*Να μην ξεχάσει η ψυχή…
Να μην ξεχνά ποτέ!
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
Αυτή η δήλωση για τα πικρά γεγονότα που διαδραματίστηκαν μετά τα μέσα Ιουλίου του ‘74, διερμηνεύει την αίσθηση την επιθυμία και την παρότρυνση όλων! Όχι μόνο των Κυπρίων αδελφών μας.
Το πονεμένο, το αδικημένο Νησί, το χρυσοπράσινο φύλλο, το ριγμένο στη θάλασσα, φτάνει και φέτος στην “αγιογραφημένη επέτειό” του!
Οι μέρες των δακρύων και των αιμάτων, που έρευσαν ως συγκλονιστικός “υδαρής πόνος” στον βασανισμένο τόπο, φέρνει μνήμες πολλές, κι ας θυμηθούμε λίγες, ελάχιστες, έτσι, ως “απολυτίκιον” της Ημέρας, για ν’ αποδώσουμε με τον Ψάλτη Ήχο του Σεβασμού και της Αναγνώρισης, των αγώνων του τυρρανισμένου νησιού.
Την εισβολή, τον αιφνιδιασμό, τις εκτελέσεις, τους βιασμούς και τις ασχημιές, τους εκτοπισμούς, τους αγνοούμενους!… Να θυμηθούμε, τον Κακογιάννη, τον Κύπριο δημιουργό, που “κράτησε” τα ντοκουμέντα εικονικά, αδιαφιλονίκητα, μάρτυρες σιωπηλοί ή ομιλούντες, για τα καθέκαστα που καταμάτωσαν την ωραία “Κυπρίδα νήσο”!
Τη Μελίνα, που αμέσως σχεδόν, έδωσε βήμα και λόγο στις Κύπριες μανάδες, συντρόφους θυγατέρες και αδερφές, να εκφράσουν δημόσια, τα σκληρά βιωμένα τους!…
…«Πλυνίσκει το μασσιαίριν ντου ο χάρος στο νερόν»…
Πλένει το μαχαίρι του ο χάρος στο νερό… Στο Κυπριακό ιδίωμα αποδίδεται εναργέστερα, ο πένθιμος λόγος γιατί το μαχαίρι, του θανάτου, είναι βεβαίως γεμάτο το αίμα το αθώο των παλληκαριών, και όχι μόνο! Σ’ αυτό το ιδίωμα, έγραψαν και ο Μαλένης, κι ο Μιχαηλίδης κι ο Χαραλαμπίδης, τέκνα της Νήσος, άξια! Κι εγώ το αγαπώ πολύ το ιδίωμα της Κύπρος!
Σ’ ένα ταξίδι μου στο νησί, για να παρουσιάσουμε το βιβλίο του Αννουσάκειου που είχα επιμεληθεί, στην πανέμορφη Λεμεσό το βράδυ της γιορτής, μίλησα στο ιδίωμα του νησιού που μας φιλοξενούσε. Ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος, μου χάρισαν βιβλία, λουλούδια και αγάπη πολλή και συγκίνηση. Μια βδομάδα παραμονή στον εμβληματικό τόπο, ήταν το ωραιότερο ταξίδι μου!
…“Πικρία Χώρα” είναι ο τίτλος του βιβλίου, της Κύπριας λογοτέχνη, νέας, χαρισματικής, που εξεδόθη το 2020. Τολμηρά μιλεί για όλα, λέγοντας ανήσυχη «Η γενιά μου, νοιώθει σαν να γίνεται μία τρίτη εισβολή»!
Γεννήθηκε το ’75, κι όμως με ωριμότητα αισθαντικότητα κι ενσυναίσθηση σαν να είχε ζήσει τα γεγονότα, μας παραχώρησε ένα απαράμιλλο ιστορικό τεκμήριο!
Για να μην ξεχνά η ψυχή.
Και των Κυπρίων και η δική μας.
