Να είσαι και ας μην έχεις…

Άνετοι αλλά και μουδιασμένοι, ανήσυχοι, αλλά και με όλα τα Αυγουστιάτικα πάθη τους παρελθόντος να μην μας εγκαταλείπουν.
Ορεγόμαστε το ξεχωριστό ηλιοβασίλεμα των Φαλασάρνων, την άμμο του Λαφονησιού, το περπάτημα στα στενά της Παλαιόχωρας, τον πάντα ήρεμο Ομαλό, τα νερά των Μεσκλών, την πολύβουη, ανεξέλεγκτη ανθρώπινη παρουσία στο Μαράθι, τα κύματα της Γεωργιούπολης και την πέτρα τους Εμπρόσγυαλου…
Τα χέρια για τους χορούς μπορεί να είναι μαζεμένα, το ίδιο και οι μεγάλες παρέες του καλοκαιριού, αλλά η διάθεση για κοινωνική συναστροφή (με προφυλάξεις) δεν εκλείπει.
Στο ερώτημα «να έχεις ή να είσαι;» του Έριχ Φρομ η φετινή και παντοτινή απάντηση είναι «να είσαι…».
Υγιής, με αυτούς που αγαπάς, με εκείνους που σε αντέχουν και σε ανέχονται, με όσους νοσταλγούν και αυτοί τους Αυγούστους του παρελθόντος αλλά και δεν παύουν να κάνουν όνειρα για τους Αυγούστους του μέλλοντος…