» Το Π∆ για την οριοθέτηση των Οικισµών κάτω των 2.000 κατοίκων και Τοπικά Πολεοδοµικά Σχέδια
∆ικαιολογηµένη η θύελλα των αντιδράσεων που έχει ξεσπάσει µετά την δηµοσίευση του Προεδρικού ∆ιατάγµατος (Π∆ – ΦΕΚ ∆’194/15.04.2025) µε τίτλο ‘’Καθορισµός κριτηρίων, τρόπου και διαδικασιών οριοθέτησης των οικισµών της χώρας µε πληθυσµό κάτω των 2.000 κατοίκων’’.
Το Π∆ δεν είναι άµεσης εφαρµογής αλλά λειτουργεί ως οδηγός για τα (ΤΠΣ) Τοπικά Πολεοδοµικά Σχέδια που εκπονούνται στους περισσότερους δήµους της χώρας, τα οποία τόσο ο τεχνικός κόσµος όσο και οι τοπικές κοινωνίες περίµεναν ως λύτρωση για το ξεκαθάρισµα των χρήσεων γης και των όρων δόµησης και κατ’ αναλογία την προσέλκυση των ενδιαφεροµένων να χτίσουν το σπίτι τους και να επενδύσουν στον τόπο τους παράλληλα µε την πρόβλεψη και τον σχεδιασµό των υποδοµών που θα εξυπηρετούσαν αυτή την ανάπτυξη.
Το Τεχνικό Επιµελητήριο είχε έγκαιρα διαπιστώσει την πολυνοµία και τις καθυστερήσεις κατά την διαδικασία έκδοσης των οικοδοµικών αδειών και είχε εξαγγείλει σε ανύποπτο χρόνο την ανάγκη του Ενιαίου Ψηφιακού Χάρτη που θα ενσωµατώνει την γεωχωρική πληροφορία, στον οποίο κάθε ενδιαφερόµενος θα είχε την δυνατότητα µε ένα πάτηµα να γνωρίζει µεταξύ άλλων που χτίζει, τι χτίζει και µε τι όρους ώστε να περάσει η χώρα στην σύγχρονη εποχή.
Το νέο Π∆ βάζει φρένο στις ελπίδες και έρχεται να παρατείνει, χωρίς προφανή σκοπό την αβεβαιότητα, καταδυναστεύοντας τους ιδιοκτήτες γης που δεν µπορούν να πολεοδοµήσουν εξ αρχής µεγάλες εκτάσεις, µετά την ακατανόητη νοµολογία του (ΣΤΕ) Συµβουλίου της Επικρατείας που ζήτησε την ακύρωση των επεκτάσεων των οικισµών όπως ισχύουν σήµερα και συντελέστηκε πριν 40 χρόνια, από την δεκαετία του 1980, την ίδια στιγµή που στην χώρα διαπιστώνεται πρόβληµα στεγαστικής κρίσης.
Η συρρίκνωση των οικισµών από τα σηµερινά όρια όπως ισχύουν από το 1983, µε την επαναφορά τους στα όρια του 1923 παρά τις όποιες εξαιρέσεις, είναι πραγµατικά συντριπτική και συνιστά παραβίαση της ασφάλειας δικαίου δηλαδή του να γνωρίζει ο πολίτης τι είναι νόµιµο και τι όχι, που αποτελεί θεµελιώδη αρχή για την εµπιστοσύνη στην λειτουργία του κράτους.
Ειδικά για τον ορεινό ∆ήµο Σφακίων που έχει ανάγκη κινήτρων και διευκολύνσεων για περισσότερες ευκαιρίες επανακατοίκησης, επενδύσεων και υποδοµών, οι επιπτώσεις ερήµωσης και υπανάπτυξης είναι ακόµα µεγαλύτερες, όταν οι δικές µας προτάσεις κατά την παρουσίαση της Α’ Φάσης του ΤΠΣ Σφακίων στις 21Νοε24, όπου επιλέξαµε το σενάριο της ‘’ήπιας ανάπτυξης’’, ήταν να ζητήσουµε όρους δόµησης και στους εγκαταλειµµένους οικισµούς για την αναβίωσή τους και στα µιτάτα για την αξιοποίησή τους.
Επίσης καθίσταται όλο και πιο δυσνόητη η απόφαση του ΣΤΕ και η συνακόλουθη έκδοση του Π∆, που οδηγεί στην συρρίκνωση των οικισµών, εάν συνδυαστεί µε την µείζονα παρέµβαση που θα µπορούσε να επιφέρει η έγκριση των περιβαλλοντικών όρων για την αδειοδότηση εγκατάστασης ανεµογεννητριών στον δήµο Σφακίων που απορρίφθηκε στο Περιφερειακό Συµβούλιο Κρήτης.
Τέλος δικαιολογηµένες θα είναι οι δυναµικές παρεµβάσεις της αυτοδιοίκησης, που έχει το βάρος να υπερασπιστεί το δικαίωµα στην τοπική ανάπτυξη και να διαφυλάξει την δυνατότητα δόµησης, την αρτιότητα και τους συντελεστές, απαιτώντας νέα νοµοθέτηση ορισµού περαστικών ζωνών που θα περιλαµβάνουν τις περιοχές που θίγονται µε όρους αντίστοιχους των υφιστάµενων όρων δόµησης και χρήσεων γης, ώστε να βρεθεί διέξοδος για να µην πληγεί η ύπαιθρος και οι κάτοικοι της.
*Ο Λευτέρης Κοπάσης είναι ηλεκτρολόγος µηχανικός MSc µέλος Αντιπροσωπείας
και πρώην πρόεδρος ΤΕΕΤ∆Κ δηµοτικός σύµβουλος Σφακίων
