Κυριε διευθυντά,
σε μια εποχή που η κλιματική κρίση και η εκπομπές άνθρακα έχουν ιδιαίτερη σημασία και την ίδια στιγμή που συζητούνται αναπτυξιακά έργα για τον Ραβδούχα και τα Φαλάσαρνα, θα ήθελα να σας ρωτήσω αν έχετε εξετάσει τις επιλογές του Carbon Offsetting για τα Φαλάσαρνα και τις χερσονήσους της Γραμβούσας και της Σπάθας. Χαρακτηρίστηκαν ως περιοχές Natura 2000, αλλά τώρα χρειάζονται πρόσθετη προστασία.
Η περιοχή της Κισσάμου θαυμάζεται πολύ για τον οικοτουρισμό της, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στον τουρισμό αντί στην οικολογία: υποβάθμιση του θαλάσσιου περιβάλλοντος για τη θαλάσσια ζωή και του χερσαίου περιβάλλοντος για τη χλωρίδα και την πανίδα και τελικά τους ανθρώπους. Ήδη η ομορφιά και η ηρεμία του κόλπου του Μπάλου απειλείται από πλήθη κόσμου το καλοκαίρι (όταν ήμουν εκεί τον περασμένο μήνα είδα σημαντικές ποσότητες πλαστικών απορριμμάτων στην παραλία).
Φυσικά οι άνθρωποι στην περιοχή χρειάζονται θέσεις εργασίας, καλό βιοτικό επίπεδο και ανάπτυξη, αλλά μακροπρόθεσμα θα ωφεληθούν περισσότερο εαν διατηρήσουν τη σχετικά παρθένα ομορφιά και υγεία του περιβάλλοντος και αν ακολουθήσουν «πράσινα μοντέλα βιώσιμης ανάπτυξης», τοποθετώντας στην πρώτη γραμμή τον οικοτουρισμό για την πορεία προς τα εμπρός.
Είμαι βέβαια ότι γνωρίζετε για τις πράσινες επιλογές, συμπεριλαμβανομένων των προγραμμάτων Carbon Offset, όπου ένας οργανισμός πληρώνεται για τη διατήρηση συγκεκριμένων περιοχών ή για Carbon Sink Projects. Σε περιοχές όπως τα Φαλάσαρνα, η Γραμβούσα και η Σπάθα θα ήταν σίγουρα μια win/win κατάσταση.
Με εκτίμηση
Camille Marquand
