Να σκοτώνονται οι λαοί (Σέρβοι, Αλβανοί κ.ά.) για του αφέντη το φαΐ

Βλέποντας τα επεισόδια που έγιναν την Τρίτη το βράδυ στον αγώνα του Βελιγραδίου (φωτ.) και τα όσα ακολούθησαν σκέφτομαι ότι οι μεν Αλβανοί βαυκαλίζονται με τη μεγάλη Αλβανία, οι δε Σέρβοι με τη Γιουγκοσλαβία, εμείς με την Ελλάδα των 5 θαλασσών και των 3 ηπείρων, οι Τούρκοι με την οθωμανική αυτοκρατορία και με κάτι ανάλογο Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Βόσνιοι, Κροάτες κ.λπ…
Μπαίνουν στη μέση οι ποταμοί αίματος που έχουν χυθεί κατά το πρόσφατο παρελθόν και οι διάφορες θρησκείες που ρίχνουν λάδι στη φωτιά -όταν δεν την ανάβουν- διακηρύσσοντας την αγάπη για τους ομοϊδεάτες πιστούς τους και το μίσος για τους αλλόθρησκους, έτσι μονίμως εμείς οι Βαλκάνιοι είμαστε έτοιμοι να ξεσκίσουμε ο ένας τον άλλο προς μεγάλη τέρψη και ευχαρίστηση όλων εκείνων που βγαίνουν κερδισμένοι σε ανάλογες περιπτώσεις πίνοντας στην υγεία των κορόιδων.
Προσωπικά είμαι υπερήφανος που είμαι Ελληνας, το ίδιο θα ήμουν και αν είχα γεννηθεί και π.χ. στη… Γκάνα, σέβομαι το γεγονός ότι με βάφτισαν χριστιανό ορθόδοξο -αν είχα γεννηθεί πιο δυτικά θα ήμουν μάλλον καθολικός, πιο ανατολικά εβραίος και πιο νότια μουσουλμάνος- ενώ είμαι φανατικός οπαδός της ΑΕ Λάρισα κάτι που σε σχέση με τα προηγούμενα το διάλεξα κιόλας! Δεν αισθάνομαι όμως ότι καμία από αυτές τις ιδιότητες με καθιστά ανώτερο από τους άλλους -ούτε και κατώτερο βέβαια!
ΥΓ: Μοιραία κάτι τέτοιες στιγμές θυμάμαι τη “Μπαλάντα του κυρ Μέντιου” το ποίημα αυτό του Κώστα Βάρναλη που έγραψε λίγο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τραγούδησε υπέροχα ο Αρχάγγελος της Κρήτης Νίκος Ξυλούρης…
ΥΓ 2: Ο ποδοσφαιριστής των γηπεδούχων Μίτροβιτς που κατέβασε τη σημαία έγινε κάτι σαν εθνικός ήρωας για τους Σέρβους, ενώ οι Αλβανοί ποδοσφαιριστές αποθεώθηκαν κατά την επιστροφή τους στα Τίρανα. Και τα φαντάσματα κυκλοφορούν ξανά δικαιωμένα στην πολύπαθη χερσόνησο του Αίμου -δεν προέρχεται τυχαία και από το αίμα η ονομασία της…