Νέα συμφωνία για την Ευρώπη ζήτησε ο Τσίπρας

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΘΔΕΑΤΡΟ

(Ένα ψηλό πολύφυλλο δέντρο. Πάνω του στο τελευταίο του κλαδί ανεβασμένος ο Τσίπρας καβάλα σε ένα χοντρό μακρύ καλάμι. Πλησιάζουν ένας έλληνας κι ένας αρειανός.)

ΕΛΛΗΝΑΣ (ΕΛΛ)
Ελάτε κύριε αρειανέ μου
Κι αφού οι γήινοι δεν μπορούνε,
Για το φαινόμενο αυτό κάτι
Μη οι αρειανοί μπορούν να πούνε;

ΑΡΕΙΑΝΟΣ (ΑΡΕ)
Θα δούμε φίλτατε έλληνά μου.
Χαρτί μολύβι έχετε
Ώστε ό,τι θα ’λεγα να γράψτε
Χωρίς γι αυτά να τρέχετε;

ΕΛΛ
Μάλιστα έχω. Ιδού εκείνος
Για τον οποίο σας έχω φέρει.
Τι έχει; Τι θέλει; Πού το πάει;
Κανένας γήινος δεν ξέρει…

ΑΡΕ
Έχει καιρό που ανεβασμένος
Στο δέντρο απά’ και καβαλώντας
Το μακριό αυτό καλάμι
Μιλάει μόνος φωνασκώντας;

ΕΛΛ
-Τέσσερους μήνες και. Πες πέντε.
Και γλώσσα μέσα του δε βάνει.
Κι απ’ όλους όσους τον ακούνε
Κανείς συμπέρασμα δε βγάνει.

ΤΣΙΠΡΑΣ (ΤΣΙ)
(μιλώντας με μεγαλόπρεπη φωνή και χειρονομίες ενώ κοιτάζει πέρα κάπου μακριά. Δεν τον ενδιαφέρει αν κάποιος τον κοιτάζει και ούτε δείχνει να έχει καταλάβει τους δύο που ήδη βρίσκονται κάτω από το δέντρο παρατηρώντας τον. Όταν απαντάει στις ερωτήσεις του αρειανού το κάνει χωρίς να γυρίζει προς αυτόν)

Να την η Ευρώπη! Τηνε βλέπω
Πάνω στον ταύρο καθισμένη
Που απ’ τη Φοινίκη ξεκινώντας
Στην Κρήτη πάει και κατεβαίνει.

Ω! Τι ωραία που είναι κόρη!
Α! Δία! Δε θα την αφήσω
Στης Γερμανίας να πάει τα μέρη!
Κοντά μου-εδώ θα την κρατήσω!

Είχε μητέρα από τη Θράκη.
Γειτόνισσά μου. Εγώ απ’ το Πράβι.
Κανείς πολλές συγγένειες βρίσκει
Στα παλαιά χαρτιά όταν σκάβει.

Μπορεί ξαδέρφη μου και να ’ναι.
Πολύ κοντά Πράβι με Θράκη.
Λοιπόν ξαδέρφη μια θ’ αφήσω
Να τηνε τρων Μερκέλειοι δράκοι;

Εμπρός! Θα σώσω την Ευρώπη!
Δε λογαριάζω όποια φοβέρα!
Ξαδέρφη έρχομαι! Κρατήσου!
Του λυτρωμού σου ήρθε η μέρα!

Είμαι ο ήρως καβαλάρης
Που σ’ άλογο ένα πάνω μαύρο
Θα ’ρθω ξαδέρφη να σε σώσω
Κι όχι επάνω εγώ σε ταύρο…

Βούλγαρος είμαι από μητέρα
Κι από πατέρα αλβανός
Και τέτοια κλήρα ότι κι αν λένε
Δεν τη χαρίζω κανενός.

Ε τι; Κι ο εθνάρχης μας ο μέγας-
Λέω για τον Καραμανλή-
Τούρκος δεν ήταν; Πρόδωσε όμως
Την ελληνίδα τη φυλή;

Ω! Αγέρα! Γη και συ Αιθέρα!
Στον ήρωα που ’μαι δώστε αλκή
Να λευτερώσει την Ευρώπη
Απ’ τη βαριά της φυλακή!

ΑΡΕ
(στον έλληνα)

Γράψτε: «ιδέες μεγαλείου.»
Αν του μιλήσω μην εκραγεί
και με καμιά μου απαντήσει
ακατανόητη κραυγή;

ΕΛΛ
Ρωτήστε τον. Γι αυτό εξάλλου
Κύριε αρειανέ μου είστε εδώ:
Μήπως μπορέστε κι εξηγήστε
Τι κάνει ετούτο το ζαβό.

ΑΡΕ
(στον Τσίπρα)
Κύριε Τσίπρα είστε μόνος
Εναντίον πολλών άλλων
Από σας ισχυροτέρων
Και πολυαρίθμων μάλλον.

Πώς θαρρείτε πως θα βγείτε
Νικητής σ’ αυτή τη μάχη
Κι ότι εν τέλει δε θα δείξτε
Σε αυτούς όλους τη ράχη;

ΤΣΙΠΡΑΣ
(βλέποντας γύρω)
Ποιος στον ήρωα μιλάει;

ΑΡΕ
Εγώ πρωθυπουργέ!.. Εδώ…

ΤΣΙ
Ναι καλό μου ανθρωπάκι,
γιατί όχι; Σου απαντώ.

Έχω το λαό μαζί μου
Που όλως έξαφνα κι αυτός
Έχει πλήρως αναβλέψει
Ενώ πριν ήτο τυφλός.

ΑΡΕ
Μήπως από απελπισία
Έχει εσάς αυτός ψηφίσει
Κι όταν δει λίγο τα σκούρα
Σύξυλον θα σας αφήσει;

ΤΣΙ
Μία φώτιση έχει έλθει
Κάπου από το υπερπέραν
Και ο έλλην εφωτίσθη
Κι έτσι εψήφισεν εμένα.

Κάτι του είπε ότι είμαι
Ένας άλλος Ναπολέων
Και πολιτικός πως είμαι
Όχι αμνός μα ιδού με!-λέων!
(βρυχάται σαν λιοντάρι)

ΑΡΕ
(στον έλληνα)
«Παραλήρημα» σημειώστε.
(στον Τσίπρα)
Κύριε Τσίπρα ημπορώ
Να ρωτήσω κάτι ακόμα
Ή όχι; Μήπως ενοχλώ;..

(Ο Τσίπρας χωρίς να δίνει σημασία στον αρειανό συνεχίζει θριαμβευτικά)

Αλλά να! Καλά τις βλέπω!
Οι αγορές χορεύουν όλες
Με νταούλια κι όχι ως έθος
Με βιολιά πιάνα και βιόλες!

ΑΡΕ
(δυνατά προς τον Τσίπρα)
Όμως κύριε κανείς άλλος
Τους χορούς δε βλέπει αυτούς.
Μήπως βλέπετε νταούλια
Και χορούς φανταστικούς;

ΤΣΙ
Χαμηλά πολύ εκεί είστε
και δε βλέπετε μακριά.
Από δω ψηλά που είμαι
Όλα είναι καθαρά.

Αν θελήστε ν’ ανεβείτε
Όπου τώρα είμαι εγώ
Ότι βλέπω σεις θα δείτε
Και θ’ ακούτε ότι ακώ.

Να! Οιμώζουν οι ευρωπαίοι
Απ’ το δίκαιο σπαθί
Το δικό μου χτυπημένοι-
Όλοι έχουν λαβωθεί.

Και εις εμέ η Μέρκελ δίδει
Την στυγνήν καγκελαρίαν
Η λιτότης άλλην λύσιν
δεν της άφησε καμίαν.

ΑΡΕ
(στον έλληνα)
«Διαταραχές αντίληψης.»
Γράψατε; «Ψευδαισθήσεις.»

ΕΛΛ
Είν’ άσχημα κύριε Αρειανέ;

ΑΡΕ
Δεν δέχομαι ερωτήσεις.

(στον Τσίπρα)
Κύριε Πρόεδρε Μπορείτε
Να μου πείτε εν συνόψει
της πατρίδος σας Ελλάδος
Πώς θ’ αλλάξετε την όψη;

ΤΣΙ
Μη με απασχολείτε τώρα
Με ζητήματα ως αυτά.
Ο κάθε έλλην το γνωρίζει.
Του το είπα ορθά κοφτά.

ΑΡΕ
Πέστε μου πρωθυπουργέ μου
Δίχως διόλου αμετροέπεια,
Στην Ελλάδα έχετε φέρει
Έως τώρα αξιοπρέπεια;

ΤΣΙ
Τόσην ώρα τι μου τρέχει
Σε ακράτητα ρυάκια
Από του παντελονιού μου
Τ’ ατσαλάκωτα μπατζάκια;

Αχ ! Θαρρώ έλλην δεν είστε
Διότι αρκουντως μυημένον
Δεν σας βλέπω όπως όλους
Κι αξιοπρεπειοποιημένον.

ΑΡΕ
(στον έλληνα)
Γράψετε: «αντιλήψεως
Ασυνήθεις εμπειρίες.»
(στον εαυτό του)
Και να τις επικοινωνεί
δεν χάνει ευκαιρίες…

(στον Τσίπρα φωναχτά)
Δίκιο έχετε. Δεν είμαι
Από δω ή απ’ το φεγγάρι.
Για να σας ιδώ έχω έρθει
Από τον πλανήτη Άρη.

ΤΣΙ
Μήπως έχετε κει πέρα
Καμιά χώρα που υποφέρει
Να την γράψω στα υπόψιν
Στο σωτήριο μου τεφτέρι;

Ή αν καμιά χώρα σας πνίγει
Επονείδιστο ένα χρέος
να ερθώ και να τη σώσω;-
και δωρεάν βεβαίως βεβαίως…

ΑΡΕ
(στον έλληνα)
«Παραμόρφωση» σημειώστε
«της πραγματικότητος,
ως διαταραχή άλλη μία
Της ψυχοκινητικότητος.»

ΤΣΙ
Όμως πάψτε να ομιλείτε…
Να η φίλη μου η Ρωσία
Που θα σώσουμε αντάμα
Και Ευρώπη και Ασία.

Να αγωγοί που όρη και κάμπους
Και ποτάμια θα διασχίζουν
Και τα πορτοφόλια ελλήνων
Μα και ρώσων θα γεμίζουν.

Να που πάλι θε ν’ ανθίσει
Σοσιαλισμός στη γη
Δίχως φόβο από καμία
Περεστρόικα να πνιγεί.

ΑΡΕ
Τι ιδέαν κύριε Τσίπρα
Δια τους ευρωπαίους κρατείτε-
Δι αυτούς που να σας δώσουν
Δισεκατομμύρια αιτείτε;

ΤΣΙ
Παλιανθρώποι και καθίκια
Που το αίμα μας μας πίνουν
Να τι είναι οι ευρωπαίοι
Που ευρώ πια δε μας δίνουν.

Σιχαμένη η Γαλλία
Εγκληματική η Λαγκάρντ
Υγιής μόνο η δική μου
Μέθοδος: η αβάν γκάρντ.

ΑΡΕ
(στον έλληνα)
Κι η χειρότερη απ’ όλες
Και αιτία κακών πολλών,
Μεγαλογραμμάτως γράψτε
«έλλειψις αναστολών.»

ΤΣΙ
Και τι χάνετε αλήθεια
Δεν σας πάει διόλου στο νου
Αν ριζόγαλο δεν φάτε
Καμωμένο με «Νουνού.»

ΑΡΕ
(στον έλληνα)
Το «ριζόγαλο» τι είναι;

ΕΛΛ
Είναι μία λιχουδιά
Που περσότερο απ’ όλους
Αγαπάνε τα παιδιά…

ΑΡΕ
Πού τον βρήκατε τον τύπο;..
…δεν τελειώνουμε μ’ αυτόν…
Κάποτε πρέπει να φύγω…
«Φυγή» γράψτε «ιδεών.»

ΤΣΙ
Ε! Λαών σεις οι ελπίδες!
Μη μου φεύγετε! Μαζί μου!
Καταφύγιό σας είναι
από τώρα το Μαξίμου.

ΑΡΕ
Αν έκανε όπως του ζητάν
Όλοι, μεταρρυθμίσεις…
Γιατί δεν κάνει;

ΕΛΛ
-Έλα ντε!
Αυτόνε να ρωτήσεις…

ΑΡΕ
(στον Τσίπρα)
Γιατί πρόεδρε με φόρους
απειλείτε το λαό;
Σε μεταρρυθμίσεις διόλου
δεν σας πάει το μυαλό;

ΤΣΙ
Όχι! αφού και η Ευρώπη
Το ζητάει! Να! Γι αυτό!
Εγώ κάνω μόνον ό,τι
Μόνο εγώ! Εγώ! σκεφτώ!

ΑΡΕ
(στον έλληνα)
Αρκετά έλληνα. Πάμε
Και στο δρόμο θα σου πω
Πού μπλεγμένοι είστε. Πάμε.

ΕΛΛ
Πάμε. Έτσι λέω κι εγώ.

(οι δυο απομακρύνονται ενώ ακούγεται η φωνή του Τσίπρα πάνω από το δέντρο. Μιλάει όπως και πριν, ενώ αρχίζουν να κελαδούνε, αφύσικα δυνατά, πουλιά που τώρα φαίνεται πως υπάρχουν πάνω στο δέντρο. Οι φωνές των πουλιών σιγά σιγά δυναμώνουν, ώσπου καλύπτουν τη φωνή του Τσίπρα)

ΤΣΙ
Αέρα, σπίτι μου εσύ
Ποτέ δε θα σ’ αφήσω
Δε θα κατέβω από δω
ούτε να κυβερνήσω

Αέρα μου αέρα μου!
Τι λέει η γη εκεί κάτω;
από την κορυφή ζητούν
Να κατεβεί στον πάτο;

Καλάμι μου! Σπιτάκι μου
Εσύ αγαπημένο!
Δε θα σ’ αφήσω εγώ ποτέ.
Στη γη δεν κατεβαίνω!

Απ’ την Ασία να! Έρχονται
Χρυσά ντυμένοι ανθρώποι!
Πρέσβεις σε μένα στέλνουνε
Όλης της γης οι τόποι.

Θέλουν το θείο χέρι μου
Και προς αυτούς ν’ απλώσει
Κι ως την Ευρώπη έσωσε
Κι όλους αυτούς να σώσει.

Μα οι ευρωπαίοι με μισούν.
Δε θέλουν να πετύχω.
Να μ’ έχουν με την πλάτη μου
Θα θέλανε στον τοίχο.

Ξέρω, ως Μέγα με θωρούν,
Ζητούν να μ΄εξοντώσουν
Και μια τυράγνια στους λαούς
Βαρύτερη ν’ απλώσουν!

Κι εγώ τους είμαι εμπόδιο!
Εγώ που εκ του Πραβίου
Ορμώμενος, δοξάστηκα
Νέος έτι ων, δια βίου!

Φύγετε, φύγετε μακριά
Μη με μολύνετε άλλο…