Ναζωραίος διαλεκτικός

Ο,τι προσδοκούσε δεν ήταν αυτά που τελικά έγιναν στο όνομά του την επαύριον της σταύρωσής του και συνεχίζουν να γίνονται μέχρι τις μέρες μας. Δεν επιδίωξε να ιδρύσει τίποτα, ούτε καν ενδιαφερόταν να βάλει τα θεμέλια.
Αυτός τον σταυρό του έστησε γνωρίζοντας καλά ότι τούτη είν’ η μοίρα των, εξ ιδιοσυγκρασίας, μ ό ν ω ν, των υιοθετούντων (από φυσικό τους, βέβαια) θέση όχι μόνον ανάμεσα αλλά πρώτα και κύρια ενάντια στο ναι και στο όχι. Επομένως, κατακεραυνωτής των Φαρισαίων (που τον σταύρωσαν γιατί ήταν ο αναμενόμενος του Ιωάννη του Προδρόμου) και ταυτόχρονα αρνητής των πιστών του Ιωάννη του Βαφτιστή (που τον περίμεναν αλλιώς και αλλιώς τους ήρθε).
Αυτή του ακριβώς η προαίρεση μέσα στον κόσμο προέρχεται από μια φύση καθαρά διαλεκτική, δηλαδή μη παραμένουσα στατικά προσηλωμένη στην θέση ή στην αντίθεση (το ναι και το όχι) αλλά ικανή να αντιμάχεται συνεχώς καταστάσεις και κατεστημένα και να υψώνεται αενάως σε μια νέα σύνθεση (και γι’ αυτό φύση ελευθερωμένη και ελευθερωτική).
Η σύνθεση που υποστατικεύει ο Ιησούς συνίσταται ακριβώς στην από μέρους του ελευθέρωση της κάθε μιας συνείδησης ξεχωριστά για να μπορεί να βλέπει με τα δικά της μάτια, να μιλάει με τη δική της λαλιά και να σκέφτεται με τον δικό της νου. Να μπορεί εν τέλει να σηκώσει μόνη της τα μάτια χωρίς «δεκανίκια» και να κοιτάξει ψηλά. Ο ψοφοδεής όχλος της εποχής, ο προσδοκών φαΐ για να χορτάσει την πείνα του (αυτό ζητούσε από έναν Μεσσία, την υλική ικανοποίηση πρωτίστως), δύσκολα καταλάβαινε αυτό που του έλεγε: ότι ο καθένας μπορεί να έχει μια προσωπική σχέση με τον Θεό για να σωθεί, χωρίς μεσολαβητές (εν αντιθέσει με την εκκλησία που κηρύττει ότι μόνος του δεν μπορεί κανείς να σωθεί παρά μόνον στους κόλπους της).
Όχι μόνον έθεσε, λοιπόν, το πρόβλημα της ελευθερίας αλλά ήθελε να φτάσει από μόνη της η κάθε συνείδηση σε αυτό. Γι’ αυτό κατά το πέρασμά του απ’ τη ζωή δεν χρησιμοποίησε ούτε το κύρος (σαν βασιλιά των βασιλέων τον περίμεναν οι λαϊκοί, αλλά αυτός διασύρθηκε και σταυρώθηκε σαν αλήτης), ούτε το θαύμα (έκανε κάποια θαύματα, αλλά την ύστατη στιγμή πάνω στον σταυρό αρνήθηκε να κάνει για να σωθεί), ούτε το μυστήριο (το θόλωμα των νερών, την υπερβατική ατμοσφαίρα).
Η έλευση του Ναζωραίου αποτελεί σπάσιμο παράδοσης αιώνων: οι διάφοροι Άννες και Καϊάφες να βλογάν τα γένια τους μέχρι τότε κι ο όχλος υποχείριο της εξουσίας και φοβισμένος, ενώ αυτός μιλάει τώρα για μόρφωση ΠΡΟΣΩΠΟΥ και για καλλιέργεια ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ!