Εκλογές λοιπόν και νέα δεδομένα καθώς το μπέρδεμα είναι μεγάλο και από μήνα σε μήνα ο σοσιαλισμός μετακομίζει από κόμμα σε κόμμα, μαζί με την αίσθηση πως σε αυτή τη χώρα το δράμα ποτέ δεν τελειώνει και πως η πολιτική μετάλλαξη είναι το ίδιον των κομμάτων του Κοινοβουλίου, αλλά και των πολιτών που τα στηρίζουν.
Προκήρυξη εκλογών όχι για να αποφανθούν οι πολίτες, αλλά για να ξεκαθαρίσει το τοπίο στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στα υπόλοιπα κόμματα που παλινδρομούν σε υποτιθέμενες δημοκρατικές ατραπούς, τη στιγμή που, ενώ κάποιοι εξαγγέλλουν εκ νέου «πρωτοπόρα» σχήματα, άλλοι αποχωρίζονται φράξιες και επιδίδονται σε αντίστοιχους πολιτικούς παλληκαρισμούς.
Μιλάμε για μια εποχή που το να εκφράσει κανείς τη σκέψη του θέλει απλά πολλή σκέψη και το να ψηφίσει κάποιο κόμμα δεν σημαίνει ότι στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα ακολουθήσει τα ίδια. Εποχές ενός ασύνδετου κομματικού πλουραλισμού, εποχές όπου το να πρεσβεύεις κάτι αποτελεί απλά ουτοπία.
Ποιος κάνει κουμάντο στην Ελλάδα και αποφασίζει για το πώς θα πορευτεί στο μέλλον; Ποιος αποφασίζει για το ποια θα είναι η κατάληξη των μνημονιακών εφαρμογών, αλλά και του μελλοντικού συστήματος πολιτικών αξιών;
Η αδυναμία μεγάλου μέρους των πολιτών να καταλάβουν ότι το όλο σύστημα αναπαραγωγής υποτιθέμενων φιλολαϊκών πολιτικών εδράζεται στη χρεοκοπημένη κομματική λογική και η καταφυγή στις εκλογές ως άλλοθι για την εφαρμογή των προγραμμάτων λιτότητας με κατάλληλους κομπάρσους εξ αριστερών και δεξιών, η ευπείθεια πολλών στην αξιολόγηση των πολιτικών από επαγγελματίες του είδους αλλά και η ανοχή αυτών, δημιουργεί πολύπλοκες καταστάσεις όπου ο καθένας πρεσβεύει το κάθε τι που λανσάρεται από τα εκάστοτε εξουσιαστικά κέντρα και αναμασάται ως μοναδική αλήθεια.
Η ευθύνη των πολιτών είναι πολύ μεγάλη και ας κόπτονται κάποιοι πως άλλοι έχουν τον ρόλο του διδάσκοντα.
