«Να μην τινάξουμε το παιχνίδι στον αέρα…»

Ηρθε η ώρα οι Ελληνες πολίτες ν’ αναλογιστούν σε ποιο πραγματικό σημείο βρίσκεται η χώρα μας. Η Ελλάδα οφείλει να διευκρινίσει αν επιθυμεί να παρακολουθήσει τις ευρωπαϊκές εξελίξεις (ακόμη και μέσα σε αυτό το αφιλόξενο, θεσμικό περιβάλλον) ή επιθυμεί να νοσταλγήσει εικόνες Αργεντινής και Ουκρανίας.
Αυτό δεν είναι ένα κινδυνολογικό ψευτοδίλημμα, αλλά ένας υπαρκτός κίνδυνος αποστασιοποίησης από το ευρωπαϊκό ιδεώδες, εάν συνειδητά δεν επιλέξουμε τον δρόμο των μεταρρυθμίσεων και της ανασυγκρότησης.
Όλα αυτά τα χρόνια στη χώρα μας ακούσαμε πολλά φαιδρολογήματα· από ονειροφαντασίες για ολική διαγραφή του χρέους που καταστρέφουν την οικονομική πίστη της χώρας και την απομονώνουν εσαεί μέχρι το… “πολιτικό υπόβαθρο” των εκτελεστών της 17 Νοέμβρη που λίγο απέχει από τον πολιτικάντικο τσαρλατανισμό.
Η επιθεωριακή ελαφρότητα όσων λέγονται απ’ όλες τις πλευρές με περίσσια ευκολία σημάδεψε κατά καιρούς τον δημόσιο διάλογο. Πρωτοφανή τα δεινά μας, πρωτοφανής και η επιπολαιότητα των ανανηψάντων πολιτικών.
Η χώρα δεν μπορεί να ρισκάρει να μπει σε περαιτέρω περιπέτειες. Δεν πρέπει εδώ να ζήσουμε εικόνες Αργεντινής…
Κανείς δεν πετάει τη σκούφια του από τη χαρά του με το Μνημόνιο, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σίγουρα το “καλύτερο γήπεδο που μπορούμε να παίξουμε μπάλα”.
Πρέπει να εργαστούμε όλοι (πολίτες και ηγεσίες) για την αλλαγή συσχετισμών εντός του Eurogroup. Οι στόχοι της τρόικας δεν είναι πολιτικά και κοινωνικά υλοποιήσιμοι.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να τινάξουμε το παιχνίδι στον αέρα!
Η Ελλάδα συνειδητά ενυπάρχει στο ευρωπαϊκό όραμα. Συνειδητά και με μεγάλες θυσίες…