Νέα παγκόσμια καθημερινότητα

Κάθε “παγκοσμιοποίηση” φέρνει και τις ανάλογες (άλλοτε ήπιες, άλλοτε τρομακτικές) αλλαγές στην καθημερινότητα του ανθρώπου. Εφεξής τίποτε δεν θα μας θυμίζει την προ κορωνοϊού εποχή, όπως τίποτε δεν θύμιζε κάθε νέα εποχή που γεννιόταν, μετά από ένα πόλεμο.
Από χθές, λοιπόν (4/5), υποχρεωτικές οι μάσκες σε κλειστούς χώρους, οι αποστάσεις ασφαλείας στο 1,5 με 2 μ., αντισηπτικό πάνω μας ή μαντιλάκια μιας χρήσης, και… σταδιακό άνοιγμα των καταστημάτων. Oσο γι’ αυτά που άνοιξαν, πρέπει να τηρούν με ευλάβεια τους όρους. Τα πρόστιμα είναι τσουχτερά.
Eτσι, μπαίνουμε σε μια “κανονικότητα” καθόλου κανονική, όπως την ξέραμε: από χθες ο κάθε συνάνθρωπός μας, όπως κι εμείς φυσικά, είναι δυνητικά φορέας του ιού. Επομένως, η καχυποψία πάλι στα ύψη, οι προφυλάξεις στο έπακρο, οι κουβέντες μας περιορισμένες.
Εντάξει, τέρμα η καραντίνα με τις “γραπτές” (ή με sms) άδειες εξόδου. Iσως έχουμε λιγότερες ενημερώσεις για την πορεία του κορωνοϊού, αλλά το ποια “κανονικότητα” διαμορφώνεται από δω και πέρα, ο χρόνος θα δείξει και η τήρηση των μέτρων.
Η νέα περίοδος σίγουρα μας επιφυλάσσει πολλά αρνητικά που για την ώρα είναι και απρόβλεπτα: ας πούμε τι εξελίξεις θα έχουμε στην αγορά εργασίας ειδικά στον τουρισμό, πού θα κυμνθεί το ποσοστό ανεργίας, πώς θα διαμορφωθούν οι αποδοχές των εργαζομένων, πώς θα εργαζόμαστε (τηλεργασία;), ποιες θα είναι οι νέες καταναλωτικές συνήθειες, πώς θα ιεραρχηθούν οι προτεραιότητές μας, αν θα μπορούμε να κάνουμε διακοπές και πώς; Και πάνω απ’ όλα τι μορφές επικοινωνίας και διασκέδασης θα έχουμε.
Πολλοί ελπίζουν πως αυτός ο κακός “εφιάλτης” θα λήξει σύντομα και όλα θα επανέλθουν στη προηγούμενη μορφή τους. Αμ δε…