» Ναρκωτικά και νέα γενιά

Πολλοί σήμερα λένε ότι η νεολαία στρέφεται στα ναρκωτικά όχι από άγνοια του κινδύνου που παραμονεύει, αλλά λόγω της αδιαφορίας, της ηττοπάθειας, της απαισιοδοξίας και της έλλειψης ιδανικών, που χαρακτηρίζει ένα μεγάλο μέρος των σύγχρονων νέων.
Ίσως να οφείλεται και στην πίκρα – απογοήτευση όταν «καταρρέουν» ιδέες ή κάποια άτομα, τα οποία οι νέοι είχαν θεωρήσει ως ιδανικά ή πρότυπα.
Επίσης, δεν είναι άμοιροι ευθυνών κι οι κρατούντες όσες φορές υποτίθεται ότι θεσπίζουν μέτρα κατά των ναρκωτικών, αλλά στην πραγματικότητα υπερασπίζουν εκείνους που τα διακινούν, και «κυνηγούν» με εξοντωτικές κατασταλτικές ποινές αυτούς που τα «χρησιμοποιούν».
Η ανάγκη, που νιώθουν καθημερινά οι νέοι, να βρουν τρόπο «απόδρασης» από τη ρουτίνα και το αυταρχικό (κοινωνικό, γονικό, σχολικό) περιβάλλον, είτε τους οδηγεί στα ναρκωτικά, είτε στην τρέλα, είτε στην παραίτηση από τη ζωή και την αυτοκτονία.
Δε στρέφονται όλοι οι σημερινοί νέοι στα ναρκωτικά· όσοι δεν διδάχτηκαν (από τους γονείς ή το σχολείο) να υπομένουν στις καθημερινές δυσκολίες, αυτοί που δεν έμαθαν με αυτοκριτική να προσπαθούν να λύνουν ό,τι τους προβληματίζει, όσοι με ραστώνη, ανεμελιά αντιμετωπίζουν τη ζωή κι εκείνοι που νομίζουν πως με τα ναρκωτικά θα πετύχουν την … «ανεξαρτησία» από το σπίτι!
Δεν σχετίζεται πλέον η χρήση των ναρκωτικών μόνο με τη φτώχεια και την αμάθεια, αλλά περισσότερο όταν νομίζεις ότι τα έχεις όλα και δεν χρειάζεται πια τίποτα να μάθεις ή ν’ αποκτήσεις.
Η αδυναμία αυτοελέγχου και αυτοσυγκράτησης σε συνδυασμό με την έλλειψη ουσιαστικής και εις βάθος ενημέρωσης για τις βλαβερές συνέπειες των ναρκωτικών καθιστούν τη νεολαία «ευάλωτη» (υποταγμένη, άβουλο υποχείριο) στα χέρια όσων κερδοσκοπούν από τα ναρκωτικά. Κάποιοι θα ισχυριστούν πως κι η νεανική περιέργεια για κάτι «αδοκίμαστο» ωθεί το νέο στα ναρκωτικά!
Ο υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών άνθρωπος γίνεται βίαιος και απάνθρωπος. Παύει να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο, το μόνο που τον νοιάζει είναι ο τρόπος να εξασφαλίσει τη δόση του, για την οποία γίνεται και «ψυχρός» φονιάς και «σκοτώνει» ανεπανόρθωτα τον ψυχικό του κόσμο, καθώς γεμίζει άγχος, εκνευρισμό και φοβίες ή ψευδαισθήσεις – παραισθήσεις. Δεν έχει εμπιστοσύνη σε κανέναν, αποξενώνεται από συγγενείς και φίλους, αλλοτριώνεται κι όσο κι αν προσπαθεί να ξεφύγει, αυτό είναι αδύνατο. Η έλλειψη ηρωίνης προκαλεί σοβαρά φαινόμενα αποστέρησης και αχαλίνωτης ψυχικής εξάρτησης (υποταγή στην εξουσία άλλου και εθισμός (εδώ) σε μία ναρκωτική ουσία), θολώνεται η όραση, η πνευματική διαύγεια και η ορθή – ανεπηρέαστη κρίση και τα ναρκωτικά, αντί να λύνουν τα προβλήματα του ανθρώπου (ανεργία ή μοναξιά), τα κάνουν χειρότερα (κανείς δεν εμπιστεύεται για συναναστροφή ή για να του δώσει δουλειά ένα ναρκομανή).
Ανοιχτές συζητήσεις για το πρόβλημα των ναρκωτικών έχουν γίνει πολλές, σύγχρονα κέντρα αποτοξίνωσης δημιουργούνται συνεχώς, νομοθεσία κατά των εμπόρων ναρκωτικών έχει κατοχυρωθεί αυστηρότατη διεθνώς, οι γονείς κι οι δάσκαλοι έχουν κάνει ήδη και κάνουν διαρκώς σημαντικά βήματα να κατανοήσουν ό,τι βασανίζει τους νέους και τους σπρώχνει στα ναρκωτικά. Τι απομένει λοιπόν; Το βάρος των εκστρατειών ενημέρωσης του κόσμου να δοθεί στα σχολεία όπου είναι εύπλαστος και παρασύρεται εύκολα ο χαρακτήρας των μαθητών από τις φιλικές «συμβουλές» περισσότερο παρά τις οικογενειακές. Να προσπαθήσουν πρώτ’ απ’ όλα οι ίδιοι οι χρήστες ναρκωτικών να συνειδητοποιήσουν πόσο κακό κάνουν στον εαυτό τους αρχικά, μετά στα αγαπημένα τους πρόσωπα και τέλος στο κοινωνικό τους περίγυρο, τον οποίο όφειλαν να βοηθούν κι όχι να «ναρκοθετούν» αρνούμενοι να συμμετέχουν στα καθημερινά «δρώμενα» και δέσμιοι της μάστιγας των ναρκωτικών. Συνάμα, καλό θάναι κι οι γονείς ν’ αναλογιστούν τις δικές τους ευθύνες, που δεν είναι και λίγες ή ασήμαντες, εάν – συμφωνώντας με τις σύγχρονες μελέτες – αποδοθούν τα αίτια της ροπής στα ναρκωτικά και στην υπερπροστασία των παιδιών, που τα οδηγεί ως έφηβοι ή ως νέοι να γίνονται μαλθακοί κι ανίκανοι ή ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της έξω από το σπίτι ζωής και να «λακίζουν» με τις πρώτες «αναποδιές».