Να έλθουν ή να μην έλθουν τα Χριστούγεννα;

Xριστούγεννα και πάλι. Αλλά τι σημαίνει αυτό για τα παιδιά μας; Τι ακούν από τις μοντέρνες σχολικές εορτές και τι αποκομίζουν από τα εκσυγχρονισμένα σχολικά βιβλία;
Η περίοδος των Χριστουγέννων και ειδικότερα οι μέρες πριν από τις γιορτές, βιώνονται από το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου με συναισθήματα αγωνίας και άγχους: το στόλισμα του δένδρου, η διακόσμηση του σπιτιού, τα ψώνια για το τραπέζι, τα δώρα, οι ανάγκες των παιδιών, το που θα περάσει ο καθένας την παραμονή των γιορτών, πώς θα αξιοποιηθεί καλύτερα ο ελεύθερος χρόνος εκείνων των ημερών και άλλα παρόμοια θέματα που φαντάζουν σημαντικά μέσα στο εορταστικό πλαίσιο. Μήπως φέτος όμως μας δίνετε η ευκαιρία να δούμε διαφορετικά της φετινές εορτές λόγο και του (ιού), αλλά ξεχνάμε κάτι; Θα υπέθετα ότι όσοι βιώνουν την παραπάνω κατάσταση, τους ξεφεύγει τί ακριβώς γιορτάζουμε τελικά την περίοδο των Χριστουγέννων.
Διότι δεν μπορούμε να λέμε ότι «γιορτάζουμε Χριστούγεννα» όταν είναι Χριστούγεννα χωρίς Χριστό. Ούτε δικαιούμαστε να λέμε ότι γιορτάζουμε Χριστούγεννα, αλλά στο επίκεντρο της γιορτής βρίσκεται ο εαυτός μας, παραβλέποντας ή και περιφρονώντας ίσως τον συνάνθρωπό μας. Τα ευαγγέλια της Εκκλησίας αιώνες τώρα διακηρύσσουν τη χριστιανική πίστη ότι «Έτσι φανερώθηκε η αγάπη του Θεού σε μας: Aπέστειλε τον Yιό Tου τον μονογενή στον κόσμο, για να ζήσουμε δι’ Aυτού», όπως γράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης. Αυτήν λοιπόν τη φιλανθρωπία του Θεού για τον άνθρωπο, μας θυμίζουν τα Χριστούγεννα και μας προτρέπουν να αξιοποιήσουμε αυτήν τη δωρεά Του στην καθημερινή προσωπική μας ζωή και στην κοινωνική μας δράση. Τα Χριστούγεννα δεν είναι μια ετήσια αναμνηστική γιορτή αλλά μια καθημερινή βίωση της Αγάπης. Μιας Αγάπης που φανερώθηκε στον κόσμο την ημέρα της Γέννησης του Θεανθρώπου.
Μέσα σε όλον αυτόν τον καταιγισμό ερεθισμάτων, μηνυμάτων και καταναλωτικών προκλήσεων, μήπως χρειάζεται να επαναφέρουμε το αυθεντικό νόημα των Χριστουγέννων;
Πρέπει να παραδεχτούμε, εάν βέβαια είμαστε τίμιοι με τους εαυτούς μας, ότι το πρόβλημα δεν είναι θεολογικό αλλά ηθικό. Κάτι δηλαδή δεν πάει καλά στη γη και όχι στον ουρανό. Εάν λοιπόν θέλουμε να τελειωθούμε μέσα στην ιστορία, οφείλουμε μάλλον να περάσουμε μέσα στο χώρο της αποκατάστασής μας.
Μέσω λοιπόν της βίωσης αυτής της θεραπευτικής σύνδεσης, της ενσυναίσθησης με τους άλλους ανθρώπους, υπερβαίνοντας το απόλυτο πεδίο της δικής μας ύπαρξης, είμαστε σε θέση να βιώσουμε τις αυθεντικές αξίες στις σχέσεις μας με τις υπάρξεις των άλλων. Υπό το φως των παγκόσμιων, κοινωνικών και διαπροσωπικών καταστροφικών συγκρούσεων και βίας, που ειρωνικά και τραγικά περιβάλλονται από κούφιες κοινοτοπίες μας, όπως “επί γης ειρήνη και καλή θέληση”, πιστεύω ότι είναι σαφές αυτό που χρειάζεται επειγόντως η ανθρώπινη φυλή.
Άραγε θα κατανόηση ο άνθρωπος, ότι η μόνη πύλη σωτηρίας, η μόνη ελπίδα, η μόνη οδός για την υπέρβαση της φθαρτότητες και την απόλαυση της αιωνίου μακαριότητες είναι ο ενανθρωπήσας Θεός. Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν να προχωρήσει αυτός ο κόσμος χωρίς τον σαρκωθέντα Θεό; Πώς θα ξεπεραστεί η μεγάλη οδύνη ένεκα της ελλείψεως της αγάπης μεταξύ των ανθρώπων και των λαών της γης, χωρίς το ταπεινό προσκύνημα στο Σπήλαιο της Βηθλεέμ; Χωρίς τον Θεό δεν υπάρχει ζωή, αλλά κόλαση και θάνατος. Χωρίς τον Εμμανουήλ, οι λαοί παραπαίουν. Μακράν του Θεού οι πόλεμοι, τα μίση καιτα πάθη σκιάζουν τον παγκόσμιο ορίζοντα. Ο σεβασμός στην ανθρώπινη προσωπικότητα εξέλειπε και ο φρικτός «ρατσισμός» είναι η τραγική επιβεβαίωσητηςαλλοτριώσεως του φρονήματος των ανθρώπων.
Όσοι πιστοί, λοιπόν, ας ζήσουμε το Μυστήριο της κενώσεως του Θεού και ας το κάνουμε υπόθεση της προσωπικής μας ζωής, της οικογενειακής, αλλά και της κοινωνικής γενικότερα.
Η εορτή τον Χριστουγέννων είναι και προσωπικός ανακαινισμός του «οίκου μας», αλλά και παγκόσμιος λυτρωμός. Είναι χαρά και αγαλλίαμα συμπάσης της κτίσεως. Η Εκκλησία μας σήμερα, ζώντας το αιώνιο παρόν, με την γλώσσα της αποκεκαλυμμένης και σωζούσης αληθείας, μιλάει λυτρωτικά στον άνθρωπο. «Σήμερον γεννᾶται ἐκ Παρθένου, ὁ δρακὶ τὴν πᾶσαν ἔχων κτίσιν. Σήμερον ὁ Ἄναρχος ἄρχεται καὶ ὁ Λόγος σαρκοῦται…».
Η πραγματικότητα των Χριστουγέννων μπορεί να γιορταστεί με νόημα από τον καθένα μας, αν είμαστε πρόθυμοι να λάβουμε το δώρο της ενσυναίσθησης στη ζωή μας, μέσα από την ενσάρκωση του Χριστού σε θνητό. Ο Χριστός μας με την Γέννησή Του έρχεται νa μας προσφέρει τό «ὄντως ἄλλο», πού βρίσκεται κρυμμένο ως πολύτιμος και ανεκτίμητος θησαυρός μέσα στο Μυστήριο της Θείας Ενανθρωπήσεως.
Με την επίγνωση αυτού του Μυστηρίου θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα τον Θείο προορισμό μας, τον σκοπό της ζωής μας, την θέση μας μέσα στον κόσμο. Με αυτή την σοβαρή και ουσιαστική επίγνωση να προσεγγίσουμε και να εορτάσουμε τα φετινά Χριστούγεννα, ως πρόσωπα, ως οικογένεια, ως Έθνος.
Δόξα εν Υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, αγαπητοί αναγνώστες. Ας βοηθήσουμε τα παιδιά να αποκτήσουν την εσωτερική ειρήνη που μόνο ο Χριστός χαρίζει. Χρόνια Πολλά και ευλογημένα!