ΝATO και αντιΝΑΤΟ

Το μήνυμα, που έστειλε ο πρωθυπουργός, προς πάσαν κατεύθυνση, την επόμενη της ανακοίνωσης της Ελληνογαλλικής Συμφωνίας, είναι ότι «δεν τίθεται θέμα ανταγωνισμού Ελλάδος – Γαλλίας με τις Η.Π.Α.». Διατύπωσε, όμως, με κάποια καυστικότητα, όσον αφορά το ΝΑΤΟ, ότι «δεν έχει ποτέ υπάρξει πολύ ξεκάθαρο». Εννοούσε, ίσως, την περίπτωση αδυναμίας του Ευρωατλαντικού Συμφώνου, να παράξει βοήθεια σε μια χώρα, εάν ήθελε να δεχθεί επίθεση από άλλο κράτος μέλος της συμμαχίας. Εμείς να περιμένουμε, για να μας τεστάρουν οι Τούρκοι, μετά την Ελληνογαλλική συμφωνία, ότι θα προκαλέσουν κάποιο θερμό επεισόδιο.
Στο ΝΑΤΟ τον «απαρχαιωμένο οργανισμό», κατά τον Ντόναλντ Τραμπ βάσει του άρθρου 5 «μια επίθεση εναντίον ενός μέλους της συμμαχίας, θεωρείται επίθεση εναντίον όλων. Σε αυτό το άρθρο υπάρχουν δύο τινά. Το ένα, δεν καθορίζεται ποια θα είναι η παρεχόμενη βοήθεια αν θα τεθούν στρατεύματα, να συνδράμουν τον επιτιθέμενο, αν τον τρόπο βοηθείας θα τον καθορίζουν αρμόδια όργανα του συμμαχικού κράτους, που για να εγκριθεί, μπορεί να περάσει χρόνος στο διάστημα του οποίου, ενδεχομένως, να έχει επέλθει βλάβη μη αναστρέψιμη. Το άλλο, δεν υπάρχει πρόβλεψη αντιμετώπισης αν δύο κράτη -μέλη εμπλακούν σε πόλεμο μεταξύ των. Αν συμβεί κάτι τέτοιο πώς θα ενεργήσει ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ; Ας πούμε ότι εξακριβώθηκε ο αδικημένος, ποια στρατεύματα του ΝΑΤΟ θα ενεργήσουν εναντίον του επιτιθέμενου, που θα είναι μέλος της συμμαχίας; Θα ευχολογήσει ή θα σιωπήσει; Εμπειρία έχουμε απ’ τα γεγονότα των Ιμίων.
Σε ποιες περιπτώσεις θα ισχύει το άρθρο 5; Μόνο αν η ένοπλη επίθεση εναντίον κράτους μέλους βλάπτει τη συμμαχία. Δεν διευκρινίζεται, αν η «ένοπλη επίθεση» γίνει από κράτος, από τρομοκρατική ομάδα, ή από εγχώρια αποσχιστική παράταξη. Στην εποχή μας βλάβη σ’ ένα κράτος δεν προκαλείται από «ένοπλη επίθεση» μόνο, αλλά και από «κυβερνοεπίθεση» διά των ηλεκτρονικών υπολογιστών που είναι πιο επικίνδυνη, από οργανωμένο στρατό και τα οπλικά συστήματα, που και εκείνα είναι άχρηστα, δίχως τους υπολογιστές.
Σήμερα ορισμένοι απ’ τους 27 της Ε.Ε., είτε είναι στο ΝΑΤΟ, είτε όχι, πιστεύουν ότι πρέπει «η αμυντική και εξωτερική πολιτική να είναι αρμοδιότητα του κάθε κράτους». Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ομιλώντας στο Ευρωκοινοβούλιο τόνισε ότι η Ε.Ε. καλείται, να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στη «νέα εποχή της υπερανταγωνιστικότητας». Ενδεχομένως να εννοούσε, επέμβαση στρατιωτική, όταν τούτο κρίνεται απαραίτητο χωρίς να εξαρτάται από το ΝΑΤΟ και τον Ο.Η.Ε. Αλλά αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη Ευρωστρατού, του λεγόμενου ΑΝΤΙΝΑΤΟ. Εν προκειμένου ο επικεφαλής στην ομάδα των Σοσιαλδημοκράτων Γενς Γκέϊερ, ξεκαθάρισε ότι μετά τη νίκη τους στις Γερμανικές εκλογές, «ο στόχος μας παραμένει ένας Ευρωπαϊκός Στρατός ως μέρος της Ευρώπης και δύναμη ειρήνης».
Περιπαίζεται ο κόσμος σήμερα. Όλα γίνονται για ν’ αγοράζονται όπλα που κανένα κράτος δεν θα εμπλακεί, να τα χρησιμοποιήσει, αν δεν διακυβεύεται η ακεραιότητα του.