» Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ μιλά στα “Χ.Ν.” για την ανάγκη να «γυρίσει σελίδα η χώρα»
«Σε αυτές τις ευρωεκλογές διακυβεύεται το τελευταίο μέρος εθνικής κυριαρχίας που έχει απομείνει στη χώρα. Διακυβεύεται, αν η Ελλάδα θα εξακολουθήσει να βυθίζεται σε έναν οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό ή αν με θέληση και δύναμη οι Ελληνες θα πάρουν τη χώρα στα χέρια τους και θα γυρίσουν ιστορική σελίδα». Αυτό επισημαίνει ο δημοσιογράφος και υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης λίγες ημέρες πριν από την αναμέτρηση της 25ης Μαΐου.
Παράλληλα, μιλώντας στα “Χ.Ν.”, εκφράζει την πεποίθηση ότι για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας οι κάλπες θα αναδείξουν πρώτη δύναμη ένα κόμμα της Αριστεράς, ενώ υπογραμμίζει ότι χρειάζεται απαραίτητα μια αναμόρφωση και μια δημοκρατική μεταρρύθμιση της Ε.Ε. καθώς «αυτό το πράγμα που λέγεται ευρωπαϊκό ολοκλήρωμα τείνει να γίνει μια “φούσκα”, που, αν δεν ανασυγκροτηθεί και σκάσει, θα βάλει σε ιστορικές περιπέτειες ολόκληρη την ήπειρο».
• Τι πιστεύετε ότι θα κριθεί στις κάλπες των ευρωεκλογών;
Πολύ αδρά θα μπορούσαμε να πούμε ότι διακυβεύεται το τελευταίο μέρος εθνικής κυριαρχίας που έχει απομείνει στη χώρα. Διακυβεύεται, αν η χώρα θα εξακολουθήσει να βυθίζεται σε έναν οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό που δεν θα έχει τελειωμό ή αν με θέληση και δύναμη οι Ελληνες θα πάρουν τη χώρα στα χέρια τους και θα γυρίσουν ιστορική σελίδα. Είναι μια πρωτοφανής στιγμή στη μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας και της Ευρώπης όπου ένα κόμμα της Αριστεράς διεκδικεί να είναι πρώτο. Είναι μια ιστορική στιγμή και για τους Ελληνες και για τη δημοκρατική Ευρώπη. Και τα βλέμματα της Ευρώπης είναι στραμμένα στην Ελλάδα κυρίως γι’ αυτό.
• Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα πυροδοτήσει εξελίξεις και στην ελληνική πολιτική σκηνή. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, πού βάζετε εσείς τον πήχη;
Νομίζω ότι και με μία ψήφο να είναι μπροστά ο ΣΥΡΙΖΑ η ιστορική σημασία είναι ίδια καθώς θα αναδειχθεί πρώτη δύναμη ένα κομμάτι της Αριστεράς το οποίο υπόσχεται μια δημοκρατική αναγέννηση της χώρας και μια πολιτική αλλαγή. Από εκεί και πέρα, αν η διαφορά είναι από 2 – 3 μονάδες και πάνω -και σε συνδυασμό με την αναμενόμενη συντριβή της “Ελιάς”- σαφέστατα θα υπάρχει ένα πολιτικό πρόβλημα που θα εκδηλωθεί τη βραδιά της 25ης Μαΐου. Για εμένα η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι βέβαιη, το μόνο που περιμένουμε να δούμε είναι αν η θέληση του ελληνικού λαού θα καταγράψει μια τόσο μεγάλη νίκη που θα ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι αριθμητικό το ζήτημα, αλλά υπαρξιακό για τον ελληνικό λαό. Το ζήτημα είναι ότι η πιο βαριά πληγωμένη χώρα από την κρίση δεν στρέφεται προς την άκρα δεξιά, το μίσος και τον φόβο, αλλά με τόλμη και ευθυκρισία στρέφεται προς μια δημοκρατική, αριστερή διέξοδο. Κι αυτό, μέσα σε όλο τον πόνο και της χρεοκοπίας, δείχνει ότι υπάρχει ένα ζωντανό κύτταρο μέσα στον ελληνικό λαό, μια αντίσταση απέναντι στον φόβο και μια τόλμη να αναλάβουμε τις ιστορικές μας ευθύνες και να ξαναφτιάξουμε την κοινωνία και τη χώρα.
• Το στοίχημα για όλες τις Αριστερές δυνάμεις είναι να νικηθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Από την άλλη δημοσκοπικά ευρήματα δείχνουν άνοδο της ακροδεξιάς και του ευρωσκεπτικισμού…
Ο νεοφιλελευθερισμός έχει αναχθεί σε δόγμα σαν να μην υπάρχει άλλη εναλλακτική σε όλη την ιστορία. Υπάρχει μια θρησκοληψία, ένας φανατισμός και μια απίθανη υστεροβουλία. Πρόκειται για μια τεράστια επίθεση του κεφαλαίου εναντίον όχι μόνο των εργαζομένων και των ευρωπαϊκών λαών, αλλά και του δημοκρατικού κράτους. Φαίνεται ότι οι λεγόμενες αγορές δεν επιθυμούν πια καμία ρύθμιση από κανένα δημοκρατικό κράτος και δυστυχώς είναι σε θέση να εξαγοράζουν εκλεγμένους ηγέτες. Το έχουμε δει αυτό από τα χρόνια του Μπλερ μέχρι του Σρέντερ, όπου ηγέτες των πιο ισχυρών χωρών της Ευρώπης καταλήγουν υπάλληλοι κάποιων εταιρειών. Αυτό είναι ένα τεράστιο χτύπημα στην καρδιά της δημοκρατίας και ένας από τους λόγους της ανόδου του ακροδεξιού λαϊκισμού. Ο κόσμος τα βλέπει αυτά και αρχίζει να περιφρονεί όχι μόνο τους αιρετούς άρχοντες, αλλά την ίδια τη δημοκρατία. Ενας, λοιπόν, λόγος για την “απρόσμενη” επιτυχία της Αριστεράς είναι ότι καταδεικνύει αυτό το δημοκρατικό έλλειμμα και προτείνει μια άλλη διέξοδο πολιτική και ψυχική: Να ζει κανείς με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια. Κατά δεύτερο βλέπουμε ότι ο νεοφιλελευθερισμός, όπως ξεκίνησε από τα χρόνια της Θάτσερ, βρήκε ολοκλήρωση στον περίφημο “τρίτο δρόμο” του Μπλερ, δηλαδή η κεντροαριστερά ολοκλήρωσε ένα νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα το οποίο τσάκισε όχι μόνο την εργατική τάξη, αλλά και τη μεσαία τάξη. Περιστέλλονται τα εργατικά δικαιώματα και το κοινωνικό κράτος, η πρόσβαση στην Υγεία, την Πρόνοια και την Παιδεία γίνεται όλο και πιο δύσκολη, υπάρχει υπερφορολόγηση και έχουμε μια Ευρώπη η οποία δεν πιστεύει πια στην πολιτική της πλήρους απασχόλησης. Αυτός είναι ένας μεγάλος κοινωνικός μετασχηματισμός. Ωστόσο, δεν μπορεί η πιο ανεπτυγμένη περιοχή του πλανήτη να είναι βυθισμένη στην αμφισβήτηση της δημοκρατίας, την άνοδο του μίσους, την ανεργία και την έλλειψη μέλλοντος για τις νέες γενιές. Η Ευρώπη έχει χάσει όλες τις αρχές της. Γι’ αυτό και η νέα Αριστερά στον 21ο αιώνα τονίζει ότι χρειάζεται μια επανίδρυση της Ευρώπης. Μόνο με μια άλλη Ευρώπη θα εξακολουθήσει να υπάρχει η ιδέα της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας, διαφορετικά η Ευρώπη θα γίνει πάλι ένα μωσαϊκό μικρών αδύναμων κρατών και κάποιων ισχυρότερων που θα απειλήσουν με τον γνωστό ευρωπαϊκό εμφύλιο, με έναν παγκόσμιο πόλεμο. Τα διακυβεύματα, λοιπόν, είναι τεράστια αυτή τη στιγμή.
• Ωστόσο, η κριτική που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ από άλλες αριστερές δυνάμεις είναι ότι είναι ανεδαφικό να πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει τη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη…
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν και θα υπάρξουν κι άλλες εστίες είτε διάλυσης είτε επανίδρυσης της Ευρώπης. Η Ουκρανία είναι ένας τέτοιος καταλύτης όπως και η απειλή της Βρετανίας να αποσχιστεί από την Ε.Ε. Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι με την επανίδρυση της Ευρώπης. Να ξαναγίνει η Ευρώπη η Ευρώπη της ειρήνης, της ασφάλειας, της ευημερίας και της δημοκρατίας.
• Μπορεί όμως να γίνει κάτι τέτοιο; Μπορεί δηλαδή να υπάρξει μια άλλη Ε.Ε.;
Βεβαίως και μπορεί, όπως μπόρεσαν συντηρητικά κόμματα μετά τον πόλεμο να εφαρμόσουν σοσιαλιστικές πολιτικές. Για παράδειγμα το εθνικό σύστημα υγείας στη Βρετανία οικοδομήθηκε το 1942 μέσα στον πόλεμο από συντηρητικούς, αλλά πατριώτες που σκέφτηκαν ότι αυτός ο λαός που μάτωσε και θυσίασε τα παιδιά του για την ελευθερία του αξίζει το δικαίωμα στη δημόσια υγεία και περίθαλψη. Η χρυσή 30ετία της Ευρώπης, η σπουδαιότερη περίοδος ειρήνης και ευημερίας σημαδεύεται από σοσιαλιστικές πολιτικές τις οποίες εφάρμοσαν συντηρητικοί διότι ο πόνος του πολέμου ήταν νωπός. Οπως, λοιπόν, υπήρξε μια χρυσή 30ετία υπήρξε και μια μαύρη 30ετία, η οποία κορυφώθηκε με το κραχ του 2008 και την κρίση χρέους στην Ευρωζώνη. Πώς η Ευρώπη του κοινωνικού κράτους, της ευημερίας και της δημοκρατίας έγινε η Ευρώπη των τραπεζών και των ηγετών που τιμωρούν τους λαούς; Μπορεί, λοιπόν, να γίνει και το αντίθετο. Αλλιώς δεν μπορεί να υπάρξει ευημερία και θα μπούμε στο λυκόφως της ζώνης της ανασφάλειας, του μίσους και του πολέμου.
• Στελέχη της συγκυβέρνησης κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ για λαϊκισμό λέγοντας ότι υπόσχεται μια κοινωνία χωρίς μνημόνια χωρίς να λέει από πού θα εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση. Τι απαντάτε;
Αισχρός λαϊκισμός, υποτίμηση και τσαλάκωμα της περηφάνιας του ελληνικού λαού είναι να καλείς εκατομμύρια Ελληνες να υπογράψουν αιτήσεις για να πάρουν 500 ευρώ άπαξ, τη στιγμή που σε χιλιάδες ανθρώπους έχουν κόψει το ρεύμα και 1,5 εκατ. είναι άνεργοι. Λαϊκισμός, λοιπόν, δεν είναι να υπόσχεσαι ότι κανένας άνθρωπος δεν θα μείνει χωρίς ρεύμα, ότι όλοι οι άνεργοι θα έχουν ένα βοήθημα και -κυρίως- ότι το κράτος θα λειτουργήσει ως εργοδότης εσχάτης καταφυγής. Κι αυτό γιατί, αν το κράτος με τη βοήθεια και θεσμικών κεφαλαίων από την Ευρώπη και άλλων κεφαλαίων που θα επενδυθούν μέσα στην πραγματική οικονομία, δεν αφυπνίσει όλη την εθνική οικονομία δεν πρόκειται ποτέ η Ελλάδα να σηκωθεί. Αυτό δεν είναι κρατισμός, είναι ο κεϋνσιανισμός του Ρούσβελτ, ο οποίος έσωσε τις Η.Π.Α. και την έκανε την απόλυτη υπερδύναμη για έναν αιώνα. Είναι αυτό που εν μέρει εφάρμοσαν οι αμερικανικές κυβερνήσεις μετά το κραχ του 2008, είναι αυτό που εφαρμόστηκε στη Σκανδιναβία στην κρίση του 1990, αυτό που εφάρμοσε Ιαπωνία στη δική της κρίση ή και η Αυστραλία. Τι έκαναν; Εριξαν χρήμα στην πραγματική οικονομία. Εδώ έχουμε ρίξει 210 – 220 δισ. κεφάλαια και εγγυήσεις στις τράπεζες και αυτή τη στιγμή τράπεζες δεν υπάρχουν, ενώ η πραγματική οικονομία πεθαίνει κάθε μέρα, εξοντώνονται οι μικρές επιχειρήσεις και οι ελεύθεροι επαγγελματίες και γίνεται ένας βίαιος κοινωνικός μετασχηματισμός που οδηγεί στον ιστορικό μαρασμό ενός έθνους.
• Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ασκήσει σκληρή κριτική απέναντι στην “Ελιά”, το “Ποτάμι” και τη ΔΗΜ.ΑΡ. σχετικά με τις πρωτοβουλίες τους για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς. Πού, λοιπόν, θα βρει συμμάχους ο ΣΥΡΙΖΑ την επομένη των εθνικών εκλογών για να κυβερνήσει;
Κατ’ αρχάς αυτή η εντυπωσιακή μετατόπιση πολιτών το καλοκαίρι του 2012 συνεχίζεται. Είναι μια μετατόπιση πολιτών, οι οποίοι βάζουν ένα πατριωτικό αίτημα. Είναι συντηρητικοί άνθρωποι που παραδοσιακά ψήφιζαν ΝΔ, κεντρώοι που ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ και που το μήνυμα της Αριστεράς για αντίσταση και δημοκρατική αναγέννηση της πατρίδας τους έχει φέρει κοντά του. Αυτός ο κόσμος θα αλλάξει και τον ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος να μάθει από τους ανθρώπους αυτούς. Από ανθρώπους που ήταν νοικοκύρηδες και τους είπαν κλέφτες, τους ρήμαξαν την εργασία τους με τη φοροεπιδρομή και προσπαθούν να τους κάνουν νεόπτωχους. Οι συμμαχίες, λοιπόν, είναι συμμαχίες μέσα στην κοινωνία και η νέα κοινωνία που προκύπτει από την κρίση διαμορφώνει νέα πολιτικά αντικείμενα. Η Ελλάδα, λοιπόν, έχει να διαλέξει ανάμεσα στον μαρασμό και τον θάνατο και στο να ξαναφτιάξει μια δημοκρατική κοινωνία με όραμα, πείσμα και ελπίδα. Και βέβαια η Αριστερά δεν υπόσχεται εύκολους παραδείσους, αλλά υπόσχεται αξιοπρέπεια και περηφάνια.
• Αν την επομένη των εκλογών βρεθείτε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ποιο είναι το πρώτο θέμα που θα θέσετε;
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει πολύ λίγες δυνατότητες να αλλάξει την πολιτική ατζέντα στην Ευρώπη. Ωστόσο, το ηθικό κύρος του Ευρωκοινοβουλίου είναι αυξημένο επειδή είναι το μόνο που έχει άμεση νομιμοποίηση. Νομίζω, λοιπόν, ότι οι Ελληνες ευρωβουλευτές θα πρέπει να μεταφέρουν τη φωνή των Ελλήνων στις Βρυξέλλες. Δεν μπορεί πια σε κρυφές κάμαρες να λαμβάνονται αποφάσεις για τις τύχες των λαών και να θυσιάζονται γενεές και έθνη ολόκληρα. Η φωνή των Ελλήνων θα πρέπει να είναι η φωνή για την αναμόρφωση της Ε.Ε. και τη δημοκρατική της μεταρρύθμιση. Χρειάζεται μια νέα ιδρυτική συνθήκη. Αυτό το πράγμα που λέγεται ευρωπαϊκό ολοκλήρωμα τείνει να γίνει μια φούσκα που δεν πρέπει να σκάσει, αλλά να ανασυγκροτηθεί γιατί, αν σκάσει, θα βάλει σε ιστορικές περιπέτειες ολόκληρη την ήπειρο.
