Να θυμάσαι, να επιστρέφεις, να προσφέρεις…

Το καλοκαίρι εκτός από τους ξένους επισκέπτες που επιλέγουν τον τόπο μας, για να περάσουν τις διακοπές τους, είναι κατά κανόνα η εποχή που προτιμούν οι απόδημοι Ελληνες να επιστρέψουν για λίγο στα πάτρια εδάφη.
Ελληνες του εξωτερικού, που οι περισσότεροι ξενιτεύτηκαν σε κάθε γωνιά της γης πριν από πολλές δεκαετίες για ένα καλύτερο μέλλον δικό τους και των οικογενειών τους. Αλλά και μετανάστες των τελευταίων χρόνων που επίσης έφυγαν από την Ελλάδα της κρίσης προκειμένου να διεκδικήσουν σε κάποια άλλη χώρα μία καλύτερη ζωή.
Επιστρέφουν για να ανταμώσουν με συγγενείς και φίλους, να δουν τα μέρη που έχουν μέσα στην καρδιά τους και στην σκέψη τους. Να γευτούν τις τοπικές γεύσεις που «η νοστιμιά τους, δεν υπάρχει πουθενά αλλού». Να απολαύσουν τις θάλασσες και τον ήλιο της Ελλάδας «που δεν συγκρίνονται με κανένα μέρος».
Οι Ελληνες μετανάστες της πρώτης γενιάς, προσπαθούν να μεταλαμπαδεύσουν σε παιδιά και εγγόνια τα ήθη και έθιμα της πατρίδας που άφησαν πίσω τους.
Είναι εκείνοι οι Ελληνες που διακρίνονται στο εξωτερικό και μας κάνουν περήφανους για την καταγωγή τους αλλά και αυτοί οι αφανείς ήρωες που κρατούν σε κάθε γωνιά του πλανήτη μία μικρή Ελλάδα ζωντανή
Την Πέμπτη το πρωί, το Βενιζέλειο Ωδείο Χανίων, δέχθηκε από έναν ομογενή μουσικό από την Αυστραλία -τον Αλέξανδρο Μπιτζάνη- μία πολύτιμη πολιτισμική δωρεά, ένα σπουδαίο έργο αποτέλεσμα μελέτης 30 χρόνων, που αφορά στη διατήρηση και διάδοση της κρητικής παραδοσιακής μουσικής.
Κι όμως, όπως αναφέρθηκε κατά τη διάρκεια της τελετής παράδοσης της δωρεάς, είχε γίνει προσπάθεια το έργο να παραδοθεί στην πολιτεία αλλά λόγω γραφειοκρατίας η προσπάθεια απέβη άκαρπη!
Κάποτε ένας Κρητικός της ξενιτιάς  μου είπε πως «αν εσείς μας σκεφτόσαστε μία φορά, εμείς στο εξωτερικό σκεφτόμαστε την Ελλάδα κάθε μέρα».
Φαίνεται πώς είχε δίκιο…