Κάποτε το καλοκαίρι θα τελειώσει.
Ας αναστοχαστούµε και ας σπάσουµε τη γυάλινη οροφή στα Χανιά.
Η πόλη συνέχεια ζητά.
Ζητά συγκεκριµένα βήµατα προόδου και αλήθειες.
Ακόµη κι αν είστε ευχαριστηµένοι, να ζητήσετε περισσότερα για την πόλη, για να είναι και οι υπόλοιποι ευχαριστηµένοι.
Γιατί η ικανοποίηση από τη συνολική εικόνα της πόλης πρέπει να διαχέεται σε όλη την τοπική κοινωνία.
Αν η πόλη είναι η ζωή µας, η ζωή ανήκει σε όλους.
Ζωή µε το µετράδι, ζωή για µια παρέα µόνο, δεν υπάρχει.
Έτσι πιστεύω ότι καταξιώνεται η ιεροτελεστία στην πόλη, που αποζητά ικµάδες αλήθειες και ικανοποίηση για τη ζωή στις συνοικίες και στις γειτονιές.
Βέβαια, το ιστορικό κέντρο προσπερνά τη γειτονιά µε µια αφηρηµένη δόση αληθοφάνειας και παχυλού εγωισµού.
Σαν «βιτρίνα» έχει «αποκριάτικες στολές» και µπιχλιµπίδια µε στρας.
Αλλά τα λαµπιόνια κάποτε θα καούν και θα σβήσουν.
Και τι θα µείνει;