Κάποτε η έλλειψη μνήμης ή τα κενά μνήμης ήταν χαρακτηριστικό των ηλικιωμένων και υπερήλικων. Ε, μεγάλος άνθρωπος είναι ξεχνάει λέγαμε.
Τα τελευταία χρόνια αρχής γενομένης της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων έως σήμερα της πανδημίας και του εγκλωβισμού ξεχνάμε όλοι, μικροί μεγάλοι.
Όπως λένε οι επιστήμονες η μνήμη έχει να κάνει με την παρατήρηση και την εστίαση (όχι αυτήν που είναι σε αναστολή και δεν μπορούμε να πάμε παρεάκι να φάμε) αλλά την εστίαση της προσοχής.
Πώς να εστιάσουμε και πού; Αφού το μυαλό μας είναι σκόρπιο.
Με συνέπεια να συμβαίνουν τραγελαφικά στο κάθε μέρα μας.
Αυτά που μας συμβαίνουν τα λέμε μεταξύ μας και γελάμε χαριτωμένα πράγματα. Όπως: πάμε από το δωμάτιο στην κουζίνα. Στεκόμαστε. Αχ τι ήρθα να κάνω; Πάμε σούπερ μάρκετ, αχ τι θέλω να πάρω; Γι΄ αυτό… λίστα αλλιώς θα ξεχάσουμε τα μισά. Μα που έχω το κινητό μου; τα κλειδιά μου που τα παράτησα; Μια φορά πάω να φύγω να βγω από το σπίτι για δουλειές, είχα πάνω στο τραπέζι το κινητό και δίπλα ήταν το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης.
Φεύγοντας απλώνω το χέρι και παίρνω αντί για το κινητό μου το τηλεκοντρόλ και το χώνω στην τσάντα μου. Λίγο πιο κάτω θυμήθηκα ότι πρέπει να τηλεφωνήσω κάπου βάζω το χέρι στην τσάντα και πιάνω το τηλεκοντρόλ. Άκυρη η συνομιλία… επιστρέφω (όποιος δεν έχει νου έχει πόδια).
Σκηνικό σ΄ ένα σπίτι. Μα που είναι το μαχαίρι το πριονωτό; Που το έβαλες; Εσύ που το έβαλες; Μήπως το πέταξες στα σκουπίδια μαζί με τις φλούδες από τις πατάτες; Για ψάξε… Δεν είναι…. Που είναι; Εσύ το πέταξες.
Τελικά το μαχαίρι βρέθηκε στο ψυγείο κάποιος τόβαλε κατά λάθος. Πόσα τέτοια μικρά συμβαίνουν που μας προβληματίζουν. Φοβόμαστε και την άνοια. Τι; αργεί να έρθει;
Όχι αγαπημένοι μου. Δεν είναι άνοια, είναι οι πολλές σκέψεις οι φόβοι και κυρίως η έλλειψη επικοινωνίας ουσιαστικής και άμεσης.
Μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα και νάρθει μια όποια κανονικότητα να θυμόμαστε ότι ξεχνάμε. Να τσεκάρουμε.
Ξεκινάμε να βγούμε για περίπατο ή για δουλειές, τσεκάρουμε. Πήρα το κινητό, τα κλειδιά, τη κάρτα, το λογαριασμό που πάω να πληρώσω;
Κι έναν έλεγχο, πόρτες, παράθυρα, φώτα, βρύσες και μάτια της κουζίνας. Όλα εντάξει; Φεύγουμε.
Και… επικοινωνία. Η άμυνά μας, να κρατήσουμε μακριά από μας το γερμανό. Ποιος είναι ο γερμανός; «Ο Αλτς Χάιμερ».
Α! καλά που το θυμήθηκα αυτό που από καιρό θέλω να σας πω.
Η έμμεση, έστω, επικοινωνία μου μαζί σας μου κάνει καλό.
Σας ευχαριστώ για τη θερμή καλημέρα που μου λέτε στο δρόμο όταν με συναντάτε.
Υ.Γ. Α! τη μάσκα να μην ξεχνάμε.
