Το “να προσέχεις” απέκτησε ξαφνικά άλλη σημασία.
Ή μάλλον απέκτησε πολλαπλές έννοιες, έννοιες που δεν θα μπορούσαμε κάτω από άλλες συνθήκες να φανταστούμε.
Λέμε στον άλλον “να προσέχεις” και είναι σαν να του έχουμε πει όλα αυτά που σκέφτομαστε, όλα αυτά που φοβόμαστε ,αλλά και όλα αυτά που ελπίζουμε.
Το “να προσέχεις” είναι το κρυμμένο μας, κάνε κουράγιο, δείξε θάρρος, κάνε υπομονή και μην λυγίζεις.
Το “να προσέχεις” είναι το υπονοούμενο του ,χάρηκα που σε είδα, φαίνεσαι μια χαρά, συνέχισε έτσι, να προσέχεις ουσιαστικά τον εαυτό σου.
Το “να προσέχεις” ουρλιάζει πως μπόρα είναι όλο αυτό και θα περάσει, θα βγούμε πιο δυνατοί και σίγουρα οι περισσότεροι από μας και διαφορετικοί.
Γιατί επιβάλλεται να βγούμε αλλιώς μέσα από μία δοκιμασία, είναι απαραίτητος ο εσωτερικός μας διάλογος.
“Να προσέχεις” τον εαυτό σου, την σκέψη σου ,την καρδιά σου ,το κορμί σου, ποιους κρατάς στην ζωή σου ,από εδώ και πέρα .Να προσέχεις ποιόν βάζεις δίπλα σου, με ποιον είσαι την δύσκολη ώρα.
Να αξιοποιείς την κάθε σου μέρα, το κάθε λεπτό της, την κάθε στιγμή.
Να ρουφάς το μεδούλι των πραγμάτων, να κανείς όμορφες σκέψεις και όνειρα και να καταλάβεις πως η ελευθερία δεν είναι δεδομένη ,αλλά κερδιζεται.
Αλλιώς το “να προσέχεις” θα είναι απλά δύο λέξεις, όπως όλες οι άλλες ή μία προτροπή.
Αλλιώς το “να προσέχεις” δεν θα ξεχειλίζει αγάπη, δεν θα είναι η αγάπη η ίδια, διατυπωμένη με άλλο τρόπο.
Μάθε να διαβάζεις τις προθέσεις των ανθρώπων, μέσα από μία κίνηση, ένα βλέμμα, μία κουβέντα, όλα έχουν κάτι να μας πουν.
Κυρίως όμως μάθε να ξεχωρίζεις ποιος πραγματικά νοιάζεται για σένα.
Να προσέχετε.
*Η Ρούλα Παγιαλάκη είναι αρθρογράφος βιωματικής γραφής
