Ο πρόεδρος Τράμπ μετά την Σύνοδο των G7 στον Καναδά, την απαράδεκτη στάση του στο ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες και την προκλητική όσο και αγενή συμπεριφορά του έναντι της πρωθυπουργού Τερέζας Μέϊ και της βασίλισσας της Αγγλίας στο Μπάκιγχαμ, δρομολόγησε το προεδρικό αεροπλάνο για το Ελσίνκι. Ταυτόχρονα και ο πρόεδρος Πούτιν μετά την μεγαλειώδη επιτυχία της λήξης του τελικού του Μουντιάλ 2018, αφού τα “είπαν” στη Μόσχα με τον Εμμανουέλ Μακρόν, κατευθύνθηκε κι αυτός προς τη Φινλανδία.
Στο ουδέτερο Ελσίνκι, λοιπόν, γίνεται η πρώτη σύνοδος των δύο κορυφαίων ηγετών (16 και 17 Ιουλίου) και δρομολογούνται εξελίξεις, που θα ‘χουν επιπτώσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Πρόκειται για τις νέες ζώνες επιρροής, που ενδιαφέρουν τον καθ’ ένα χωριστά. Αυτές είναι η Βαλκανική, μέρος της οποίας θέλει να ελέγχει ο Πούτιν και η Κορεατική Χερσόνησος, που τον πρώτο λόγο θέλει να έχει ο Τράμπ.
Αυτή η συνάντηση κορυφής ΗΠΑ - Ρωσίας παίρνει χαρακτήρα “βαρόμετρου πολιτικών εξελίξεων” κάτι παρόμοιο με τη Συμφωνία της Γιάλτας στην Κριμαία (Φεβρ. 1945), όπου Ρούσβελτ, Στάλιν και Τσώρτσιλ, οι τρεις μεγάλοι νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μοίρασαν τον κόσμο σε περιοχές, που θα ήλεγχε ο καθ’ ένας χωριστά, χωρίς να επεμβαίνει κάποιος από τους τρεις στον χώρο του άλλου.
Ο Τραμπ σε συνέντευξή του στην T.V. του δικτύου CBS χαρακτηρίζει την Ε.Ε., τη Ρωσία και την Κίνα εχθρούς των ΗΠΑ, χωρίς να επικαιροποιεί ποια η εχθρότητα, προσδίδοντάς της τη σημασία οικονομικού εχθρού εμμέσως, λόγω ανταγωνιστικότητος. Είναι η δεύτερη φορά μετά το 1975 όπου ΗΠΑ και Ρωσία (ΕΣΣΔ τότε) υπέγραψαν συμφωνίες για τον τερματισμό του Ψυχρού Πολέμου. Κάτι παρόμοιο πάνε να κάνουν και τώρα, να σταματήσουν την οικονομική ύφεση και τη μείωση των πολεμικών εξοπλισμών, για την οποία αντιτίθενται τα “γεράκια” του Πενταγώνου και τα τραστ των στρατιωτικών βιομηχανιών, όπως και την Ευρωπαίων ολιγαρχών.
Στην ατζέντα των ομιλιών περιλαμβανόταν ποιες περιοχές θα ήσαν στη χώρα επιρροής των ΗΠΑ και ποιες της Ρωσίας, πώς θα επιτευχθεί η παύση των εχθροπραξιών στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής, κυρίως στη Συρία, όπου ηγετικό ρόλο παίζει χωρίς αμφιβολία η Ρωσία και πώς θα διευθετηθούν τα προβλήματα στην Κορεατική χερσόνησο, για την οποίαν υπάρχει εξίσου ενδιαφέρον και από τη Μόσχα και απ’ την Ουάσιγκτον.
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στον πολυπαθή χώρο των Βαλκανίων με σημεία αναφοράς την Αλβανία, το Κοσυφοπέδιο, στο οποίον βρίσκονται σημαντικές Αμερικανικές βάσεις και η Π.Γ.Δ.Μ., για την οποίαν οι Αμερικανοί επενέβησαν για την ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Η αντίδραση της Μόσχας φάνηκε εξ όσων έγιναν γνωστά από Μέσα Ενημέρωσης για τη δράση ρωσικών μυστικών υπηρεσιών, προκειμένου να ματαιωθεί η υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών.
Συζητείται η επαναφορά στη σερβική επικράτεια μέρος του Κοσυφοπεδίου και την ομοσπονδιοποίηση των Σκοπίων με στόχο την έξοδο στο Αιγαίο στο πλαίσιο σύνδεσης των ορθόδοξων λαών, όπλο διείσδυσης των Ρώσων στα Βαλκάνια και ως αντάλλαγμα οι ΗΠΑ θα έχουν τον Πούτιν να παίζει διακριτικό ρόλο παρατηρητή στην Κορέα.
Η συνάντηση κορυφής των δύο στο Ελσίνκι προκάλεσε νευρικότητα στο Βερολίνο, το οποίο πιστεύει, ότι θα προγραμματιστούν διμερείς συμφωνίες που δεν θα το συμφέρει!
Αξιότιμε κύριε,στο πολύ σπουδαίο άρθρο σας(ελπίζω η χώρα μας να έχει οριστικά κατέβει από τα σύννεφα των αυταπατών και του σουρεαλισμού και να είναι παρούσα στις επερχόμενες εξελίξεις στην γή),επιτρέψτε μου να συμπληρώσω τα εξής:Στα γεράκια των ΗΠΑ και των πολεμικών βιομηχανιών πρέπει πάντοτε να εντάσσουμε και την υψηλού επιπέδου πολεμική βιομηχανία της Ρωσίας που κάνει “χρυσές δουλειές”.΄Οσον αφορά το Βερολίνο είναι όπως προέκυψε μετά το Πότσνταμ εταιρεία περιωρισμένης ευθύνης και κάποιοι(αυτοί που έχουν 90.000 στρατό κλπ.εντός Γερμανίας)της το θυμίζουν κάθε φορά που θεωρούν ότι είναι απαραίτητο…..Με εκτίμηση