Υποψιάζομαι πως χρησικτησία στους πολίτες και στους ψηφοφόρους δεν υπάρχει.
Πως οι άνθρωποι συλλογούνται ελεύθερα, βγάζουν τα συμπεράσματά τους, αναπνέουν με το ιδανικό της Δημοκρατίας και δεν έχουν ανάγκη από “ιδιοκτήτες”.
Μια Δημοκρατία είναι πολύ εύθραυστη όταν άγεται και φέρεται από το παιχνίδι των εντυπώσεων.
Οι εντυπώσεις είναι πρόσκαιρες, προκαλούν κρότο, αλλά στερούνται περιεχομένου.
Και όταν βρίσκεσαι ενώπιον ευθυνών οι πολίτες αναζητούν περιεχόμενο και αποφάσεις ουσίας.
Στη Δημοκρατία η παλμική διάταξη των ιδεών δεν είναι εντός ενός προκάτ κλωβού.
Οι ιδέες, οι αντιλήψεις, οι αντιπαραθέσεις υπερβαίνουν το ψευδεπίγραφο πλαίσιο.
Γι’ αυτό ας μην γελιόμαστε, “ποίμνιο” δεν υπάρχει.
Κανείς δεν είναι δεδομένος ούτε “τιμάριον”…
Γι’ αυτό ας μετριάσουν οι πολιτικοί τις υπερβολές.
Επετηρίδα στις εκλογές δεν υπάρχει, ούτε φεουδάρχες της ψήφου.
“Η κάλπη είναι γκαστρωμένη” έλεγε σοφά ο Χαρίλαος Φλωράκης…
