«Να σου δώσω µια να σπάσεις αχ βρε κόσµε γυάλινε»

Το αποφάσισα!
Θα του δώσω του κόσµου µια να σπάσει! Να διαλυθεί, να τεµαχιστεί!
«Ποιος θα µου δώσει δύναµη τον κόσµο αυτόν ν’ αλλάξω;».
Κάποιοι θα βρεθούν στο πλάι µου και κάποιοι απέναντί µου!
Κάποιοι θα µε φθονήσουν και κάποιοι θα µου συµπαρασταθούν!
Αυτοί οι δεύτεροι έχουν άραγε καταλάβει ότι η ζωή τους από εδώ και στο εξής θα είναι ένας συνεχής αγώνας αφού ως υποστηρικτές ενός… τροµοκράτη, ίσως διωχθούν για την επιλογή τους;
Πόσα like και πόσα νευριασµένα ανθρωπάκια άραγε θα µαζέψω µε αυτή µου την παραπάνω δήλωση – τραγούδι! Θα απαγορευθεί το συγκεκριµένο τραγούδι; Θα απαγορευθεί ο Απόστολος Καλδάρας; Απαγορευµένη από τα ραδιόφωνα και η Ευτυχία Παπαγιανοπούλου; Μένει να το δούµε! Εγώ ως το τέλος θα τους υπερασπίζοµαι!
Ποιος είµαι ’γώ που θα προδώσω τη φωνή του Στέλιου!
Κύριοι, για σας τους αδαείς µιλάω! Ένας είναι ο Στέλιος…
Αλλά πού να εννοήσετε, µες στα «κασµίρια σας σφιγµένοι»;
Θα του δώσω µια να σπάσει του κόσµου, και όπου βγει µάγκες!
Αλλά πού να καταλάβετε; «Πέλαγος η φωνή του Καζαντζίδη», το ’χετε νιώσει ποτέ;
Ρητορικό το ερώτηµα βέβαια και απευθύνεται σε εσάς που δεν θα καταλάβετε ποτέ την αλήθεια ενός καηµού! Σε εσάς που κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε την πραγµατικότητα του κόσµου, σε όλους εσάς που µας έχετε ταράξει στο ψέµα και στη φανφάρα!
«∆ουλειά σας είναι» το ξέρουµε, το ξέρετε!
Τη δουλειά µας όµως κι εµείς! Τον δικό µας κόσµο ποτέ δεν θα µπορέσετε να πλησιάσετε· ανήκετε στον γυάλινο κόσµο που… τον έχουµε ήδη σπάσει!!!