Να γίνουμε πιο πρακτικοί

Δεν μπορώ να κρατηθώ και να μείνω μακριά από τα πολιτικά παιχνίδια και το σκληρό πολιτικό – γεωστρατηγικό πόκερ, όπως πολλοί φίλοι με προτρέπουν.
Είναι παιχνίδια τα οποία επηρεάζουν την καθημερινότητά μας, την αξιοπρέπειά μας, την ελευθερία μας και δεν μπορώ να μείνω έξω από αυτά. Μπορεί να ασχολούμαι κυρίως με το πώς μπορούμε να κάνουμε την μέρα μας καλύτερη, αλλά τα ψυχολογικά, τα οικονομικά και τα γεωστρατηγικά παιχνίδια έχουν άμεση επίπτωση στην ψυχολογία της καθημερινότητάς μας και φυσικά στην υγεία μας.
Συγκεντρώνεται πολύς κόσμος σε κάθε πόλη, εντός αλλά και εκτός Ελλάδας και συμπαρίσταται στις προσπάθειες της κυβέρνησης. Δεν είναι Συριζαίοι όλοι αυτοί. Είναι άνθρωποι που υποστηρίζουν τις όποιες ελπίδες τους έχουν απομείνει για ένα καλύτερο αύριο, και οι ξένοι στηρίζουν την Ελλάδα και τους Έλληνες διότι διαπιστώνουν ότι ΟΛΟΙ τα βάζουν με ένα μικρό κράτος Ευρωπαϊκό, που έφτασε να ζει σε συνθήκες μεταπολεμικές.
Ας γίνουμε λοιπόν περισσότερο πρακτικοί στο «εδώ και τώρα». Μία πρακτική κίνηση είναι να στηρίζουμε την Κυβέρνηση όσο προσπαθεί για το καλό της χώρας και του λαού. Παίζει σκληρά, και δέχεται σκληρά πυρά κι όποιος αντέξει.
Ακούμε για Αρμαγεδώνα, ακούμε ότι θα χαθούμε, αν φύγουμε από την Ευρώπη, λες και μαζί της σωθήκαμε. Αλλωστε δεν μας εμποδίζει κανείς να κυκλοφορήσουμε “πλαστικό χρήμα” για την πληρωμή μισθών, συντάξεων. Οχι χαρτονόμισμα, αλλά πληρωμές μέσω κάρτας φορτωμένης με πλαστικό χρήμα κι εμείς να πληρώνουμε με κάρτα. Και σίγουρα υπάρχουν κι άλλες λύσεις.
Μπορούμε δηλαδή να είμαστε στην Ευρώπη, και αφού δεν μας βοηθούν να «αναπτυχθούμε» πρώτα για να μπορούμε να πληρώσουμε, να σταματήσουμε τις πληρωμές προς τα κύρια όργανά της, να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε ανάπτυξη μέσω άλλων ενδιαφερομένων πλευρών, αλλά με παραμονή στην Ευρώπη. Δεν μπορεί να μας βγάλει κανένας από την Ευρώπη αν εμείς, και μόνον εμείς, δεν το ζητήσουμε.
Και ας μην νομίζουμε ότι τα Ευρωπαϊκά κράτη δεν θα έχουν πρόβλημα αν σταματήσουμε τις πληρωμές προς την Ε.Κ.Τ. Η τρύπα που θα δημιουργηθεί θα πρέπει να την κλείσουν οι υπόλοιποι. Συν το ευρώ που θα το πάρει η κατηφόρα.
Ακουσα ότι αυτά που κάναμε εμείς στα σούπερ μάρκετ πριν δύο χρόνια, γεμάτα καρότσια δηλαδή να εγκαταλείπονται μπροστά στα ταμεία, γίνονται τώρα στην Γερμανία. Λέτε να άρχισε κι εκεί ο χορός;
Εμείς αυτό που ως άτομα αρμόζει να κάνουμε, κυρίως τώρα, είναι να γίνουμε πιο αποδοτικοί, να δικαιολογούμε τα λεφτά που παίρνουμε, όσοι εργαζόμαστε. Οι συνταξιούχοι μπορούν να προσφέρουν εθελοντική εργασία εκεί όπου το κράτος αδυνατεί να καλύψει μία ανάγκη. Και το κράτος να βρει τρόπους να δημιουργήσει ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας.
Δεν γνωρίζουμε πού θα μας οδηγήσει ο “τσαμπουκάς” της κυβέρνησης, αλλά οι περισσότεροι νοιώθουμε καλά, ανέβηκε η ψυχολογία μας και βρε αδελφέ ας παίξουμε κι εμείς μια φορά σκληρό πόκερ.
Τριγύρω μας, μας γλυκοκοιτάζουν πολλοί. Ο Ρώσος πρωθυπουργός δήλωσε ότι το 2019 όλο το αέριο προς κεντρική Ευρώπη θα περνά από την Ελλάδα κι όχι από την Ουκρανία! Θέλουν Ρώσοι, Κινέζοι, τα τραίνα μας, κάποια λιμάνια, κάποια νέα αεροδρόμια, καλύτερη πρόσβαση στην Ευρώπη. Γιατί να μην τους χρησιμοποιήσουμε προς όφελός μας. Δεν είναι απαραίτητο να τους πουλήσουμε «γη και ύδωρ». Μπορούμε να τους νοικιάσουμε αυτό που θέλουμε και θέλουν. Και ταυτόχρονα να είμαστε και μέσα στην Ευρώπη, διότι δεν μπορούν να μας διώξουν, όσο κι αν μας πιέζουν.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ότι κάνουμε να το δουλεύουμε με τέτοιο τρόπο που να αποδίδει το μέγιστο. Από την καλλιέργεια της ντομάτας, μέχρι τον ορυκτό μας πλούτο. Αυτό δεν κάνουμε άλλωστε στην προσωπική μας ζωή; Ας το εφαρμόσουμε εμείς, κι ας το απαιτήσουμε και από τους κυβερνώντες μας για τα εθνικά θέματα.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων ψήφισε αλλαγή πολιτικής έναντι της Ευρώπης. Πρέπει να το στηρίξουμε με έργα και πράξεις, αψηφώντας τους διορισμένους κυρίως Ευρωπαίους που δηλώνουν ότι οι εκλογές δεν έχουν καμία σημασία. Αν αυτοί βρίσκονται σε απολυταρχικά καθεστώτα με μάσκα δημοκρατίας, εμείς εδώ θέλουμε κι έχουμε δημοκρατία.
Δαβίδ εναντίον Γολιάθ, αυτός είναι ο σημερινός αγώνας της χώρας μας με την Ευρώπη. Εχουμε αποδείξει, στην καταγεγραμμένη ιστορία, ότι έχουμε ξαναδώσει τέτοιους αγώνες. Χάσαμε τότε πολλά, αλλά κερδίσαμε ακόμη περισσότερα. Κερδίσαμε την εκτίμηση όλου του κόσμου, κι ας κάνουν πολλοί ότι ξεχνούν.
Φαίνεται ότι πρέπει να επαναλάβουμε αυτόν τον αγώνα, για να θυμίσουμε σε ορισμένους, ότι οι λαοί είναι αυτοί που κερδίζουν και όχι ελάχιστοι κυβερνώντες κι αυτοί πολλές φορές διορισμένοι.