Τη λύση του πώς να μείνουμε νέες ακόμα και μετά την εμμηνόπαυση δίνει στη Ναυτεμπορική, ο αναπληρωτής καθηγητής Ενδοκρινολογίας Αναπαραγωγής του ΑΠΘ, Δημήτριος Γ. Γουλής.
Σύμφωνα με τον καθηγητή η ορμονική θεραπεία κατά την περίοδο της εμμηνόπαυσης, η οποία γίνεται για να αντιμετωπιστούν οι εξάψεις και οι νυχτερινές εφιδρώσεις μέτριας και σοβαρής έντασης, βελτιώνει τις εναλλαγές στη διάθεση και αποκαθιστά τη σεξουαλική δυσλειτουργία, εξασφαλίζοντας καλύτερη ποιότητα ζωής στις γυναίκες.
Όπως λέει, ένδειξη για τη χορήγηση ορμονικής θεραπείας εμμηνόπαυσης (menopausal hormonal treatment – MHT) είναι τα αγγειοκινητικά συμπτώματα μέτριας και σοβαρής έντασης (εξάψεις, νυχτερινή εφίδρωση) και η ατροφία του ουρογεννητικού συστήματος, που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής των περισσότερων μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών, αλλά και οι αρθραλγίες, οι εναλλαγές της διάθεσης και η σεξουαλική δυσλειτουργία που παρατηρούνται σε κάποιες άλλες.
Η χορήγηση ορμονικής θεραπείας ενδείκνυται για την αντιμετώπιση των διαταραχών του εμμηνορρυσιακού κύκλου που εμφανίζονται στην περιεμμηνόπαυση, δηλαδή λίγο πριν και λίγο μετά την τελευταία έμμηνο ρύση της γυναίκας. Και, παρόλο που η πρόληψη της οστικής απώλειας (οστεοπενία, οστεοπόρωση) δεν αποτελεί κύρια ένδειξη χορήγησης MHT, ωστόσο, ασκεί ισχυρή προστατευτική δράση στα οστά και προλαμβάνει τα κατάγματα.
Οι γυναίκες όπως λέει ο καθηγητής πρέπει να ενημερώνονται αναλυτικά για τις βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της έλλειψης των οιστρογόνων και την αποτελεσματικότητα της ορμονική θεραπείας καθώς επίσης και για τις πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειές της. Πριν τη χορήγηση της όποια ορμονικής θεραπείας πρέπει να διενεργείται κλινικός και εργαστηριακός έλεγχος και να λαμβάνονται υπόψη τυχόν αντενδείξεις.
Κυρίαρχο ρόλο στην απόφαση για θεραπεία διαδραματίζουν οι προτιμήσεις κάθε γυναίκας όμως σε κάθε περίπτωση εφαρμόζεται πρόγραμμα τακτικής παρακολούθησης για όσο διάστημα η κάθε γυναίκα λαμβάνει ορμονική θεραπεία.
Τι πρέπει να γνωρίζουμε για την εμμηνόπαυση
Εμμηνόπαυση έχει κάθε γυναίκα όταν σταματά η λειτουργία των ωοθηκών της άρα και η έμμηνος ρύση, άρα και το τέλος της αναπαραγωγικής ικανότητας της γυναίκας. Πρόκειται για ένα φυσιολογικό φαινόμενο και όχι νόσο και οι γιατροί κάνουν την απαραίτητη διάγνωση τουλάχιστον, 12 μήνες μετά την τελευταία έμμηνο ρύση.
Η εμμηνόπαυση γίνεται συνήθως στην ηλικία των 50-51 ετών κατά μέσο όρο, αλλά μπορεί να εκδηλωθεί νωρίτερα ή αργότερα. Η εμφάνιση της πριν την ηλικία των 40 ετών χαρακτηρίζεται ως πρώιμη ωοθηκική ανεπάρκεια.
Επιδημιολογικές μελέτες συνδέουν το κάπνισμα και το χαμηλό κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο με την εμφάνιση της πρώιμης ωοθηκικής ανεπάρκειας. Ενώ, άλλοι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν την ηλικία εμφάνισης της εμμηνόπαυσης είναι η ηλικία της εμμηναρχής (πρώτη έμμηνος ρύση), ο αριθμός των τοκετών, η χρήση αντισυλληπτικών δισκίων, το σωματικό βάρος, η εθνικότητα και το οικογενειακό ιστορικό.
Οι επιπτώσεις της εμμηνόπαυσης οφείλονται κυρίως στην έλλειψη οιστρογόνων και διαρκούν περίπου 4-5 έτη.
Τρεις κατηγορίες συμπτωμάτων έχουν τεκμηριωμένη συσχέτιση με την εμμηνόπαυση: τα αγγειοκινητικά συμπτώματα, τα αιδοιοκολπικά συμπτώματα (κολπική ξηρότητα, δυσπαρευνία) και οι διαταραχές του ύπνου. Στα συμπτώματα αυτά προστίθενται οι διαταραχές της διάθεσης.
Τέλος, πολλές γυναίκες παρουσιάζουν αρθραλγίες, μυαλγίες και αλλαγή της κατανομής του λίπους του σώματος του όμως τα συμπτώματα αυτά δεν έχει αποδειχθεί ότι σχετίζονται με την εμμηνόπαυση.
