Να μεγαλώσω να σε χαρώ…

Οταν ήμουν μικρός μου έλεγαν ότι όταν γίνω πολύ μεγάλος θα ανταμώσω με σένα και θα περνάω καλά.
Σαν όνειρο μου φαινόταν. Να μην δουλεύω, να έρχεσαι σπίτι κάθε μήνα και να περνάμε ζάχαρη. Απ’ ό,τι φαίνεται όμως γλυκιά μου αυτό είναι λίγο δύσκολο. Μην το παίρνεις προσωπικά, εγώ σε θέλω πολύ αγαπημένη μου, άλλοι μας εμποδίζουν ν’ ανταμωθούμε.
Οσο σε πλησιάζω, τόσο εσύ απομακρύνεσαι. Στην αρχή μου είπαν ότι θα σε γνωρίσω όταν πάω στα 60, μετά όταν πάω στα 65, τώρα στα 67.
Εμαθα ότι στην Αγγλία, που «είναι είκοσι χρόνια μπροστά από μας» αποφάσισαν ότι θα σε πάρουν στα χέρια τους όταν φτάσουν στα 71! Μα όταν γίνω τόσο μεγάλος πώς θα σε χαρώ αγαπητή μου σύνταξη;
Αλλά όπως σε κατάντησαν και σένα φουκαριάρα μου, δεν θα φτάνεις ούτε για τα βασικά (αν αξιωθώ να φτάσω μέχρι εκεί).