“Νέα Μακεδονία”

Στον απόηχο του συλλαλητηρίου της Αθήνας, αλλά και αυτών των αναγνώσεών του μέσω των συζητήσεων που επακολούθησαν, επιθυμώ να καταθέσω, όχι ως ειδικός, αλλά ως ένας απλός σκεπτόμενος Έλληνας που πράττει το χρέος του ως ενεργός πολίτης, κάποιες σκέψεις πάνω στο θέμα της ονομασίας της γείτονας  χώρας.
Η  χώρα μας, η πατρίδα μας, η Ελλάδα περνά τα τελευταία χρόνια δύσκολες στιγμές που μας επηρεάζουν όλους. Η «καταιγίδες» συνεχείς και πολλές φορές βίαιες δεν λένε να κοπάσουν. Τριγμοί ακούγονται από αρκετά μέρη του «πλοίου» που λέγεται κράτος. Η σταθερότητα, η συνοχή και η ασφάλεια απαραίτητες όσο ποτέ για τη συνέχιση της πλεύσης του.
Ομοθυμία και ομοψυχία λοιπόν θα έπρεπε να μας διακρίνει, από τον πιο μικρό μέχρι και τον πιο μεγάλο. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα μεταξύ μας, αλλά να επιλύσουμε σωστά και όλοι μαζί ένα χρόνιο εθνικό ζήτημα. Διχαστικές τοποθετήσεις και συνθήματα που θυμίζουν «Αδερφοφάδες» Καζαντζάκη θα έπρεπε να απουσιάζουν. Επιβάλλεται να μην κοντοθωρούμε, αλλά να ατενίζουμε δυναμικά το μέλλον της πατρίδας και των απογόνων μας. Είναι ευκαιρία στην προκείμενη αυτή συγκυρία που η γείτονα χώρα αφενός μεν «καίγεται» να προχωρήσει τις ενταξιακές της ενέργειες σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ κι αφετέρου η πολιτική της ηγεσία δείχνει κάποιο πνεύμα συνεργασίας που έλειπε στο παρελθόν να δώσουμε μια λύση «συμβιβαστική» μεν, αλλά έντιμη. Η γείτονα χώρα θα λυτρωθεί αφαιρώντας τις αλυτρωτικές διεκδικήσεις της προχωρώντας και με την ευλογία μας σε μια ομαλοποίηση και ειρηνική διάθεση συνύπαρξης, αλλά και εμείς θα πάψουμε να αναλισκόμαστε σε ένα ήσσονος σημασίας εθνικό ζήτημα, αλλά που μπορεί να έχει σοβαρές αρνητικές συνέπειες, αν δεν επιλυθεί. Αν επιτευχθεί ο στόχος αυτός, θα μπορέσουν οι ελληνικές επιχειρήσεις που συνεργάζονται με τη γείτονα να ακμάσουν περεταίρω, αλλά και νέες να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους. Η ειρήνη σε οικονομικό επίπεδο θα βοηθήσει ιδιαίτερα τη χώρα μας. Ο «πόλεμος» τουναντίον θα βοηθήσει άλλες χώρες, όπως τους απρόβλεπτους Τούρκους γείτονες μας (τους πολιτικούς εννοώ για να μην παρεξηγηθώ) να μας κάνουν κακό. Η χώρα μας πατριώτες έχει άλλα ζητήματα φλέγοντα να επιλύσει και να προχωρήσει τάχιστα μπροστά μέσω ενός ασφαλούς και ειρηνικού περιβάλλοντος.
Ο όρος «Νέα Μακεδονία» (χρονικός προσδιορισμός), κατά την ταπεινή μου γνώμη, θα έπρεπε πολιτικά και με περισσή διπλωματία, να επιλεχθεί και να μας κάνει περήφανους που η μικρή αυτή γωνιά στα βόρεια σύνορά μας θα έχει το όνομα αυτό, αν φυσικά η προσπάθεια αυτή τελεσφορήσει με σαφείς δεσμεύσεις της γείτονας (αλλαγή συντάγματος, εμπλοκή ΟΗΕ κ.λπ.).
Ο όρος «Νέα Μακεδονία» δεν αφορά ούτε στον Μέγα Αλέξανδρο, ούτε στην Βεργίνα. Παραπέμπει όμως σε κάτι νέο που δανείζεται δάφνες παρελθόντος, όχι οπωσδήποτε από τον τόπο που σήμερα υφίσταται. Δανείζονται μια λέξη, που σίγουρα αφορά σε τμήμα της δικής μας ιστορίας, αλλά για αυτούς που εδώ και χρόνια έχουν γαλουχηθεί με αυτό είναι ζωτικής σημασίας και ύπαρξης θα μπορούσα να πω.
Βιοηθική: αγγλική λέξη με ελληνικές ρίζες (βίος, ηθική) που επέστρεψε στη γλώσσα μας. Δημοκρατία: γαλλική λέξη με ελληνικές ρίζες (δήμος, κράτος) που επέστρεψε ως αντιδάνειο πάλι σε εμάς. Τι θα έπρεπε να κάνουμε, αν κάποιος ξένος ονομαστεί Σωκράτης ή κάποιο Πανεπιστημιακό Ίδρυμα του εξωτερικού δώσει το όνομα Αριστοτέλης στο Τμήμα της Φιλοσοφικής του? Τιμή μας θα έπρεπε να είναι και να μας γεμίζει με εθνική υπερηφάνεια που παγκοσμίως αναγνωρίζεται η πολιτιστική κληρονομιά αυτού του πέτρινου ακρωτηριού της Μεσογείου, που λέγεται Ελλάδα, για να θυμηθώ και το Σεφέρη μας.
Έτσι θα έπρεπε να λειτουργεί ο σημερινός κόσμος. Δούναι και λαβείν για το κοινό καλό. Δώσαμε, πήραμε και όλοι πολιτιστικά προαχθήκαμε και συνεχίζουμε να προαγόμαστε.
Κάθε άνθρωπος έχει πατρίδα, που για αυτήν αισθάνεται κάτι ιδιαίτερο. Η έννοια του έθνους λοιπόν και της πατρίδας επιβάλλεται να γίνεται σεβαστό από όλους. Ο πατριωτισμός να διακρίνει κάθε πολίτη, όχι όμως ο εθνικισμός και η πατριδοκαπηλία. Είμαστε ένας υπέροχος λαός που προήγαγε τέχνες και επιστήμες, διατήρησε την ίδια γλώσσα αιώνες και αιώνες, έγραψε θαυμαστή ιστορία και η ορθοδοξία τον μπόλιασε με πανανθρώπινες αξίες αγάπης και ειρηνικής συνύπαρξης. Δημιουργήθηκε λοιπόν ένα ζυμάρι που μπορεί να παράγει πραγματικούς ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, τέτοιους που να σέβονται την πατρίδα τους, αλλά ταυτόχρονα να σέβονται και τα άλλα έθνη και τους λαούς τους.