ΓιΩργος ΜαρκατΑτος Oικονομολόγος Η συμφωνία Ε.Ε. – Καναδά δείχνει την αναποτελεσματικότητα της δημόσιας διαβούλευσης της Επιτροπής, αναφέρουν πολλοί σχολιαστές. Η συμφωνία γνωστή ως «CETA» θα παρουσιαστεί στις 25 Σεπτεμβρίου. Σε προηγούμενο σημείωμά μας ήδη από τον Σεπτέμβριο 2013, αλλά και μετέπειτα, είχαμε κατακρίνει τη μεθοδολογία κα την ανικανότητα της Ε. Επιτροπής να ξεπουλήσει ορισμένα συμφέροντα του αγροτικού τομέα, με απλή απόφαση της, παρά τις χλιαρές αντιρρήσεις της κας Δαμανάκη, όπου δυστυχώς συμπεριλήφθηκαν και τα τυριά με γεωγραφική προστατευμένη ένδειξη, όπως η ελληνική φέτα. Αλλά οι ευθύνες των τριτοβάθμιων οργάνων των παραγωγών φέτας είναι σημαντικές, (όπως ο Σύνδεσμος Ελλήνων Κτηνοτρόφων), αφού κώφευσαν στις προτάσεις που τους κάναμε και αφέθηκαν στις χαλαρές δηλώσεις του πρωθυπουργού, τον οποίο άδειασε εντελώς ο Μπαρόζο με το θέμα της φέτας. Σε λίγο καιρό θα τρώμε καναδέζικη φέτα, παρά το ότι το ευρωδικαστήριο είχε απαγορεύσει ρητά την παραγωγή σε ευρωπαϊκές χώρες και το δικαστήριο της Άγκυρας είχε κάνει το ίδιο για τους φίλους γείτονες! Το ζήτημα ότι δεν έγιναν ουσιαστικές διαπραγματεύσεις και κατέληξαν στην κατάπτυστη συμφωνία μεταξύ Ευρώπης και Καναδά, οφείλεται στην άκρατη επιθυμία της Γερμανίας και των βόρειων φίλων της, οι οποίοι δεν έχουν να προωθήσουν παρά μόνο νέες τεχνολογίες και εργαλειομηχανές, άρα ήταν μια ευκαιρία να δώσουμε ορισμένα προϊόντα, έστω και αν αυτά είναι προστατευμένης γεωγραφικής ένδειξης, ικανής και αναγκαίας συνθήκης, τόσο στο εσωτερικό δίκαιο της Ε. Ένωσης, όσο και στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.
Για να κατανοήσει κανείς για τι μέγεθος μιλάμε, οι εξαγωγές φέτας αγγίζουν τα 280 – 300 εκατ. € ετησίως. Αυτά, σε λίγο θα είναι απλά παρελθόν. Και, όπως γίνεται συνήθως, δε φτάνει που μας έχουν καταντήσει οι κυβερνώντες και τοποτηρητές της τρόικας, αλλά επιδεικνύουν τεράστια έλλειψη διαπραγματευτικής τακτικής, αφού δεν είπαν ούτε για τα προσχήματα, μια κουβέντα, που να συνδέει την ανάγκη να κρατήσει ορισμένες πλουτοπαραγωγικές δομές η χώρα μας, ώστε να μπορεί να υλοποιεί τις υποχρεώσεις της! Πώς είναι δυνατόν με τέτοιες πράξεις και παραλείψεις των ίδιων των τροϊκανών και των κυβερνητικών τοποτηρητών τους να είμαστε σε θέση να πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας; Και ποιος θα σταματήσει αυτόν τον κατήφορο, αφού όλοι μιλούν για την κεντρική πολιτική, αλλά κανείς δε σκύβει στα επιμέρους προβλήματα που αναδεικνύουν το μέγεθος του προβλήματος; Οι αναγνώστες μας γνωρίζουν ότι ο παραγωγικός ιστός της χώρας μας έχει πληγεί καίρια, τόσο στον αγροτικό τομέα, όσο και στο βιομηχανικό. Αν ο τομέας των υπηρεσιών και κυρίως ο τουρισμός αφήνει σημαντικά περιθώρια επιβίωσης, αυτό δε σημαίνει ότι μπορούμε να βαδίζουμε σίγουροι για το μέλλον. Φαίνεται όμως ότι στη νέα συμφωνία Ε.Ε. – Καναδά, που είναι γνωστή ως Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου και υπεγράφη τον Νοέμβριο 2013, υπάρχει διάταξη που αφορά την αμφιλεγόμενη επίλυση των διαφορών μεταξύ ενδιαφερομένων μερών, που ενυπάρχει σε μια παρόμοια συμφωνία που αφορά τη διατλαντική εταιρική σχέση για το εμπόριο και τις επενδύσεις (ΤΤΙΡ) με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην ουσία και για το θέμα που αναφέρουμε και οι Η.Π.Α., σε λιγάκι θα μπορούν να παράγουν φέτα και θα τη διοχετεύουν σε όλο τον κόσμο με τα γνωστά και ανεξέλεγκτα κανάλια διανομών που διαθέτουν. Άρα, για να μη χάσουμε τον ειρμό, η συμφωνία Ε.Ε. – ΚΑΝΑΔΑ η γνωστή ως CETA, είναι μεν ξεχωριστή από τη νέα συμφωνία Η.Π.Α. – Ε.Ε., που είναι γνωστή ως ΤΤΙΡ, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για δυο κείμενα με ταυτόσημο περιεχόμενο. Άρα όσοι ανταποκρίθηκαν στη διαβούλευση της Επιτροπής απλά γελοιοποιήθηκαν. Εκ των υστέρων μαθεύτηκε ότι η αδιαφάνεια με την οποία κινήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή του Μπαρόζο (πάντοτε υποστήριζα ότι ο άνθρωπος αυτός ευθύνεται για πολλά από τα δεινά της Ευρώπης και ήταν ένας ορκισμένος τοποτηρητής αμερικάνικων συμφερόντων), γεννά σημαντική απροθυμία στη Γερμανία να αποδεχθεί τώρα, τη συμφωνία αυτή για το θέμα της αντιμετώπισης της ISDS. Όπως φαίνεται ούτε ο κ. Γιούνκερ είναι υπέρ αυτής της συμφωνίας. Πρόκειται για την επίλυση διαφορών μεταξύ επενδυτή και κράτους (ISDS) μέσω ενός οργάνου του δημόσιου διεθνούς δικαίου, που χορηγεί σ’ ένα ξένο επενδυτή το δικαίωμα να κινήσει διαδικασία επίλυσης διαφορών κατά αλλοδαπού δημοσίου (το «κράτος υποδοχής». Οι διατάξεις που προβλέπει ISDS που περιέχονται σε ένα μεγάλο αριθμό διμερών επενδυτικών συνθηκών, σε ορισμένες διεθνείς συνθήκες του εμπορίου, όπως η Βορειοαμερικανική Συμφωνία Ελεύθερων Συναλλαγών. Εάν ένας ξένος επενδυτής από τη χώρα «A» («κράτους») επενδύει στη χώρα «B» («κράτος υποδοχής»), οι οποίες έχουν συμφωνήσει τις διατάξεις ISDS και το κράτος υποδοχής παραβιάζει τα δικαιώματα που παρέχονται στον επενδυτή, βάσει του δημοσίου διεθνούς νόμου, τότε ο επενδυτής μπορεί να φέρει το θέμα ενώπιον διαιτητικού δικαστηρίου.
Κατά συνέπεια, διεθνείς αναλυτές επισημαίνουν ότι μπορεί να αφαιρεθεί το μέρος αυτό και να ισχύσει η συμφωνία. Εμείς υποστηρίζουμε πλέον ότι για να μη χαθεί η φέτα, αν ανακινηθεί θέμα της συμφωνίας που υπεγράφη παρά τις… αδύναμες φωνές μας, είναι ίσως μια ευκαιρία να ανακινηθεί το θέμα προς την κατεύθυνση να παραμείνει η ελληνικότητα της φέτας και να απαγορευτεί πλήρως στους Καναδούς να παράγουν με οποιοδήποτε πρόσχημα. Στις εξαιρέσεις του Άρθρου 7.6 αναφέρονται 5 τυριά μεταξύ των οποίων και η ελληνική φέτα, και προβλέπεται ότι οι Καναδοί μπορούν να τα παράγουν με την ονομασία τους, συνοδευόμενα με λέξεις όπως «είδος», «τύπου», «στιλ», «απομίμηση» ή τα παρόμοιες λέξεις και είναι σε συνδυασμό με ευανάγνωστα και εμφανή ένδειξη της γεωγραφικής προέλευσης του συγκεκριμένου προϊόντος.
