» ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Η κυβέρνηση της Αριστεράς. Ερώτημα: «Την κλείνουμε ή την διαιωνίζουμε την παρένθεση; Πού θα διαβλέπουμε με την όποια μας απόφαση οι ανάγοντες την παρένθεση, υποστηρίζοντες την Αριστερά, ψηφοφόροι και μη;»
Κύριε διευθυντά,
Από ποιο πολιτικό – κομματικό χώρο η ιδέα της παρένθεσης έγινε σύνθημα πολιτικής συμπεριφοράς; Από τους λεκτικούς εκφράζοντες και μόνο, θα πρέπει να προβληματίζονται οι συμβάλλοντες με την ψήφο τους στο άνοιγμα της διευρυμένης αριστερής κυβέρνησης. Οι συνειδητά ενταγμένοι στο κόμμα που αναδείχθηκε στην κυβέρνηση είναι ένας μικρός αριθμός. Οι με επίγνωση υποστηρίζοντες τους συνειδητά ενταγμένους είναι ένας σοβαρός και καθοριστικός αριθμός για σύμπλευση στις αποφάσεις και συνοδοιπορία στις εξελίξεις.
Οι προβληματιζόμενοι για τα κακώς γενόμενα, στο απώτερο και κοντινότερο παρελθόν από σκεπτόμενους πολιτικούς που μετακινήθηκαν και συνοδοιπορούν με τους υποστηρίζοντες και συνειδητά ενταγμένους στην κυβέρνηση της Αριστεράς, είναι πολλοί και καθοριστικοί στην εν δυνάμει πολιτική μετεξέλιξη. Τα συνθήματα, το ένα διαδέχεται το άλλο, προκειμένου να επισπεύσουν το κλείσιμο της παρένθεσης. Να φύγετε, ανίκανοι, ανάξιοι, ψεύτες και πολλά ακόμη με συμπυκνωμένες υβρεολογίες. Η πολιτική αντιπαλότητα στηρίζεται στο σκεπτικό ότι, το παλιό κάπως ξεχνιέται, το καινούριο στην καθημερινότητα επηρεάζει και απ’ ότι λες κάτι μένει που δύσκολα φεύγει. Ζούμε σε μια εποχή εμφάνισης του νέου ενάντια στο παλιό. Οι δράσεις για το κάθε νέο, συναντούν αντιδράσεις από το κατεστημένο παλιό. Στις δράσεις για το νέο διαφαίνονται ισχυρές επιθυμίες με αδύνατες όμως εμπειρίες.
Στις αντιδράσεις του παλιού, φωτογραφίζονται πλούσιες εμπειρίες στους σχεδιασμούς άμυνας παρεμπόδισης του νέου με καλοστημένες αντεπιθέσεις. Αυτά μάς βοηθούν στην επιλογή, κλείνουμε ή διαιωνίζουμε την παρένθεση; Επιστρέφουμε στο παρελθόν ή οραματιζόμαστε το νέο; Πρέπει να τολμούμε.
Η αλλαγή των πολιτικών από τους πολιτικούς, πρέπει να είναι απαίτηση των νέων γενναίων. Τα τραύματα του παρελθόντος από τους απερχόμενους πολιτικούς, έχουν δημιουργήσει πληγές που δύσκολα θεραπεύονται από τους νεο-εμφανιζόμενους πολιτικούς. Το κάθε νέο γεννιέται από απαιτητικούς στη ζωή για καλύτερη προς αυτούς προοπτική. Το παλιό, από τη φύση του, προβληματίζεται και αντιδρά σε κάθε νέο. Συχνά ακούγεται από πολλούς παλιούς, τα καλά είμαστε ως έχει και ας αδικούμαστε στη ζωή από συμπεριφορές γνωστών και μη εξαιρετέων στο κοινωνικό μας περίγυρο. Πώς όμως διαμορφώνονται οι επιθυμίες, τα ζητούμενα των νέων; Το κάθε νέο δεν είναι απόλυτα καλύτερο για όλους τους νέους, εάν όλοι οι νέοι δεν συμμετέχουν στη διαμόρφωσή του.
Να κλείσει η παρένθεση της νέας, της αριστερής κυβέρνησης, μάς λένε κάποιοι αμετανόητοι του παλιού, που αντιστέκονται σε κάθε τι νέο. Φοβούνται με τη διαιώνιση της παρένθεσης σε χρόνο, την επικράτηση του νέου, που θα επιστρατεύεται το παλιό.
Οι νέοι έχουν ανοικτούς χρόνους και ενδιαφέροντα, ορίζοντες στη ζωή τους, θα έχουν πολιτικό στήριγμα με τη διαιώνιση της παρένθεσης στην αριστερή κυβέρνηση. Οι παλιοί, που αρχίζουν να μετρούν αντίστροφα τα χρόνια τους, ας απαλλαχθούν από το αρρωστημένο παρελθόν και ας γίνουν υποστηρικτές των οραμάτων των παιδιών τους. Η παρένθεση, όχι μόνο να κλείσει δεν επιτρέπεται, αλλά να δυναμώσει η σύνθεσή της σε πρόσωπα και οράματα, που να παράγουν πολιτικές σκέψεις και ιδέες σε προηγμένα κοινωνικά προαπαιτούμενα. Η διάχυση των διαφορετικών απόψεων για την επικράτηση του νέου, είναι αναγκαία προϋπόθεση. Το παλιό διαιωνίζεται με την αναπαραγωγή του. Το νέο εμφανίζεται με την αναζήτησή του. Η αναπαραγωγή επαναπαύεται σε αντιγραφές του παρελθόντος. Οι αναζητήσεις του νέου, γεννούν καινοτόμους προσανατολισμούς, οραματιζόμενοι το μέλλον.
Παντελής Χίνος
