκτο κανενός, να σκύβεις εσύ στην ανάγκη του άλλου.
Χορτάτος να είσαι, σαν από την κούνια να περίσσευε το γάλα.
Να είσαι χορτάτος στην ζωή αυτή και αυτό να φαίνεται στα µάτια σου και στην συµπεριφορά σου.
Να πείνας µόνο για δύο πράγµατα.
Για την αγάπη και την ελευθερία.
Αγαπάει αληθινά όποιος είναι ελεύθερος και ελευθερώνεται όποιος βάλει στην καρδιά του την αγάπη.
*Η Ρούλα Παγιαλάκη
είναι αρθρογράφος
βιωµατικής γραφής
